Անկեղծօրէն, այս կէտին վրայ այլևս իմաստ չունին կացութիւնը բացատրող բոլոր վերլուծականները, երբ մեր հաւաքական գիտակցութեան առջև դրուած է հայ մարդուն գաղափարական յանձնառութեան արիւնոտ խնդիրը։

Նիկոլ Փաշինյանի երեկվա ասուլիսից վերջնականապես պարզ դարձավ, որ նա Ղարաբաղը հանձնում է Ադրբեջանին։ Պարզ դարձավ նաև, որ 2020-ի պատերազմից հետո Հայաստանի ինքնիշխան տարածքից կորսված հատվածներից բացի՝ «անկլավների» քողի տակ նա հանձնում է լրացուցիչ տարածքներ, որոնք միանշանակ վնասելու են մեր բարեկամ երկու երկրների՝ Իրանի և Վրաստանի հետ ռազմավարական հաղորդակցությունները, ինչը բնականաբար առաջացնելու է անվտանգային լրջագույն խնդիրներ։ Կասկած չունեմ՝ շուտով նաև կլսենք, որ Ադրբեջանին տրվում է միջանցք «ոչ միջանցքային տրամանաբնությամբ»։

Ռուսաստանի և Իրանի առաջնորդներն այսօր առցանց համաձայնագիր են ստորագրել «Ռեշտ-Աստարա» երկաթուղու կառուցման վերաբերյալ (164 կմ)՝ «Հյուսիս-Հարավ» միջազգային տրանսպորտային միջանցքով բեռնափոխադրումները զարգացնելու նպատակով։

Մի քանի ժամից Թուրքիայի ընտրությունների առումով կանխատեսիչների և քաղաքական վերջին ճշմարտություններին տիրապետողների պակաս չի լինելու, ուստի էստեղ թողնեմ այն մտքերը, որոնք հրապարակային երբեք չեմ արտահայտել, բայց մասնագիտական և ոչ մասնագիտական շրջանակներում բազմիցս ֆիքսել եմ:

Թուրքերն ավելի ուշադիր են կարդացել մեր Սահմանադրությունը և ոչ միայն։ Նրանք, առիթը պատեհ գնահատելով, կոնկրետ դնում են Սահմանադրությունը համալիր փոխելու խնդիր, առաջին հերթին՝ երազելով հանել բոլոր համազգային արժեքները՝ նախաբանում ամրագրված Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը, Արցախի անկախությունը և այլն։

Իսկ դուք գիտեի՞ք, որ ընկեր Հեյդար Ալիևը բրիտանական հետախուզական ծառայության՝ ՄԻ6-ի գործակալ էր:

Մի շարք հանգամանքներով պայմանավորված անցած շաբաթն ամփոփվեց թուրք-ադրբեջանական համատեղ ցայտնոտով ու «փսիխոզով»:

Հարևան երկրից ստացվող լրատվությունը հաստատում է այն կանխազգացումը, որ նախագահական ընտրություններից հետո Թուրքիայի, հատկապես, խոշոր քաղաքներում բռնկվելու են բախումներ հակամարտող կողմերի միջև։ Բացառված չէ, որ դրանք վերաճեն քաղաքակացիական պատերազմի։

Վաղը Թուրքիայում ընտրությունները են։ Կամ վերջնական կփակվի Արևմուտքի ազդեցությունն այստեղ (զրո հավանականություն), կամ մեզ մոտ շատ չոր կդրվի ՌԴ ազդեցության խնդիրը։

Մայիսի 14-ին Թուրքիայում ընտրություններ են։ Նախագահի պաշտոնին հավակնում են երկու թեկնածու, Էրդողանը եվ Քըլըչդարօղլուն։ Քանի որ Թուրքիան մեր հարևան և պատմականորեն բացարձակ թշնամի, ցեղասպան պետություն է, կարծում եմ, շատերին կհետաքրքրի ընտրությունների ելքը, ինչը բախտորոշ կարող է դառնալ նաև մեր երկրի համար։ Առանձին քննարկենք թեկնածուներին, նրանց բացասական և դրական արդյունքներով երկրի համար։