Պաշտպանության նախարարությունում և գործադիր իշխանությունում տասնամյակների ծառայությունից հետո այսօր դադարեցնում եմ իմ պաշտոնավարումը պետական համակարգում:
Խոր ցավ ապրեցի՝ լսելով Արցախի հերոս, 1992-1996-ին ԼՂՀ Գերագույն խորհրդի պատգամավոր, ԵԿՄ նախկին նախագահ, գեներալ-լեյտենանտ Մանվել Գրիգորյանի մահվան բոթը:
Մինչ ՀՀ գրեթե բոլոր դատարանները Դավիթ Սանասարյանին մեղադրում են տարատեսակ մեղքերի մեջ, վերջինս ՊՎԾ (պետական վերահսկողական ծառայություն) կայքում ներկայանալով որպես այդ կառույցի ղեկավար (2 տարի փաստացի չհաճախելով աշխատանքի) դեռևս բացատրում է «սիրելի քաղաքացիներին», թե որոնք են «իրավական պետության կայացման անհրաժեշտ պայմանները»:
Խոր ցավով տեղեկացա ԵԿՄ նախկին նախագահ, Արցախի հերոս, գեներալ-լեյտենանտ Մանվել Գրիգորյանի մահվան մասին, ում անունը, ինչպես իմ բազմաթիվ մարտական ընկերների անունները, անխզելիորեն կապված է Արցախյան ազատամարտի հերոսական բազում դրվագների, Արցախի սուրբ հողի ազատագրման եւ պաշտպանության հետ:
Առողջապահության նախարարի անտարբերության, դատարանի կրավորական պահվածքի պատճառով, չստանալով արտերկրում համապատասխան բուժում, մահացել է Արցախի հերոս, գեներալ Մանվել Գրիգորյանը։
Մենք պարտվել ենք ոչ թե Ալիևին, ոչ թե Թուրքիային, ոչ թե մոջահեդներին, մենք պարտվել ենք մեր միջի ստորաքարշությանը, ստրկամտությանը, չարությանը, նախանձին ու մեծամտությանը: Մենք նախ մեզ ենք պարտվել, հետո՝ թշնամուն:
ՀՀ ներքաղաքական իրավիճակը ժամ առ ժամ ավելի է խճճվում ու լարվում։ Ավելի ու ավելի են մեծանում վարչապետի հրաժարականը պահանջող շրջանակները‚ սակայն Նիկոլ Փաշինյանը բնավ էլ մտադիր չէ հեռանալ պաշտոնից։
Նախ՝ սա խաղաղություն չէ, այլ՝ հրադադար:
Երկրորդ՝ խաղաղության հասնելու համար առնվազն անհրաժեշտ է անցնել երկար և դժվար ճանապարհ։ Մենք էլ հրադադար ենք ստացել 2020 թվականին, սակայն մինչև հիմա խաղաղության դարաշրջանը դեռ չի երևում։
Ավելին, Իրանի և Իսրայելի միջև ընթացած պատերազմում որևէ մեկը լիարժեք հաղթող կամ պարտված չէ...