Քիչ առաջ ոստիկանության զորքերը մտան Էջմիածին քաղաք։ Երկու ավտոբուս է բերվել Էջմիածին, որոնք, ըստ երևույթին, սպասում են հրահանգի։ Մայր Աթոռի բակում իրավիճակը գերլարված է։ Հավաքված քաղաքացիները թույլ չտվեցին իրավապահներին իրենց հետ տանել Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել Սրբազանին։ Այստեղ են ժամանել նաև կարմիրբերետավորները։ Մայր Աթոռի մոտ հավաքված քաղաքացիները կոչ են անում բոլոր հայերին հավաքվել Մայր Աթոռի բակում և կանգնել ի պաշտպանություն Եկեղեցու։               
 

Հանելուկ Սերժ Սարգսյանից

Հանելուկ Սերժ Սարգսյանից
17.01.2018 | 12:16

Երեկ նախագահականում Հովհաննես Չեքիջյանին հանձնվեց Հայաստանի Ազգային հերոսի շքանշանը: Մաեստրոն հուզվեց 17-րդ հայը լինելու պատվից: Իր հասցեին հնչող խրթին գովեստներից` մանավանդ Տիգրան Մանսուրյանի շուրթերից: Բայց ամենախրթինը գալու էր հետո, երբ նախագահը որոշեց թեյասեղանի շուրջը զրուցել հավաքվածների հետ:

Պատմությունը լռում է, թե ինչպես ու ով հարց տվեց, բայց գործող նախագահը ապագայի նախագահի մասին ասաց. «Խոսքը պետք է գնա մի մարդու, մի անհատի մասին, ով անցած ճանապարհ ունի, ունի ճանաչում և երկրի ներսում, և դրսում, կարող է պատշաճ մակարդակով, ըստ արժանվույն ներկայացնել Հայաստանն արտերկրում, այսինքն՝ կատարել իր ներկայացուցչական ֆունկցիաները և երկրի ներսում, և երկրից դուրս: Ապագա նախագահը պետք է տիրապետի օտար լեզուների, ունենա լայն կապեր թե Սփյուռքում, թե Հայաստանում, վայելի հեղինակություն և որ ամենակարևորն է՝ անկողմնակալ մարդ լինի, ով երբեք քաղաքականությամբ չի զբաղվել և կուսակցության անդամ չի եղել»:
Դե հիմա ազգովին գտեք մի մարդու, որ երբեք քաղաքականությամբ չի զբաղվել (այսինքն` Էդվարդ Նալբանդյանը, ում կյանքն անցնում է քաղաքականության մեջ, Արկադի Ղուկասյանը, որ նույնպես քաղաքականության զոհերից է, Վիգեն Սարգսյանը, որ քաղաքականության մեջ է հենց հիմա, Հայաստանում միշտ ու բոլոր պաշտոնների թեկնածու` Մեծ Բրիտանիայում ՀՀ դեսպան Արմեն Սարգսյանը ևս` քաղաքականության մեջ լինելու պատճառով, միանգամից խաղից դուրս եկան), ով անցած ճանապարհ ունի (այսինքն` 50-ն անց է նվազագույնը), ով ճանաչում ունի ներսում ու դրսում ու կարող է ներկայացուցչական ֆունկցիան կատարել (այսինքն` բոլորս նրա մասին գոնե մի անգամ լսել ենք, եթե չենք տեսել), վայելում է հեղինակություն (այսինքն` համարյա Լուսնից է իջել), և` անկողմնակալ է (այսինքն` կարծիք ու տեսակետ չունի), կուսակցության անդամ չի եղել երբեք (Հայաստանում նման մարդ գտնելն ամենադժվարն է` 50-անց հայտնիները հաստատ կոմունիստ են եղել, մյուս կուսակցությունները` չհաշված): Եվ` գիտի օտար լեզուներ (սա էլ քեզ նոր պատիժ): Կամ նախագահը Տիգրան Մանսուրյանին նկատի ուներ: Կամ` նրա նմանակին:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Եվ սա առաջին հանելուկը չէ Սերժ Սարգսյանից: Նախագահը բացահայտ ուրախ է, որ հեռանում է նախագահի պաշտոնից ու ոչ ոք չգիտի` ով է լինելու հաջորդ` արարողակարգային, նշանակումներ անող ու դեֆակտո մեծ իշխանություն չունեցող իրավահաջորդը: Օրինակ` նա Ամանորին խաշի է հրավիրել լրատվամիջոցների ղեկավարներին, ու երբ «Ազգ»-ի խմբագիր Հակոբ Ավետիքյանը, ցանկանալով իմանալ` Սերժ Սարգսյանը վարչապետ դառնալու է, թե ոչ, կենացի անվան տակ հարցրել է. «Պարոն Սարգսյան, ես չգիտեմ՝ այս ֆորմատով սա մեր վերջին հանդիպու՞մն է, թե՞…», Սերժ Սարգսյանը չի պատասխանել: Բայց երբ «Անդինից» եկած Մերուժան Տեր-Գուլանյանն է խնդրել. «Փարոն նախագահ, մի լքեք մեզ», Սերժ Սարգսյանը նրա խմած օղին զրոյացրել է. «Մերուժ, ես չգիտեմ` դու կհասցնես իմ մահախոսականը գրել, թե չէ, բայց մի անեկդոտ պատմեմ. Ֆիդել Կաստրոն մահամերձ պառկած է լինում, բժիշկը մտնում է մոտը, թե` պարոն նախագահ, ժողովուրդը եկել է` Ձեզ հրաժեշտ տա։ Ֆիդելը զարմացած հարցնում է` ընչի ժողովուրդն ո՞ւր է գնում, որ եկել է հրաժեշտ տա»:

Դիտվել է՝ 1913

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ