Իսպանիայի թագավոր Ֆելիպե 6-րդը Սուրբծննդյան ուղերձով դիմեց ազգին և խնդրեց Կատալոնիայի անկախության կողմնակիցներին շարժվել նորմալ համակեցության ճանապարհով ու առճակատումից խուսափել։ Ֆելիպե 6-րդը խոսում էր Իսպանիայի միասնության մասին, բայց առավել զգույշ ու հաշտարար տոնով, քան առաջ։
ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեան ձայների մեծամասնությամբ դատապարտեց Երուսաղեմն Իսրայելի մայրաքաղաք ճանաչելու և դեսպանատունը տեղափոխելու որոշումը: Բանաձևը հարուցեց Սպիտակ տան կտրուկ արձագանքը։ Ա
Ղարաբաղը միակը չէ, որ բաժանում է հայ և ադրբեջանցի ժողովուրդներին։ Եվս մեկ կռվախնձոր է տոլման` ճաշատեսակ, որ երկու երկրները համարում են իրենց ազգայինը։ Խոհարարական կրակին յուղ լցրեց ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի վերջին որոշումը` տոլման ադրբեջանական ոչ նյութական մշակութային ժառանգություն է։
ՈՒրբաթ օրը, դեկտեմբերի 22-ին, Ֆրանսիայի թերթերի առաջին էջերում Կատալոնիայի ընտրություններն էին, որոնց արդունքները դժվար էր կանխատեսել` հարցումների համաձայն անջատականներն ու Իսպանիայի միասնության կողմնակիցները պետք է հավաքեին հավասար ձայներ:
Մեծ Բրիտանիայի ԱԳ նախարար Բորիս Ջոնսոնը Մոսկվայում իրեն անվանել է համոզված ռուսաֆիլ և կոչ արել Ռուսաստանին ու Բրիտանիային չնստել ճամփեզրին ու միմյանցից բողոքել։
ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեան քվեարկության դրեց բանաձևը, որը կոչ է անում ԱՄՆ-ին հրաժարվել Երուսաղեմը Իսրայելի մայրաքաղաք ճանաչելու որոշումից, կողմ քվեարկեցին 128, դեմ՝ 9, ձեռնպահ՝ 35 երկրներ:
Եվ այստեղ «հայտնվում է» Երուսաղեմը։ Իրադրությունն ակնթարթորեն շիկանում է նախ հենց Իսրայելում, ինչպես նաև Գազայի հատվածում և Հորդանան գետի արևմտյան ափին։
Գուցե սխալվում եմ, բայց ինձ թվում է` պատմությունը նյութի ապրիորի վիճակ է ինքնակա գոյությամբ և ենթակա մշտական փորձարկումների։ Բոլորն ու յուրաքանչյուրն իրավազոր են կարծում իրենց` պատմությունից վերցնել անհրաժեշտը, մնացածը մատնել մոռացության կամ ժխտել։ Պատմությունը շահագործում են իրենց հայեցողությամբ` փաստարկների ու հակափաստարկների համաժամանակյա շտեմարան դարձնելով:
Դեկտեմբերի 21-ին կատալոնական La Vanguardia-ն գրում էր` այսօր հուզմունքի ու անորոշության մթնոլորտում Կատալոնիան գնում է ընտրատեղամասեր: Արտահերթ ընտրությունների ընտրարշավը մռայլ էր` ակնհայտ էր կատալոնացիների բարիդրացիական հարաբերությունների անսովոր անկումը և կոլեկտիվ տնտեսության թուլացումը:
Ռուսաստանը սկզբունքորեն չի կարող զիջել «Զանգեզուրի միջանցք» կոչեցյալը թուրքական աշխարհին ու գլոբալ արևմուտքին, քանի որ դրա հետ կապված գլոբալ ռիսկերը նույն կարգի են, ինչ ուկրաինական դեպքում, քանի որ այն ուղիղ ճանապարհ է բացում դեպի Կասպից ծովի ավազանն ու դեպի Միջին Ասիա՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով...