Նույնիսկ չափավոր տգետը կհասկանար, որ եթե «1994 թվականից ի վեր, այսինքն հրադադարից հետո, մեկնարկի պահից՝ բանակցային գործընթացը եղել է Լեռնային Ղարաբաղը Ադրբեջանի կազմ վերադարձնելու մասին։ Այսինքն՝ բանակցությունները կարող էին ունենալ միայն մեկ արդյունք. ԼՂ փաստացի վերադարձը Ադրբեջանի կազմ», ինչպես բարբաջում ես քո գրառումով, ապա Ադրբեջանին մնում էր ընդամենը համաձայնել արդյունքին՝ եթե չասեմ ավելին։

ԵՄ անդամ Սլովակիայի նախագահը երեկ գնացել էր Ռուսաստան՝ Պուտինին խնդրելու, որ շարունակեն գազի մատակարարումը:

Ընդդիմադիր հանրույթն իր մեծամասնության մեջ անվերապահորեն սատարում է 3 նախագահների որոշումը՝ «նիկոլն ո՞վ է, որ մենք իջնենք նրա մակարդակին և նրա հետ բանավեճի նստենք ակնհայտի շուրջ»...

Այ՛ կապիտուլյանտ, քեզ ո՞վ է լուրջ վերաբերվում, որ հետդ էլ բանավիճի, ա՛յ «հարբեցող ծաղրածու»՝ ով Ալիևի իր մասին այս բնորոշմանը վախկոտի նման չպատասխանեց:

Համացանցում բուռն քննարկվում է ֆրանս-կոտդիվուարցի ռեգգի երգիչ և երգահան Տիկեն Ջահ Ֆակոլիի 2002 թվականին թողարկած «Plus rien ne m'étonne» («Ինձ այլևս ոչինչ չի զարմացնում») երգը, որում հիշատակվում է նաև Հայաստանի մասին...

Արդեն երկու ամիս շարունակ մայրաքաղաքն ալեկոծվում է տրանսպորտի թանկացման լուրերից։

Օրերս Ադրբեջանի Միլի Մեջլիսի «Օտարերկրյա միջամտության և հիբրիդային սպառնալիքների» հարցերով հանձնաժողովը (այն ստեղծվել է 2024 թվականի սեպտեմբերին) ծավալուն (ավելի քան 60 էջ) զեկույց է հրապարակել՝ «Հիբրիդային հարձակումները COP29-ի դեմ» թեմայով։ Շատ ուշագրավ շեշտադրումներով զեկույց է մի պետության կողմից, որն ակտիվորեն զբաղված է ՀՀ-ի և մի շարք այլ պետությունների դեմ հիբրիդային ու տեղեկատվական պատերազմով։ Որոշ կարևոր հատվածներ ներկայացնում եմ ձեր ուշադրությանը։

Երբևէ Երևանի հասարակական տրանսպորտում «ժողովրդի ծոցից ելած» ՔՊ-ական իշխանության որևէ բարձրաստիճան պաշտոնյա տեսած կա՞ք։ Փողոցից պալատ ընկած, բիրդան աղա դարձածները մի քանի տարում Երևանում տներ գնեցին, ծառայողական թանկ ավտոմեքենաներով են երթևեկում ու, հասարակական տրանսպորտի սակագնի թանկացում առաջարկելով, խոսում են արդարությունից։ Խոհարարին պետք է կերցնել իր եփած կերակուրը։

Ռուբեն ջան, համոզված չեմ, որ այս նամակը քեզ կհասնի, ու նույնիսկ չգիտեմ, թե երբ մեզ բախտ կվիճակվի նորից հանդիպել: Երբ դու մեկնեցիր Արցախ, և քո վրա վերցրեցիր այն ոտքի կանգնեցնելու ծանր բեռը, դեռևս հայտնի չէր մեզ, որ Արցախը դավաճանված ու լքված է: Այն պահին դեռ հույս կար, ու դու քո մեծ սրտով կառչեցիր այդ հույսից, և փորձեցիր այն իրականություն դարձնել:

2018թ. սեպտեմբերին USAID-ին NDI-ի և CRRC Armenia-ի հետ համատեղ, «Հեղափոխությունից հետո. ՀՀ քաղաքացիների գերակայություններն ու սպասելիքները նոր կառավարությունից» խորագրով հետազոտություն էր հրապարակել: