Առաքյալը զգուշացնում է քրիստոնյաներին հեռու մնալ հեթանոսական անառակ խրախճանքներից և աշխարհային մխիթարություններից, որովհետև քրիստոնյաները ճանաչում են Ճշմարտությունը և հարության հույսն ունեն, ինչից որ զուրկ են հեթանոսները:

Մարդու կամ հասարակության բարոյականությունը կամ դրա չափորոշիչները պայմանավորված չեն նրա բարի կամ չար նկարագրով, այլ իր մեջ ծավալվող այն պայքարով, որ կոչվում է պայքար բարու համար կամ պայքար մեղքի դեմ:

Առ Աստված տանող եւ Աստծուց հեռացնող ճանապարհը մեկն է: Պարզապես մոտենալիս դեմքով ենք դեպի Աստված, հեռանալիս մեջքով:

Ինչու՞ եւ ո՞վ է մեր օրերում շահագրգռված հոգեկան հիվանդ հանդիսացող միասեռականների իրավապաշտպանությամբ, ավելին՝ այդ հիվանդության մասշտաբների համաշխարհային ընդգրկմամբ:

Սուրբ Գիրքը տալիս է ընտանիքի եւ հասարակության բոլորովին այլ մոդել, քան մենք ունենք այսօր:

Ե­ղեռ­նը արևմտա­հայ քրիս­տո­նյա­յի ա­ղոթ­քի լռու­թյան կամ սխալ բո­վան­դա­կու­թյան ար­ձա­գանքն էր. կյան­քը հնա­րա­վոր է հո­գու և մարմ­նի հա­մա­տեղ կեն­սու­նա­կու­թյամբ, մա­հը վրա է հաս­նում ոչ միայն մարմ­նի՝ կյան­քի հետ ան­հա­մա­տե­ղե­լի վի­ճա­կից, այլև գլ­խա­վո­րա­պես ոչ կեն­սու­նակ հո­գու պա­րա­գա­յում, երբ մի ողջ ազգ իր իսկ հա­մար անն­կա­տե­լի կեր­պով կորց­նում է այդ կեն­սու­նա­կու­թյու­նը, հետևան­քը լի­նում է ան­դառ­նա­լիո­րեն ող­բեր­գա­կան:

Մարդ­կու­թյու­նը իր ձմեռն է ապ­րում, ո­մանք գար­նան, ո­մանք՝ սառ­ցի դա­րաշր­ջա­նի ակն­կա­լի­քով: Մարդ­կու­թյան պատ­մու­թյան չորս շր­ջա­փու­լե­րը, տար­վա չորս ե­ղա­նակ­նե­րի և մար­դու կյան­քի չորս փու­լե­րը՝ ման­կու­թյան, պա­տա­նե­կու­թյան, ե­րի­տա­սար­դու­թյան և ծե­րու­թյան նման, հա­ջոր­դե­ցին ի­րար:

Հայտնի է, որ Տիրամայրը սրբերից ամենագործունն է ու ամենանվիրականը: Մեր հայրերը գրեթե ամենքն էլ մեծ ակնածությամբ ու պատկառանքով են արտահայտվել նրա մասին, անվանելով Աթոռ փրկության, Աղբյուր անսպառ լույսի, Անապական կույս և Անապական տաճար, Առաքելություն կատարյալ, և հարյուրավորներ են այն սքանչելի բնորոշումները, որ տրվել են Տիրամորը:

Ընթերցողին ներկայացվող այս հրապարակումը վերցված է Գրիգոր Խլաթեցու «Հայսմավուրքից» (էջ 256-258)` հրատարակված 1723-ին, Գրիգոր Մարսվանեցու տպարանում։ Հավելենք, որ Լուսավորչի հարցումները մեր խնդրանքով գրաբարից աշխարհաբարի վերածեց ՀԱԿՈԲ ՔՅՈՍՈՅԱՆԸ։

Երերում են կյանքի բոլոր հիմքերը։ Պղտորվել են ոգու բոլոր ակունքները։ Մեր ժամանակի դժբախտությունների ու տառապանքների, մեզ ողողող փորձությունների ու պաշարող վախերի մեջ մենք նորից ենք սովորում աղոթել։