Ինչպես ասում են` աչքը սովորի: Երբ մարդը չի գողանում, չի սպանում, չի օրինազանցում տուգանվելու, դատապարտվելու, ազատազրկվելու վախից միայն, դա արդեն իսկ դիմազրկում է և անէացում: Իսկ սատանայի թագավորությունում այլընտրանք չկա:
«Տերն իրեն ճանաչեցրեց դատաստան անելով, եւ մեղավորները կպատժվեն ըստ իրենց ձեռքի գործերի: Մեղավորները կրկին դժոխք կընկնեն, նաեւ բոլոր ազգերը, որոնք մոռացան Աստծուն» (Սաղ. 9;17-18):
Մի առիթով սատանայապաշտներից մեկն ասել է. «Կտրիր մարդուն իր պատմությունից և նրան կկտրես իր ողջ անցյալից ու ապագայից. նա քո ձեռքում կդառնա այն, ինչ դու ցանկանում ես»:
Մեկ բառով՝ «նամուս», բառակապակցությամբ` հասարակական կարծիք, մի ամբողջ նախադասությամբ՝ բա մարդիկ ի՞նչ կասեն:
Հակառակ բևեռում են ամբարտավանությունը, «թքած ունեմ»-ը և՝ «թքած ունեմ, թե ով ինչ կասի»-ն:
Իսկ ինչ պատիժ սահմանել ծնողասպանների համար, որոնք շատ են նաև մեր օրերում` հոգեպես անհավասարակշիռ և չարի ազդեցության ոլորտում, որոնց մասին Հիսուս հայտնում է, որ «որդիները կելնեն իրենց հայրերի դեմ եւ կսպանեն նրանց»:
«Արդարեւ, Աստված մահ չի ստեղծել, եւ Նա չի ուրախանում ողջերի կորստյան համար: Նա ամեն ինչ հաստատել է լինելու համար, եւ աշխարհի գործերը
փրկության համար են: Ո՛չ մահաբեր թույն կա նրանց մեջ, ո՛չ էլ դժոխքի թագավորություն՝ երկրի վրա, քանզի արդարությունն անմահ է:
«Արդարեւ, անիրավ խորհուրդները բաժանում են մարդուն Աստծուց, որովհետեւ Աստված վկա է նրա ներքին ցանկություններին, նրա սրտի ճշմարիտ վերակացուն է եւ նրա լեզվի ունկնդիրը, եւ Նա, ով պահում է ամեն ինչ, գիտի, թե ով ինչ է բարբառում:
Սուրբ Գրքի տվյալներով` դաջվածքները եղել են սգո արտահայտություն Աստծուն չճանաչող ազգերի մեջ: Սակայն Աստված իր ընտրած ազգին` Իսրայելին, պատվիրեց հեռու մնալ թե՛ այդ սովորությունից, թե՛ մնացած բոլոր անբարո սովորություններից, որ արմատացել էին այդ ազգերի մեջ:
Նախ՝ սա խաղաղություն չէ, այլ՝ հրադադար:
Երկրորդ՝ խաղաղության հասնելու համար առնվազն անհրաժեշտ է անցնել երկար և դժվար ճանապարհ։ Մենք էլ հրադադար ենք ստացել 2020 թվականին, սակայն մինչև հիմա խաղաղության դարաշրջանը դեռ չի երևում։
Ավելին, Իրանի և Իսրայելի միջև ընթացած պատերազմում որևէ մեկը լիարժեք հաղթող կամ պարտված չէ...