Ռուսաստանը ոչ մի տեղ չի պատրաստվում գնալ: Ռուս խաղաղապահները Արցախում են ու ոչ մի տեղ չեն գնացել, 102-րդ ռազմաբազան ևս իր տեղում է: Ինչ վերաբերում է ուկրաինական կրիզիսին, ապա չեմ տեսնում հիմքեր, որ այդ ամենը կարող է խանգարել հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորման առումով ՌԴ-ի դերակատարմանը:
Վարչապետը Ազգային ժողովում մի անչափ անսովոր հայտարարություն արեց, ըստ որի՝ եթե անգամ չլիներ պատերազմ, արդյունքը նույնը կլիներ, մենք անխուսափելիորեն պետք է գնայինք նույն զիջումներին:
Երբ հայտնի անձն Արցախում հայտարարեց, որ Արցախը Հայաստան է և վերջ, Ադրբեջանը դա համարեց պատերազմ սկսելու լեգիտիմ հիմք' casus belli, քանզի բանակցությունների համար էլ թեմա չկա։
Այլ կերպ ասած, «Ռուսաստանին չեղարկելու մշակույթը» նպաստում է Բաքվի և Թուրքիայի օրակարգի առաջխաղացմանը Ղարաբաղի և հարավկովկասյան տարածաշրջանի ապագայի շուրջ բանակցություններում։
ԱՄՆ-Իրան բանակցությունները, որոնք փաստացի տապալվեցին Իսրայել-Իրան պատերազմի պատճառով, Հայաստանի համար միանշանակ դրական հետևանքներ էին ունենալու՝ պայմանավորվածությունների հասնելու դեպքում։ Նույնը, բնականաբար, վերաբերում էր նաև ռուս-ամերիկյան հարաբերությունների կարգավորմանը, որտեղ ևս զգալի առաջընթաց չկա...