Օր 31

Այսօր Գրիգոր Տաթևացու խրատական առակով եմ պահքային գրառումս շարունակում։

Ասում են` մի մարդ եկավ խոստովանահոր մոտ և ասաց` մի կղերի եմ հարվածել:

Նա հարցրեց` փայտով ես հարվածել, թե՞ թրով:

Եվ սա աաաց` թրով։

Դարձյալ հարցրեց` թրի բերանով ես հարվածել, թե՞ կողքով:

Եվ [սա] ասաց` բերանով։

Դարձյալ հարցրեց. Խոցեցի՞ր, թե՞ սպանեցիր:

Եվ նա ասաց` սպանեցի։

Ասաց խոստովանահայրը` ո՜վ թշվառական, սպանել ես և ասում ես, թե «հարվածեցի», ծանրագույն չէ՞ սպանելը, քան հարվածելը։

Այս առակը ցույց է տալիս այն մարդուն, որն իր մեղքը վատ արարքի հետ է շփոթում։ Այսինքն գիտակցում է, որ դատապարտելի բան է արել, բայց նույնիսկ ինքն իրեն դա չի խոստովանում։

Ամեն ոք ով մեղք է գործել, հանցանք, պետք է գիտակցի, որ մարդկանց գուցե կկարողանա խաբել, բայց իր խղճի, Աստծո առաջ մեկ է պետք է վաղ, թե ուշ պատասխան տա։

Նարինե ԿԻՐԱԿՈՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ