Ես չե՛մ հեռանում իմ Հայրենիքից

Իմ հայրենիքն է ինձնից հեռանում,

Ես չեմ հեռանում իմ Հայրենիքից,

Ոտքիս տակ հողն է դառնում անանուն

Մարդիկ՝ անհաղորդ ու անկարեկից:

Օտարոտվել ենք, էլ չենք հասկանում

Ստով բեռնված քայքայվող լեզուն,

Եվ ատելությամբ իրար են նայում

Լքված մշակ ու բտված անասուն:

Հույս, հավատ ու սեր ՝ տանուլ տվեցի

Խեղկատակների տոնահանդեսում,

Էլ չեն սպասում իմ վերադարձին

Եվ հրաժեշտի խոսքեր են ասում:

Բայց ես ամու՛ր եմ կանգնել իմ տեղում՝

Խորշակների դեմ՝ անպա՛րտ ու անբի՛ծ.

Իմ հայրենիքն է ինձնից հեռանում,

Ես չե՛մ հեռանում իմ Հայրենիքից:

Խաչիկ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

Մեկնաբանություններ