Սիրուն օր էր

Այսօր առևտուր եմ անում «Երևան սիթի»-ից։

Դրամարկղի մոտ հերթ է։ Ինձնից հետո երկու պատանի են կանգնած. երևի ընկերներ են։

Անհանգիստ են, կարծես շտապում են։

Ընդամենը երկու զովացուցիչ ըմպելիք են վերցրել ու մի փոքրիկ շոկոլադե սալիկ։

Հերթս զիջում եմ. գնումներս շատ են։

Պարզվում է` իրենց ունեցած դրամը չի բավարարում, գանձապահը մոլորվում է։

Առանց երկմտելու, դրամապանակիցս արագ հանում եմ մետաղադրամներն ու ափս բացում, մեկնում եմ գանձապահին. – Որքան պակասում է, վերցրեք, վաղը, մյուս օրը բանակ են մեկնելու։

Ե՛վ պատանին, և՛ գանձապահը զարմացած ինձ են նայում։

Պատանին շփոթված շնորհակալություն է հայտնում։

Գանձապահի աչքերը հուզմունքից խոնավանում են։ Պարզվում է` որդին ծառայում է։

Վճարում եմ, ժպտում, «ցտեսություն» ասում։

Հեռանալիս լսում եմ գանձապահի խոսքերը.

- Շնորհակալությու՛ն, առաջին անգամ եմ Ձեզ պես նրբանկատ մարդ տեսնում։

Ժպտում եմ.

- Ի՜նչ մեծ բան է փոքր ուշադրությունը։

Սիրուն օր էր։

Կարինե ՄԵԼԻՔՍԵԹՅԱՆ

Մեկնաբանություններ