Պարոնայք իշխանավորներ, հավատացեք՝ սոցիալական ցանցերից դուրս նույնպես կյանք կա

Չգիտեմ՝ Նիկոլ Փաշինյանի ղեկավարման տարիներն ինչ անունով են մնալու պատմության մեջ, բայց ես ինձ համար դեռ մեկ տարի առաջ ընտրել էի «Facebook-ով կառավարողների իշխանություն» տարբերակը: Իշխանափոխությունից հետո և դրանից առաջ անզեն աչքով նկատելի էր՝ կառավարիչները ոչ միայն հասարակության, այլև միմյանց հետ շփելու լավագույն տարբերակը սոցիալական ցանցն են համարում: Կատակում, ծիծաղում, քննադատում, հեգնում, միմյանց ինչ-ինչ բաներ են «լսեցնում» առցանց տիրույթում:

Պետության կառավարման ծանր լուծը ստանձնելն անգամ չինովնիկներին չսթափեցրեց, ու մինչ այժմ նրանք առաջնորդվում են սոցցանցային տրամաբանությամբ՝ ով քանի «լայք» ու «սրտիկ» ունի: Օրերս «Իմ քայլի» Facebook-յան էջի կողմից ստեղծված հարցումը՝ «Գո՞հ եք վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի կառավարումից, թե՞ ոչ», ասածիս վառ ապացույցն է: Հարցումը նախաձեռնողներն անակնկալի էին եկել, երբ Փաշինյանին անվստահության քվե էր տվել հարցվածների 54 տոկոսը: Չհամակերպվելով դաժան իրողության հետ՝ դարակազմիկ արդարացում էին գրել, թե, իբր, նախկին իշխանության կեղծ օգտատերերն են մասնակցել հարցմանն ու փչացրել պատկերը: Արդարությունը վերականգնելուց ու նախկինների կեղծ օգտատերերին «ասֆալտին փռելուց հետո» նոր հարցում էին կազմակերպել, ինչի արդյունքը, սակայն, ավելի ստորացնող էր եղել: Այս անգամ ընդամենը 2 ժամ տևած հարցմանը վարչապետի գործունեությունը բացասական էր գնահատել հարցվածների 60 տոկոսը: Կարճ ժամանակ անց երկու գրառումներն էլ հեռացվել էին էջից:

Facebook-ի «պատերը» լավագույնս կիրառողներից են պատգամավորները՝ թե՛ իշխանական, թե՛ ընդդիմադիր թևի: Վերջինիս ներկայացուցիչները հաճախ են իրենց էջերում որևէ նյութ տեղադրում ու հրապարակայնորեն քննադատում իշխանականներին: Նրանք էլ «շատ շնորհքով ներխուժում են», պատասխանում քննադատությանն, ու մեկնաբանությունների տարափի վերջը չի երևում: Օրերս մի գրառում տեսա. երկու պատգամավոր միմյանց կոռեկտության դասեր էին տալիս, հակադարձում, բանավիճում: Հետաքրքիր է, եթե այդ հարցերը խորհրդարանում քննարկել հնարավոր կամ պատեհ չէ, ապա էլ ինչո՞ւ են ԱԺ հասնում: Կարող են, չէ՞, միմյանց դեմ դիմաց կանգնել, ու քաղաքական գործչին հարիր կերպով բանավիճել: Ի՞նչ կարիք կա սոցիալական ցանցում իրար «միս ուտելու», եթե նույնը ոչ թե կարող ես, այլ պարտավոր ես անել մի վայրում, ուր հասարակությունն է քեզ գործուղել: Այլապես կարելի է ցրել խորհրդարանը, Facebook-ում համապատասխան խումբ բացել ու պառլամենտարիզմով զբաղվել: Ե՛վ էժան կստացվի, և՛ մանևրելն ավելի հեշտ կլինի: Կարևորագույն հարցերը տապալելու դեպքում էլ նորից հղում կանեն նախկին իշխանություններին կամ մութ ուժերին, ու կասեն՝ նրանց կեղծ էջերն են մեղավոր, որ մենք առաջընթաց չունենք և այլն:

Պատգամավորները, պաշտոնյաները, այո, պետք է հնարավորինս մոտ լինեն մարդկանց, նրանց հետ անմիջականորեն շփվեն բոլոր հարթություններում, բայց պետք է կարողանան տարանջատել՝ որտեղ ինչ ասել, ինչպես մեկնաբանել, ինչպիսի հայտարարությամբ հանդես գալ: Խորհրդարանական թիվ մեկ ամբիոնն ասմունքելու համար լավագույն վայրերից չէ, ինչպես, օրինակ, Facebook-յան հարթակը պատգամավորի իսկ բնորոշմամբ՝ «ինչ-որ նախարարի» գործունեությունը քննարկելու պատեհ միջավայր: Ի վերջո, քաղաքական գործունեությամբ զբաղվելը հանաք-մասխարա չէ:

Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աստղահուզում
• Ով էլ սպասելով մնաց՝ որդուն, ամուսնուն, եղբորը
• Բարձր ԱՆԲԱՎԱՐԱՐ գնահատական
• «Ես թոռն եմ Սեդա Վարդումյանի»
• ՆԱ` լույս-փրկության Արահետը
• Սիրերգ
• Սերակարոտ
• Ախթալան և հարակից 6 բնակավայրերը 5 օրով նորից կկտրվեն արտաքին աշխարհից
• Ինչու՞ և ինչպե՞ս
• Աղոթք
• «Հունվարին պարենային մի շարք ապրանքատեսակների գծով երկնիշ գնաճ է գրանցվել»
• Իշխանությունը պայքարում է իր իսկ ծնած երևույթի դեմ
• Բուհի ռեկտոր ընտրողը նախարարն է լինելու
• Աղջիկներս Շուշիում տուն են կորցրել, բայց ամենամեծ կսկիծն այնտեղ մնացած մյուս դստերս շիրիմն է
• Երազել ու թռչել, այո, պետք է, բայց ձեր իշխանությունը բոլորին է թևաթափ անում
• Պատերազմի պատրաստվելը դպրոցական հանդես չէ, որ չհասցնեիք
• Արծրուն Հովհաննիսյանը մեկ բառ պետք է ասեր՝ ներողություն
• «Հայաստանի ու Ադրբեջանի մասով Իրանը փոխել է հռետորաբանությունը»
• Իշխանությունն արտահերթ ընտրության թեման 2-րդ պլան է մղում
• Փաշինյանն ու Ալիևն Շուշիի մասին նույն բանն են ասում

Մեկնաբանություններ