«Եթե Ադրբեջանը չունենար Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների սրման և հակառուսական դիրքորոշման բավականին հստակ սահմանված վեկտոր, ապա Ռուսաստանի Դաշնության տարածքում էթնիկ ադրբեջանցիների ձերբակալությունները կամ նույնիսկ մահերը չէին անհանգստացնի ո՛չ Ալիևին, ո՛չ էլ պաշտոնական Բաքվին։ Ամեն ինչ կլիներ խաղաղ և հանգիստ»,- սոցիալական ցանցերում գրել է ռուս ռազմական փորձագետ Իգոր Ստրելկովը։               
 

Տխուր էի, բայց հոգուս մի փոքրիկ անկյունում ուրախ, որ մեր այս երկիր կոչված աբսուրդում դեռևս մարդիկ կան

Տխուր էի, բայց հոգուս մի փոքրիկ անկյունում ուրախ, որ մեր այս երկիր կոչված աբսուրդում դեռևս մարդիկ կան
06.03.2025 | 06:55

Երթուղայինով տուն եմ վերադառնում, այսինքն այնտեղ, որտեղ հայրենազուրկս ապրում եմ ընտանիքով։ Լեփ-լեցուն «գազելում» ազատ տեղ չկար։ Նստածների մի մասը ջահելներ են։ Հանգիստ ու անտարբեր նստած են կամ հեռախոսով լուրջ զբաղված, որ «չնկատեն» կողքներին կանգնած տարեցներին։ Վերջում նստած ինձնից տարիքով մի տղամարդ վեր կացավ ու տեղը զիջեց ինձ։ Չէի համաձայնում, բայց մտածեցի, որ հաջորդ կանգառում իջնելու է, ու նստեցի։ Հաջորդ և մյուս կանգառներում էլ չիջավ։ Վատ էի զգում։ Դիմեցի առջևում նստած մի կնոջ, որ ձեռքիս գումարը փոխանցի վարորդին` տոմսի համար, որպեսզի ի երախտագիտություն, տամ տղամարդուն։

- Չէ, ի՞նչ եք անում, պետք չի,- ասաց նա։

Ո՞նց կռահեց, որ իր համար եմ ուզում տոմս վերցնել...

Երբ երթուղայինից միասին իջանք նույն կանգառում, մեզնից առաջ էր ու ինքը վճարեց իմ ու կնոջս փոխարեն։ Պարզվեց մեր վերևի հարևանն էր` Սարգիսը։ Չէի ճանաչել։ Ու ինքն էլ արդեն հասկացել էր, որ իրեն չէի ճանաչել։

Զրուցելով շարժվեցինք տուն։ Տխուր էի, բայց հոգուս մի փոքրիկ անկյունում ուրախ, որ մեր այս երկիր կոչված աբսուրդում դեռևս մարդիկ կան...

Վարդգես ՕՎՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2673

Մեկնաբանություններ