«Դիկանկայի մերձակա խուտորներում» Նիկոլայ Գոգոլը գրում է. «Редкая птица долетит до середины Днепра»։ Իսկ մտածե՞լ եք՝ ինչու: Գե՞տն է մեծ: Թե՞ թռչունը չի ուզում: Հետաքրքիր էր անցած շաբաթը Հայաստանում:
Հոկտեմբերի լույս 14-ի գիշերը անգլիական «Reuters» գործակալությունը մի խելահեղ աղմուկ բարձրացրեց, հաղորդելով, թե Սիրիա են ժամանել հազարավոր իրանցի զինծառայողներ և լիբանանյան «Հըզբոլլահ» կուսակցության շիական կամավորներ։
Էս ինչ խեղճ է ու ինչքան տաղտուկ Հայաստանի քաղաքական կյանքը: Միակ ուրախությունը հարսանիքներն են, երկուսն ամուսնանում են, ամբողջ քաղաքը բամբասում է, եթե ամուսնացողները պաշտոնյաների կամ օլիգարխների ընտանիքներից են:
Դեկտեմբերի 6-ին Հայաստանի Հանրապետությունում նշանակված է հանրաքվեի օր: Կմտնի՞ այդ օրը Հայաստանի պատմության մեջ, թե՞ ոչ, ցույց կտան հանրաքվեի արդյունքները:
Հոկտեմբերի 7-ը բավական չարագույժ ամսաթիվ է դառնում շատ երկրների համար, այդ թվում` մեր տարածաշրջանի։ Քաղաքականության համաշխարհային կենտրոնները և լրատվամիջոցները շարունակում են քննության առնել Սիրիայում գործող ահաբեկչական տարբեր խմբավորումների դիրքերին «Կալիբր-HK» թևավոր հրթիռներով Ռուսաստանի հասցրած հարվածները, սկսած տխրահռչակ «Իսլամական պետությունից» (ԻՊ)։
Ի՞նչ է կատարվում Թուրքիայում: Հարցը արդեն քաղաքական չէ: Հարցը դարձել է կենսական: Այն պահից, երբ ի պատասխան ռուսական կործանիչների Թուրքիայի օդային տարածք հոկտեմբերի 3-ին և 4-ին մտնելու՝ Հայաստանի օդային տարածքում հայտնվեցին թուրքական ինքնաթիռները:
Հայաստանը կտրել Ռուսաստանից ու Իրանից (հյուսիս-հարավից) և տեղավորել Չինաստանից Եվրոպա (արեելք-արևմուտք) աշխարհատնտեսական առանցքում չի հաջողվելու, չնայած Հայաստանն իր կողմից ամեն բան արել է դրա համար. 2018-ին բեմականացրել է թավշյա հեղափոխություն, տուրք է տվել թուրքական պահանջներին` հրաժարվելով Արցախից, խոստացել է Սյունիքով անցնող ճանապարհը վերապատվիրակել...