«Դուք ինձ հարցնում եք, ո՞վ կարող է նշել և բացատրել ապագա պատերազմի կամ ընդհանրապես պատերազմի պատճառները։ Միայն Սուրբ Հայտնությունը. բացի Աստվածաշնչից, աշխարհում չկա մի գիրք, որը նկարագրի այդքան պատերազմներ՝ դրանց պատճառների բացատրությամբ:

Օրհնյալ է Աստված և Հայրը մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի, Հայրը գթությունների և Աստված ամենայն մխիթարության, որ մխիթարում է մեզ մեր բոլոր նեղությունների մեջ, որպեսզի մենք էլ կարող լինենք մխիթարելու նրանց, որոնք ամեն տեսակ նեղությունների մեջ են, այն մխիթարությամբ, որով մենք ենք մխիթարվում Աստծուց:

Ամբոխի կողմից խաչի հանված տառապյալ Որդու ստվերը ապահով ու անվտանգ ապաստան է դարձել խաղաղասեր Հայ Քրիստոնեայի համար։

Այս աշխարհի կարգերը իսկապես որ ախտ են, անհեթեթություն, անիմաստ չարչարանք ու տառապանք մարդու համար: Եվ ճշմարիտ ու ճշմարիտ որ, առանց Քրիստոսի սիրո ու լույսի, առանց Աստծո ճշմարտության, առանց Աստվածամոր, Սուրբ Հոգու Մայրության՝ ամեն ինչ է խաբեական, ունայն ու անհեթեթ:

Քո աչքի մեջ տեսա մեծ լույս, Ջինջը տեսա Քո աչքի մեջ, Ես ինձ տեսա մաքուր Հիսուս, ՈՒ երկինքը լազուր ու պերճ։

Աﬔնախնա՛մ Տեր, Քո սուրբ երկյուղը պահապան դի’ր աչքերիս` այլևս անպատկառ չնայելու...

2020 թ. 44-օրյա պատերազմի ընթացքում և դրանից հետո` առ այսօր, մեր ժողովրդի մեջ հաճախ են լսվում այն խոսքերը, թե մի՞թե մեր հայոց հանճարեղ միտքը չի կարող մի այնպիսի գերհզոր զենք (սուպերզենք) ստեղծել, որով կկարողանայինք հաղթել մեր դարավոր թշնամուն։

Աստվա՜ծս, Աստվա՜ծս, Աստվա՜ծս, Մաքուրս, Ջինջս ու Բարիս, Քո սիրով հավերժ լցված են, Կյանքս, օրերս ու տարիս։

Այժմյան հայոց դուստրերը կարծես մոռացել են, թե իրենք ով են և ինչ ազգի կանանց են պատկանում, որոնց համար ամոթ¬խածությունն ու առաքինությունը եղել է իրենց ամենաընտիր զարդարանքը, ինչը խիստ պատվական է նաև մեր Տիրոջ մոտ, ինչպես և գրված է Սուրբ Գրքում. «Կանա՛յք, հնազանդ եղեք ձեր ամուսիններին, որպեսզի եթե նրանցից ոմանք չհնազանդվեն Աստծո Խոսքին, իրենց կանանց ընթացքի շնորհիվ ու առանց խոսքի շահվեն, նկատի ունենալով ձեր պարկեշտ վարքը, լի երկյուղածությամբ։

Ո՜վ ամենօրհնյալ Որդիդ Աստծո, Կենդանարար Հոր անքնին ծնունդ, Քեզ համար չկա անկարելի ու անհնար ոչինչ...