«Սլացքի հետ հայկյան նետի» մեզ են հասել մեր ինքնությունն ու հավերժությունը, որովհետև եղել են դրանք արժանապատվորեն կրողներ, անսահման երկյուղածությամբ ու խնամքով պահպանողներ և ամենայն պատասխանատվությամբ փոխանցողներ:
1985 թվականի գարնանը սրտաբան Զավեն Դոլաբջյանն իր ընտանիքով անվերադարձ պիտի մեկներ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ: Ես տեսնում էի Զավենի մտատանջ և սրտաբեկ վիճակը ու չէի շտապում խոսել նրա հետ, մինչ իր խոսք բացելը:
«Հա՛յր մեր, թող Քո կամքը լինի Երկրի վրա` ինչպես եւ Երկնքում է»,-աղոթում ենք ամեն օր, սակայն հազվադեպ խորապես գիտակցելով, թե ինչ է նշանակում հետամուտ լինել Աստծո կամքի կատարմանը: Իրականում չենք էլ ընկալում, որ մե՛նք ենք այդ կամքը իրագործողները:
Կյանքում ամեն ինչ ողորմություն է, և ամեն ինչ կյանքում կարող է ուրախություն լինել, եթե ուրախալից սրտով հավասարապես ընդունվեն թե՛ այն, ինչ տրվում է, թե՛ այն, ինչ որ վերցվում է:
Շատ քրիստոնյաների համար իրենց հավատքը Մկրտութունից ի վեր ծեսերի, աղոթքների, շարականների ու խնկարկումների հանրագումար է: Նրանք վստահ են, որ Աստված երբեք թույլ չի տա, որ իրենց չարիք պատահի
Այսօր շատ մեռելոտի մեղքերի կողքին մեր ազգի մեջ տարածված է կախարդության մեղքը, այսինքն՝ մարդկանց կողմից սատանայական չար ուժերի միջոցով ապագան կանխագուշակելով, իրենց նպատակին նենգությամբ ու չարությամբ հասնելու անհագ ցանկությունը:
Ռուսաստանը սկզբունքորեն չի կարող զիջել «Զանգեզուրի միջանցք» կոչեցյալը թուրքական աշխարհին ու գլոբալ արևմուտքին, քանի որ դրա հետ կապված գլոբալ ռիսկերը նույն կարգի են, ինչ ուկրաինական դեպքում, քանի որ այն ուղիղ ճանապարհ է բացում դեպի Կասպից ծովի ավազանն ու դեպի Միջին Ասիա՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով...