Մի առիթով սատանայապաշտներից մեկն ասել է. «Կտրիր մարդուն իր պատմությունից և նրան կկտրես իր ողջ անցյալից ու ապագայից. նա քո ձեռքում կդառնա այն, ինչ դու ցանկանում ես»:
Մեկ բառով՝ «նամուս», բառակապակցությամբ` հասարակական կարծիք, մի ամբողջ նախադասությամբ՝ բա մարդիկ ի՞նչ կասեն:
Հակառակ բևեռում են ամբարտավանությունը, «թքած ունեմ»-ը և՝ «թքած ունեմ, թե ով ինչ կասի»-ն:
Իսկ ինչ պատիժ սահմանել ծնողասպանների համար, որոնք շատ են նաև մեր օրերում` հոգեպես անհավասարակշիռ և չարի ազդեցության ոլորտում, որոնց մասին Հիսուս հայտնում է, որ «որդիները կելնեն իրենց հայրերի դեմ եւ կսպանեն նրանց»:
«Արդարեւ, Աստված մահ չի ստեղծել, եւ Նա չի ուրախանում ողջերի կորստյան համար: Նա ամեն ինչ հաստատել է լինելու համար, եւ աշխարհի գործերը
փրկության համար են: Ո՛չ մահաբեր թույն կա նրանց մեջ, ո՛չ էլ դժոխքի թագավորություն՝ երկրի վրա, քանզի արդարությունն անմահ է:
«Արդարեւ, անիրավ խորհուրդները բաժանում են մարդուն Աստծուց, որովհետեւ Աստված վկա է նրա ներքին ցանկություններին, նրա սրտի ճշմարիտ վերակացուն է եւ նրա լեզվի ունկնդիրը, եւ Նա, ով պահում է ամեն ինչ, գիտի, թե ով ինչ է բարբառում:
Սուրբ Գրքի տվյալներով` դաջվածքները եղել են սգո արտահայտություն Աստծուն չճանաչող ազգերի մեջ: Սակայն Աստված իր ընտրած ազգին` Իսրայելին, պատվիրեց հեռու մնալ թե՛ այդ սովորությունից, թե՛ մնացած բոլոր անբարո սովորություններից, որ արմատացել էին այդ ազգերի մեջ:
Աղոթքը միաժամանակ Աստծո որոնումն է և հանդիպումն է Նրա հետ, որը վերաճում է հաղորդակցության: Այսինքն, աղոթքը և՛ գործունեություն է, և՛ վիճակ, նաև որոշակի փոխհարաբերություն է Աստծո հետ ու վերաբերմունք` արարածների նկատմամբ:
Ռուսաստանը սկզբունքորեն չի կարող զիջել «Զանգեզուրի միջանցք» կոչեցյալը թուրքական աշխարհին ու գլոբալ արևմուտքին, քանի որ դրա հետ կապված գլոբալ ռիսկերը նույն կարգի են, ինչ ուկրաինական դեպքում, քանի որ այն ուղիղ ճանապարհ է բացում դեպի Կասպից ծովի ավազանն ու դեպի Միջին Ասիա՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով...