Հայ-ադրբեջանական սահմանին, Թովուզի շրջանում հրանոթային կրակի օգտագործումով մարտական բախումներից հետո սկզբում հաղորդվեց ՀԱՊԿ Մշտական խորհրդի արտահերթ նիստ հրավիրելու մասին, սակայն հետո հայտարարվեց, որ նիստը հետաձգվել է «միջոցառման ձևաչափի որոշման համար», ավելի ստույգ՝ իրավիճակը հանգամանալից ուսումնասիրելու:

2020 թվի հու­նի­սի 24-ը հա­կա­սա­կան զգաց­մունք­նե­րով հա­րուստ օր ստաց­վեց ինձ հա­մար: Մի կող­մից հպար­տու­թյուն զգաց­մունք կար՝ կապ­ված ֆա­շիս­տա­կան Գեր­մա­նիա­յի դեմ տա­րած պատ­մա­կան հաղ­թա­նա­կի 75-ա­մյա­կի և դրան նվիր­ված զո­րա­հան­դե­սի հետ:

Հաս­կա­նա­լի է, որ Հա­յաս­տա­նի հյու­սի­սա­յին սահ­ման­նե­րի ի­րա­դար­ձու­թյուն­ներն ան­կաս­կած դար­ձել են մեր հա­սա­րա­կու­թյանն ա­մե­նա­շա­տը հու­զող թե­ման։ Հա­յաս­տա­նի գրե­թե ոչ մի ԶԼՄ ձեռն­պահ չմ­նաց հայ-ադր­բե­ջա­նա­կան սահ­մա­նի վեր­ջին զին­ված մի­ջա­դե­պի քն­նար­կու­մից։ Շատ են նաև զա­նա­զան են­թադ­րու­թյուն­ներն ու վար­կած­նե­րը, թե այդ ա­մենն ին­չու սկս­վեց հենց հի­մա՝ 2020 թ. հու­լի­սին, երբ բա­նա­կից վե­րա­դար­ձավ վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նի որ­դին։ Եվ այդ սահ­մա­նա­յին սադ­րան­քով ի՞նչ էր ու­զում ա­սել Իլ­համ Ա­լիևը։

ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանն այսօր այցելել է Արցախ: Այցն անձնական բնույթ է կրում` Սերժ Սարգսյանը կայցելի մորը, հանդիպում կունենա ընկերների հետ:

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կի­ցը եր­գիչ, եր­գա­հան ԴԱ­ՎԻԹ Ա­ՄԱԼ­ՅԱՆՆ է:

Կո­րո­նա­վի­րու­սի, այ­նու­հետև ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի պատ­ճա­ռով հա­յաս­տա­նյան ընդ­դի­մու­թյան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը պա­սիվ են, բա­վա­րար­վում են միայն քն­նա­դա­տու­թյամբ, վեր­ջերս էլ` բա­վա­կան զուսպ։ Ա­մառ­վա ար­ձա­կուր­դա­յին շր­ջա­նը ևս քա­ղա­քա­կան գոր­ծու­նեու­թյուն ծա­վա­լե­լու բա­րեն­պաստ շր­ջան չէ։

Վեր­ջին ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ըն­թաց­քում պե­տա­կան և ռազ­մա­կան գաղտ­նիու­թյան տե­սան­կյու­նից մեր զին­վոր­նե­րի, սպա­նե­րի ո­րոշ սխ­րանք­ներ ա­ռայժմ նպա­տա­կա­հար­մար չէ բարձ­րա­ձայ­նել, բայց նույն աղ­բյու­րի պնդ­մամբ, բա­ցա­ռիկ անձ­նու­րա­ցու­թյան ու ա­ներևա­կա­յե­լի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի պատ­մու­թյուն­ներ կան, ո­րոնք ոչ միայն մեր զին­վոր­նե­րի խի­զա­խու­թյան, այլև մտ­քի ճկու­նու­թյան և ա­րագ կողմ­նո­րոշ­վե­լու մա­սին են վկա­յում։

Հայտ­նի խոսք կա՝ հաղ­թա­նա­կը բա­զում տե­րեր ու­նի, պար­տու­թյու­նը որբ է։ Այ­սօր­վա մեր ի­րա­կա­նու­թյու­նում այս միտ­քը մի փոքր այլ կերպ է հն­չում՝ հաղ­թա­նա­կը եր­բեմն ի­րար ձեռ­քից խլում են ու սե­փա­կա­նաշ­նոր­հում։

Ծն­վել է 1958 թ. հոկ­տեմ­բե­րի 23-ին։ 1976 թ. ա­վար­տել է Բու­ժա­կան գյու­ղի միջ­նա­կարգ դպ­րո­ցը։ 1976-1978 թթ. ծա­ռա­յել է խոր­հր­դա­յին բա­նա­կում։

Ռազ­մա­կան ղե­կա­վա­րու­թյու­նը պա­տե­րազ­մով գծում է սահ­մա­նը, սա­կայն այն ամ­րա­նում ու ճա­նաչ­վում է դի­վա­նա­գի­տու­թյամբ։ Այս օ­րե­րին մեր հրա­մա­նա­տար­ներն ու զին­վոր­նե­րը դի­վա­նա­գի­տա­կան նոր օ­րա­կարգ են թե­լադ­րում Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան, դի­վա­նա­գի­տա­կան վեր­նա­խա­վին՝ պա­րարտ հող ստեղ­ծե­լով դի­վա­նա­գի­տա­կան ձեռք­բե­րում­նե­րի և հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րի հա­մար։