Քիչ առաջ ոստիկանության զորքերը մտան Էջմիածին քաղաք։ Երկու ավտոբուս է բերվել Էջմիածին, որոնք, ըստ երևույթին, սպասում են հրահանգի։ Մայր Աթոռի բակում իրավիճակը գերլարված է։ Հավաքված քաղաքացիները թույլ չտվեցին իրավապահներին իրենց հետ տանել Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել Սրբազանին։ Այստեղ են ժամանել նաև կարմիրբերետավորները։ Մայր Աթոռի մոտ հավաքված քաղաքացիները կոչ են անում բոլոր հայերին հավաքվել Մայր Աթոռի բակում և կանգնել ի պաշտպանություն Եկեղեցու։               
 

Արժեզրկեցին իրենց նպատակները

Արժեզրկեցին իրենց նպատակները
27.07.2016 | 20:23

ՊՊԾ գնդի տարածքում երեկ գիշեր կատարվածի առնչությամբ խիստ իրարամերժ կարծիքներ են երկու կողմից հնչում: Այդուհանդերձ, չքննելով այս դեպքի հետ կապված հանգամանքները, անդրադառնանք միայն մեկ դրվագի: Այս պահին զինված տղաները պատանդ են վերցրել իրենց օգնության եկած բժիշկներին: Ինչ արդարացում էլ ներկայացնեն նրանք, միևնույն է, սա անընդունելի արարք է: Իհարկե, հասկանալի է, որ նրանց ընկերներին վտանգ է սպառնում, և իրենք ամեն կերպ փորձում են նրանց կյանքը փրկել` չընդունելով իշխանությունների առաջարկները, բայց, այսպես թե այնպես, նրանց մշտապես բուժօգնություն տրամադրվել է: ՈՒրեմն ինչո՞ւ պատանդ վերցնել և նրանց բաց թողնելու համար նախապայմաններ դնել, երբ բժիշկներն ընդամենն իրենց պարտքն են կատարել:


Հեռու մնալով այս տասնմեկօրյա զինված պայքարի առնչությամբ գնահատականներ, զինված տղաներին ահաբեկիչ կամ հերոս որակումներ տալուց, խոսենք մի քանի փաստերի մասին, որոնք նրանց պայքարի նպատակներն արժեզրկեցին:


«Սասնա ծռեր» խմբի տղաներն իրենց ասուլիսի ժամանակ մշտապես նշում էին, որ իրենց նպատակը «երկրում աղբը մաքրելն է»: Մի կողմ թողնենք, թե «աղբը մաքրելու» համար ճիշտ է ընտրված ձևը, թե ոչ, խոսենք փաստերից: Երբ բարի, ազնիվ մղումները ուղեկցվում են բռնության կոչերով և անկարգություններ հրահրելով, այդ նպատակներն արդեն կորցնում են իրենց նախնական «անաղարտությունը»: Օրինակ, չի կարող մարդը բարեփոխումներ իրականացնել, երբ կոչ է անում բենզինով լցված շշերը տալ բոլոր նրանց գլխին, ովքեր կկանգնեն իրենց ճանապարհին, երբ պատեհ-անպատեհ օդ են կրակում, ահաբեկելով այդ տարածքի բնակչությանը, երբ չորս մեքենա են այրում, երբ անտեսելով բոլոր վտանգները, իրենց օգնության եկած բժիշկներին պատանդ են պահում: Ես որքան էլ հավատամ զինված տղաներին, որքան էլ հարգեմ ազատամարտիկներին, որքան էլ ճիշտ համարեմ փոփոխություններ իրականացնելու նրանց ցանկությունը, բնական հարց է ծագում` այսպիսի ճանապարհով եկած մարդիկ կարո՞ղ են երկրում բան փոխել, կարո՞ղ են ինձ համար անվտանգ երկիր ապահովել, կարո՞ղ են... զենքով, արյունով եկած մարդը չի կարող մաքուր էջից սկսել:


Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1550

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ