Քիչ առաջ ոստիկանության զորքերը մտան Էջմիածին քաղաք։ Երկու ավտոբուս է բերվել Էջմիածին, որոնք, ըստ երևույթին, սպասում են հրահանգի։ Մայր Աթոռի բակում իրավիճակը գերլարված է։ Հավաքված քաղաքացիները թույլ չտվեցին իրավապահներին իրենց հետ տանել Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել Սրբազանին։ Այստեղ են ժամանել նաև կարմիրբերետավորները։ Մայր Աթոռի մոտ հավաքված քաղաքացիները կոչ են անում բոլոր հայերին հավաքվել Մայր Աթոռի բակում և կանգնել ի պաշտպանություն Եկեղեցու։               
 

«Բա­նա­կում տե­ղի ու­նե­ցող դեպ­քե­րի նկատ­մամբ իշ­խա­նու­թ­յան որ­դեգ­րած կրա­վո­րա­կան կեց­վածքն ա­նըն­դու­նե­լի է»

«Բա­նա­կում տե­ղի ու­նե­ցող դեպ­քե­րի նկատ­մամբ իշ­խա­նու­թ­յան որ­դեգ­րած կրա­վո­րա­կան կեց­վածքն ա­նըն­դու­նե­լի է»
21.02.2020 | 00:19
Վեր­ջին շր­ջա­նում բա­նա­կում մե­կը մյու­սին հա­ջոր­դող ող­բեր­գա­կան դեպ­քե­րը մի խումբ ի­րա­վա­պաշտ­պան­նե­րի ու մտա­վո­րա­կան­նե­րի են փո­ղոց հա­նել: Նրանք ան­հան­գս­տա­ցած են. պա­տաս­խա­նա­տու մար­մին­նե­րը կա՛մ ան­գոր­ծու­թյան են մատն­ված, կա՛մ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան զգա­ցում չու­նեն, որ պա­տաս­խան տան, թե ին­չու են ան­հաս­կա­նա­լի պայ­ման­նե­րում ու ոչ հա­կա­ռա­կոր­դի գն­դա­կից սպան­վում կամ ինք­նաս­պա­նու­թյուն գոր­ծում մեր զին­վոր­նե­րը: Թեև օ­րերս թե՛ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի մոտ, թե՛ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վում պաշ­տո­նյա­նե­րը փակ հան­դի­պում­ներ են ու­նե­ցել բա­նա­կի հրա­մա­նա­տա­րա­կան կազ­մի հետ, որևէ մե­կը պատ­շաճ հայ­տա­րա­րու­թյուն չի ա­րել, կա­տա­րյալ լռու­թյուն է: Ի­րա­վա­պաշտ­պան ԺԱՆ­ՆԱ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱ­ՆԸ, օ­րի­նակ, վս­տահ է՝ սա անվ­տան­գու­թյան հարց է: «Մտա­հո­գի­չը պատ­կան մար­մին­նե­րի ար­ձա­գանքն է, այ­սինքն՝ դրա բա­ցա­կա­յու­թյու­նը: Պաշտ­պա­նու­թյան հրամ­կազ­մը ե­թե չի կա­րո­ղա­նում կան­խել ող­բեր­գա­կան դեպ­քե­րը, ու­րեմն չի վե­րահս­կում բա­նա­կում տի­րող ի­րա­վի­ճա­կը: Ղե­կա­վա­րու­թյու­նը պետք է հրա­ժա­րա­կան տա: Նմա­նա­տիպ ող­բեր­գա­կան դեպ­քե­րից հե­տո մենք չենք տես­նում, որ, օ­րի­նակ, հա­ջորդ օ­րը պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րը, շտա­բի պե­տը կամ ան­գամ վար­չա­պետն ա­սեն, բա­ցատ­րեն, պա­տաս­խա­նեն՝ ինչ են ա­նում, որ չլի­նեն այդ դեպ­քե­րը: Հայ­տա­րա­րեն կան­խար­գե­լիչ մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի մա­սին ու խոս­տա­նան մարդ­կանց, որ մահ­վան դեպ­քեր այլևս չեն լի­նե­լու»,- ա­սում է նա ու հարց բարձ­րաց­նում՝ ո՞վ է պա­տաս­խա­նա­տու զին­վո­րի կյան­քի հա­մար: Տի­կին Ա­լեք­սա­նյանն ա­նըն­դու­նե­լի, ան­գամ մտա­հո­գիչ է հա­մա­րում վեր­ջերս Ազ­գա­յին ժո­ղո­վում բա­նա­կի վե­րա­բե­րյալ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ե­լույ­թը: Ի՞նչ ե­լույթ էր դա, նշում է ի­րա­վա­պաշտ­պա­նը, վար­չա­պե­տը, որ երկ­րի գե­րա­գույն գլ­խա­վոր հրա­մա­նա­տարն է, պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րին պետք է ա­սի՝ բա­ցատ­րու­թյուն տուր, թե ինչ է տե­ղի ու­նե­նում զո­րա­մա­սե­րում: «Նա փոր­ձում է ներ­կա­յաց­նել, թե զին­վո­րը գո­ղա­կան բար­քի կրող է, բայց դրա կրո­ղը հրա­մա­նա­տա­րա­կան կազմն է։ Թող գյու­ղեր այ­ցե­լեն, այն­տեղ պար­կեշտ ըն­տա­նիք­ներ են, ի՞նչ գո­ղա­կան բար­քեր, ձեր բա­նակն է գո­ղա­կան։ Սա ար­տա­ռոց ի­րա­վի­ճակ է, պետք է հա­մազ­գա­յին սուգ հայ­տա­րա­րել, խոր­հր­դա­րա­նում լսում­ներ հրա­վի­րել, հայ­տա­րա­րել ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճակ, այս­քան տա­րի այս­պի­սի պար­բե­րա­կա­նու­թյամբ զո­հեր չեմ տե­սել: Որևէ մե­կը չի ա­սում՝ ձեր զա­վակ­նե­րը ա­պա­հով են: Բա­րի ե­ղեք՝ հա­վա­սար պայ­ման­ներ ստեղ­ծեք բո­լո­րի հա­մար: Դրանք ինք­նաս­պա­նու­թյուն­ներ չեն, սա պա­րարտ հող է բա­նա­կում ան­պատ­ժե­լիու­թյան մթ­նո­լոր­տը պա­հե­լու։ Ե­թե չեն բա­ցա­հայտ­վում հան­ցա­գոր­ծու­թյուն­նե­րը, ծն­վում են նո­րե­րը։ Քնն­չա­կան կո­մի­տեն թող փա­կեն ընդ­հան­րա­պես, գլ­խա­վոր դա­տա­խա­զը ե­թե չի կա­րո­ղա­նում վե­րահս­կել, թող հե­ռա­նա։ Տա­րի­ներ շա­րու­նակ մենք գո­ռում ենք։ Ե­թե վար­չա­պե­տը պատ­մա­կան մի­նի­մում էր ար­ձա­նագ­րել, հի­մա էլ պատ­մա­կան մաք­սի­մում է ար­ձա­նագր­վել», - ըն­դգ­ծում է Ժան­նա Ա­լեք­սա­նյա­նը:
Տի­կին Ա­լեք­սա­նյա­նին հա­մա­կար­ծիք է «Հել­սին­կյան ա­սո­ցա­ցիա» ՀԿ-ի նա­խա­գահ ՆԻ­ՆԱ ԿԱ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՅԱՆ­ՑԸ: Ա­յո, ըն­դգ­ծում է նա, պաշ­տո­նա­տար ան­ձինք, ա­մե­նաա­ռա­ջին դեմ­քե­րից սկ­սած, պետք է բա­ցատ­րու­թյուն տան՝ ինչ է կա­տար­վում բա­նա­կում: Նա կաս­կած է հայտ­նում, որ վեր­ջին 40 օ­րե­րի ըն­թաց­քում ինչ-որ տա­րօ­րի­նակ բան է կա­տար­վում, զին­վոր­նե­րը զոհ­վում են ան­հաս­կա­նա­լի պայ­ման­նե­րում: «ԱԱԾ պե­տը, ոս­տի­կա­նա­պե­տը, գլ­խա­վոր դա­տա­խա­զը, բո­լոր պաշ­տո­նյա­նե­րը պետք է բա­ցատ­րու­թյուն տան՝ որն է պատ­ճա­ռը, որ այդ հան­ցա­գոր­ծու­թյուն­նե­րը մինչև վերջ չեն բա­ցա­հայտ­վում: Ներ­կա­յաց­նում են, թե այս գոր­ծե­րը 90 տո­կո­սով բա­ցա­հայտ­ված են, բայց ստում են, բա­ցա­հայտ­ված չեն, ի­րա­կան մե­ղա­վոր­նե­րը պատժ­ված չեն, և սա է պատ­ճա­ռը, որ մեր բա­նա­կում տե­ղի են ու­նե­նում սպա­նու­թյուն­ներ ու մահ­վան դեպ­քեր: Բա­նա­կում տե­ղի ու­նե­ցող ան­հաս­կա­նա­լի դեպ­քե­րի առն­չու­թյամբ ՀՀ իշ­խա­նու­թյան որ­դեգ­րած կրա­վո­րա­կան կեց­վածքն ու ան­տար­բե­րու­թյունն ա­նըն­դու­նե­լի են: ՈՒ՞ր են բո­լոր պաշ­տո­նյա­նե­րը, ին­չու՞ մինչև հի­մա պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան չեն են­թարկ­վել այս մա­հե­րի հա­մար: Ին­չու՞ որևէ մե­կի հե­ռաց­ման, քրեա­կան պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան մա­սին խոսք չկա: Թույլ չենք տա­լու, որ ինչ-որ մե­կի քմա­հա­ճույ­քի կամ ու­սա­դի­րի աստ­ղի հա­մար մեր ե­րե­խե­քին մա­տաղ ա­նեն։ Մի ստի­պեք, որ փո­ղոց­ներ դուրս գան զո­րա­կո­չիկ­նե­րի ծնող­նե­րը»,- շեշ­տում է Կա­րա­պե­տյան­ցը:
ՀԿ ներ­կա­յա­ցուց­չի հայ­տա­րա­րու­թյու­նից հե­տո պաշ­տո­նան­կու­թյուն­ներ ե­ղել են: Պաշ­տո­նից հե­ռաց­վել են ռազ­մա­կան ոս­տի­կա­նու­թյան պետ Ար­թուր Բաղ­դա­սա­րյանն ու զին­ված ու­ժե­րի բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան ա­պա­հով­ման վար­չու­թյան պետ Ա­լեք­սան Ա­լեք­սա­նյա­նը: Հարց է, սա­կայն, թե պաշ­տո­նան­կու­թյուն­նե­րից հե­տո ինչ ու ինչ­պես է փոխ­վե­լու բա­նա­կում: Հար­ցը մեկ օ­րում լու­ծե­լի չէ, զին­վոր­նե­րի՝ մի­մյանց հետ հա­ղոր­դակց­վե­լու ու շփ­ման մո­տե­ցու­մը որևէ պաշ­տո­նան­կու­թյու­նից ու նոր նշա­նա­կու­մից հե­տո չի ուղղ­վե­լու: Խն­դիր­ներ լի­նե­լու են այն­քան ժա­մա­նակ, քա­նի դեռ հա­մա­լիր ու ամ­բող­ջա­կան լու­ծում չի ա­ռա­ջարկ­վել: Եվ­րո­պա­կան մի քա­նի եր­կր­նե­րում, օ­րի­նակ, նո­րա­կո­չիկ­նե­րին ռե­տի­նե մա­հակ­ներ են տա­լիս, որ ռազ­մա­կան պա­րապ­մունք­նե­րի ժա­մա­նակ մի­մյանց հետ կռ­վեն, ֆի­զի­կա­կան ցավ պատ­ճա­ռեն, որ­պես­զի «բամ­բա­կի մեջ մե­ծա­ցած» եվ­րո­պա­ցին հար­մար­վի բա­նա­կի կոշտ կա­նոն­նե­րին: Մեզ մոտ, կար­ծում եմ, ճիշտ հա­կա­ռա­կը պետք է ա­նել, զին­վոր­նե­րի հետ հո­գե­բան­ներ աշ­խա­տեն, հրա­մա­նա­տար­ներն ա­ռա­վել քան զուսպ լի­նեն, «ախ­պե­րա­կա­նով» ու «պա­նյատ­նե­րով» շփում­նե­րը նվա­զա­գույ­նի հասց­վեն, սահ­ման­վի խիստ կար­գու­կա­նոն: Այ­լա­պես ստաց­վում է այն­պես, որ 18-20-ա­մյա ե­րի­տա­սարդ­նե­րին, որ մի­մյանց հետ ման­րուք թվա­ցող թե­մա­յի շուրջ կա­րող են «բա­զար» ա­նել, հրա­մա­նա­տա­րը ոչ թե սաս­տում, այլ մի­ջա­դե­պին «խոդ» է տա­լիս: Խն­դիր է նաև զո­րա­մա­սե­րում սմարթ­ֆոն­նե­րի ու հե­ռա­խոս­նե­րի առ­կա­յու­թյու­նը: Նախ՝ դա խո­ցե­լի է անվ­տան­գու­թյան տե­սան­կյու­նից, ու հա­կա­ռա­կոր­դը հեշ­տու­թյամբ կա­րող տե­ղե­կա­նալ զին­ծա­ռա­յո­ղի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի մա­սին, երկ­րորդ՝ զին­վորն ար­տա­քին աշ­խար­հից չի կտր­վում: Մեր ու­նե­ցած տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով՝ բա­նա­կում վեր­ջերս գրանց­ված սպա­նու­թյուն­նե­րի կամ ինք­նաս­պա­նու­թյու­նե­րի մի մա­սը կեն­ցա­ղա­յին բնույթ է ու­նե­ցել, օ­րի­նակ, հե­ռա­խո­սի լից­քա­վոր­ման լա­րի պատ­ճա­ռով: Վս­տա­հա­բար կա­րող եմ ա­սել, որ ցան­կա­ցած տե­սա­կի փակ հան­դի­պում­ներն ու պաշ­տո­նան­կու­թյուն­ներն առ ո­չինչ են, ե­թե խնդ­րին հա­մա­լիր մո­տե­ցում չի ցու­ցա­բեր­վում: Բա­նա­կը, ի վեր­ջո, մենք ենք, մեր հա­սա­րա­կու­թյունն ու ա­ռօ­րյան, որ­տեղ մե­ծա­նում են մեր զա­վակ­նե­րը: Իսկ ի՞նչ ենք տես­նում այ­սօր՝ երկ­փեղկ­ված հա­սա­րա­կու­թյուն, «սև» ու «սպի­տակ» մար­դիկ և քրեա­կան են­թամ­շա­կույ­թը գո­վեր­գող հե­ռուս­տաար­տադ­րանք:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5182

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ