«Մեծերով տունտունիկ են խաղում, մեկն իբրև թե վարչապետ է, մյուսը՝ նախագահ. մեծանալ է պետք, որ ազատվենք «իբրև»-ից»
03.03.2020 | 01:17
Քաղաքագետ ԱՐԾՐՈՒՆ ՊԵՊԱՆՅԱՆԸ վստահ է՝ սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվե անելու փոխարեն հարկավոր է բուժել բնակչության՝ օտարի լծի հետևանքով առաջացած հոգու ձևախեղումը և վերականգնել քաղաքական մտածողության կորսված ունակությունը: «Իրատեսի» հետ զրույցում նա նշեց՝ բուժման առաջարկն իրենը չէ, այն 90 տարվա վաղեմություն ունի:
-Իշխանությունները վստահ են՝ ապրիլի 5-ի հանրաքվեին կարողանալու են հատել նվազագույն 650 հազար դրական քվեի շեմը և դեռ մի բան էլ ավելի: Ընդդիմադիրները խիստ կասկածով են մոտենում հարցին, անգամ նշում, թե հնարավոր է ընտրական իրավունք ունեցողների 25 տոկոսն անգամ չմասնակցի հանրաքվեին: Ձեր դիտարկմամբ՝ ի՞նչ ելք կունենա հանրաքվեն:
-Մեր ժողովրդի մեկ տոկոսին անգամ հնարավոր չէ գլխի գցել, թե ինչի մասին է հանրաքվեն, և ինչի կարող է հանգեցնել այն: Մարդկանց հեշտ է հիմարացնել, քանի որ պատմական հանգամանքների բերումով մեր ժողովուրդը քաղաքական մտածողություն չունի: Եվ քանի որ քաղաքական մտածողություն չունեցողները գերակշռում են, ապա իշխանությունները հանրային կարծիքի հարցման առումով դեռ երկար ժամանակ հաջողություններ կունենան, որքան էլ որ մարդկանց կյանքն անտանելի լինի:
-Հանրաքվեի «Ոչ»-ի շտաբը ձևավորվել է խորհրդարանից դուրս՝ իրավաբանների ու իրավապաշտպան կազմակերպությունների ներկայացուցիչների միջոցներով: Նորմա՞լ եք համարում, որ խորհրդարանական ընդդիմությունը, վախենալով «Այո»-ի շտաբի թիրախավորումից, ձեռքերը լվացել ու մի կողմ է քաշվել:
-Եթե խորհրդարանական ընդդիմությունը հանրաքվեի հարցով դիմեր ՍԴ, ապա ես կասեի, որ ընդդիմություն ունենք: Մեր երկրում, որտեղ ժողովուրդը ավտորիտար կառավարման մշակույթի կրող է, մեծահարուստը լիարժեք ընդդիմություն լինել չի կարող: Նա կարող է լրջագույն խնդիրներ ունենալ, բայց փաստն այն է, որ ընդդիմություն չունենք: Ես մտնում եմ Գագիկ Ծառուկյանի դրության մեջ, նա անում է հնարավորը, իսկ «Լուսավոր Հայաստանը», առանց ԲՀԿ-ի, ՍԴ դիմել չէր կարող:
-Իշխանության ներկայացուցիչներն ընդդիմադիր եղած ժամանակներում պատեհ ու անպատեհ առիթներով բարձրաձայնում էին, թե Սահմանադրությունը կարվել է ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի հագով, այժմ, սակայն, այդ Սահմանադրության փոփոխությունների հանրաքվեն բոլորովին այլ բանի մասին է: Իշխանավորները մոռացե՞լ են նախկինում արած հայտարարությունները, թե՞ «կոստյումը» նաև իրենց է «զարդարում»:
-Ամբողջ հարցն այն է, որ իրականության մեջ գործում է «կյանքի սահմանադրությունը», իսկ այն մեր դեպքում ավտորիտար չլինել չի կարող: Եթե Ձեզ վարչապետ կարգեն, Դուք նույնպես մի որոշ ժամանակ հարկադրված եք ավտորիտար լինել, քանի որ պետական ինստիտուտներ իրականում չկան երկրում: Բայց դժբախտությունն այն է, որ մեր երկրի ղեկավարները հմայվում են այդ ավտորիտարիզմով ու նրանց մտքով չի անցնում կատարել ժամանակի պահանջը՝ ստեղծել անհրաժեշտ որակի պետական ինստիտուտներ: Բայց ահա կյանքը, մեր կամքից անկախ, մեզ համար ստեղծել է պետական մի ինստիտուտ ունենալու հնարավորություն՝ իշխանություններից անկախ ՍԴ: Բայց քանի որ մենք, որպես ժողովուրդ, դեռ հասունացած չենք դրա համար, խրոխտ կանչերով կխժռենք այդ հնարավորությունը և կվերադառնանք կոտրած տաշտակին:
-Ասում էին նաև, որ 2015-ի սահմանադրական փոփոխություններն ընդունվել են կեղծիքով, ոչ լեգիտիմ իշխանության պայմաններում, բայց եթե այն ժամանակ փոփոխված Սահմանադրության մեջ են ցանկանում փոփոխություններ կատարել, չի՞ ստացվում արդյոք, որ լեգիտիմացնում են 2015-ի հանրաքվեն:
-Իզուր մի փորձեք մեր քաղաքական դաշտում տրամաբանություն որոնել: Տեղյակ եք, անշուշտ, երեխաների տունտունիկ խաղին, մի երեխան իբր թե հայրն է, մյուսը՝ մայրը, երրորդը՝ բժիշկը, ծղոտն իբրև ներարկիչ է ծառայում, ցեխը՝ իբրև ճաշ: Մեզանում հիմա մեծերով այդ խաղն են խաղում. մեկն իբրև վարչապետ է, մյուսը՝ իբր նախագահ, նախարար, երրորդը՝ ժողովուրդ, մի թուղթ էլ՝ իբրև Սահմանադրություն: Մեզ մեծանալ է պետք, որպեսզի ազատվենք այդ «իբրև»-ից:
-Նիկոլ Փաշինյանն իր վերջին հարցազրույցում անդրադարձել էր հաջորդ՝ առավել ընդգրկուն սահմանադրական փոփոխություններ ենթադրող հանրաքվեին՝ նշելով, թե դա կարող է տեղի ունենալ խորհրդարանական հերթական ընտրությունների ժամանակ, այսինքն՝ 2023-ին։ Ըստ Ձեզ՝ սահմանադրական փոփոխություննե՞ր են մեզ անհրաժեշտ, թե՞ առհասարակ նոր Սահմանադրություն:
-Մեզ անհրաժեշտ է արմատապես փոխել մեր ժողովրդի ժանգակիր մտածողությունը:
-Պետության կառավարման մոդելի փոփոխության անհրաժեշտություն տեսնո՞ւմ եք. խորհրդարանական «Լուսավոր Հայաստանը», օրինակ, դեմ է «սուպերվարչապետական» համակարգին, «Հայ ազգային կոնգրեսն» առաջարկում է հետ գնալ կիսանախագահականին: Ո՞րն է Ձեր մոտեցումն այս հարցում:
-Լուսավորյալ դիկտատուրա՝ ազգային-պահպանողական գաղափարախոսությամբ: Դա իմ մոտեցումը չէ, դա իրականության պահանջն է, այլապես լղոզվելու ու կորչելու ենք խառնակվող այս աշխարհում:
-Գալով ՍԴ թեմային՝ հանրաքվեից առաջ իշխանությունները, իրենց իսկ բնորոշումով, ՍԴ-ի շուրջ ստեղծված «ճգնաժամը» լուծելու համար մի շարք այլ նախաձեռնություններով հանդես եկան: Եվ այդ ամենի ֆոնին նրանք ասում են, թե հարցը ոչ թե անձն է, տվյալ դեպքում՝ ՍԴ նախագահ Հրայր Թովմասյանը, այլ երկրի ներսում ինստիտուտի՝ ՍԴ-ի, ընդդիմություն լինելը: Իշխանություններն իրապե՞ս Թովմասյանի անձի «հետևից չեն ընկել»:
-Իշխանությունները, մեղմ ասած, անկեղծ չեն: Իրենց դրդապատճառները մտածող մարդկանց հայտնի են, չկրկնեմ: Իսկ չմտածող մարդկանց վրա ժամանակ ծախսելն անիմաստ է:
-Օրերս տեղեկացա, որ Ընտրական օրենսգրքի, ինչպես նաև կուսակցությունների մասին օրենքի նախագծի հարցով իշխանությունները դիմել են Վենետիկի հանձնաժողովին: Նրանք նույնը չարեցին հանրաքվեի պարագայում, չնայած ԵԽԽՎ-ն շատ հստակ «մեսիջ» էր ուղարկել այդ առնչությամբ: Եվրոպան այս հանգամանքը հետագայում կարո՞ղ է իշխանությունների «երեսով տալ»՝ ասելով, թե դուք չանսացիք մեր հորդորին:
-Եվրոպան մեր պապիկը չէ, նա էլ իր շահերն ունի: Եվրոպան եթե մեր լավը ցանկանար, ապա 1991-ին մեզ կասեր, որ ընտրությունները դեռ մեր խելքի բանը չեն, որ հարկավոր է բարձրացնել ազգային ոգին ու այն համապատասխանեցնել ներմուծվող օրենքներին: Այդ դեպքում մենք վերջին հիմարի պես պարբերաբար չէինք պայթի պետության տակ դրված այդ ռումբի վրա:
Զրույցը՝ Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆԻ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ