Ով Տիրոջ անունը կանչի, պիտի փրկվի

«Արդարեւ, Աստված մահ չի ստեղծել, եւ Նա չի ուրախանում ողջերի կորստյան համար: Նա ամեն ինչ հաստատել է լինելու համար, եւ աշխարհի գործերը

փրկության համար են: Ո՛չ մահաբեր թույն կա նրանց մեջ, ո՛չ էլ դժոխքի թագավորություն՝ երկրի վրա, քանզի արդարությունն անմահ է:

Իսկ ամբարիշտները ձեռքով ու խոսքով իրենց մոտ կանչեցին մահը, նրան իրենց բարեկամ համարեցին, հալումաշ եղան եւ դաշինք կնքեցին նրա հետ. եւ իսկապես արժանի են բաժնեկից լինելու նրան» (Իմ. Սող.1;13-16):
Երբ Աստված ստեղծեց կենդանի աշխարհը, այն ստեղծեց որպես ինքնակարգավորվող եւ ինքն իր մեջ իր շարունակականությունը կրող համակարգ (Ծննդ. 1;11-13, 20-31): «Արդարեւ, Աստված մահ չի ստեղծել»: Տիեզերքը, Աշխարհը և Մարդը Նրա լաբորատոր փորձարկման արդյունքը չեն, այլ Նրա անանձնական սիրո դրսևորումը:

Այդ դեպքում ի՞նչ է «արարում» գիտական միտքը հենց նույն այդ լաբորատորիաներում.
ա. պատվաստանյութեր
բ. գենետիկորեն ձևափոխված մթերք (ԳՁՄ)
գ. քիմիկատներ (այդ թվում` դեղագործություն)
դ. վիրուսներ և այլ հարուցիչներ
ե. հրեշներ

Պատվաստանյութերով կոտրում և արգելակում են իմունային համակարգը` օրգանիզմը դարձնելով խոցելի: ԳՁՄ-ով խմբագրում են մարդու ԴՆԹ-ն և առաջացնում զանազան ու զարմանազան հոգեմարմնական տկարություններ, ցավեր ու ախտեր (ի դեպ, ԳՁՄ-ն ևս ստանում են վիրուսների օգնությամբ): Վնասակար քիմիկատներով և իբրև թե անվնաս ու օգտակար դեղամիջոցներով հասնում են միևնույն արդյունքին` առողջության խաթարում:

Վիրուսներով վերջնականապես հարձակվում, գրավում ու տապալում են արդեն ինքն իր համար իսկ անընկալելի և անհասկանալի դարձած օրգանիզմը: Այս ամենը ծառայում է մահվանը և ո՛չ կյանքին: Այդ ամենը մարդուն անդառնալիորեն խեղում է ո՛չ միայն ֆիզիկապես, գենետիկ մակարդակում, այլև հոգեմտավոր կերպով, ազդում է նպատակների առաջադրման, կամային որոշումների կայացման ու վարքի դրսևորումների վրա: Նորը լավ մոռացված հինն է, և այս ամենը արդեն եղել է հնում` Նոյի օրերում: Բոլոր այդ գենային մեքենայությունները, տեսակների միջև այլևայլ այլանդակ խաչասերումները եղել են է՛լ ավելի զարգացած ինժեներական մակարդակի վրա, որին չեն կարողանում հասնել դիվային հանճարի տեր կամ միգուցե` ծառա, մերօրյա արկածախնդիրները, քանզի հռչակվել է նախագիծը. «Ահա՛ ամեն բան նոր Եմ դարձնում»,-և կատարվել Խաչի վրա: Եթե առաջ շատ ավելին էր պահանջվում փրկության համար, ապա այսօր բավական է նվազագույնը. «Եւ պիտի լինի այնպես, որ ամեն ոք, ով Տիրոջ անունը կանչի, պիտի փրկվի» (Հովել 2;31, Գործք 2;21): Այսօր ողջ աշխարհը և մեր հայրենիքը այնպիսի մի վիճակում են, այնպիսի նենգ խարդավանքների ենթակա, որ միայն Տիրոջ անունը տալով է հնարավոր փրկվել: Որովհետև մարդու անզեն աչքի համար աննկատելի նանո չափեր ձեռք բերած վտանգները, վնասները, որոգայթները Մարդու միջից հանում են Աստծուն և դրանով իսկ` ամեն մարդկային բան: Մանրախնդիր, փոքրոգի, նեղմիտ, չնչին մարդկանց համար Աստծո ստեղծած աշխարհը շատ փոքր է ու նեղ: Աստված իրո՞ք լուրջ էր տրամադրված, երբ իրենց բաժին թթվածնի հաշվին մտադիր էր լավություն անել ինչ-որ այլ անկարևոր ու ավելորդ գոյությունների: Չէ, չէ մի: Ա՛յդ էր մնացել:

Երեցկին Լիլիթ Հովհաննիսյան
Գորիս

Մեկնաբանություններ