Առաջին մարդկանց դրախտային կյանքից մինչև այսօր բազմալեզու ու բազմաբառ մարդկության պատմության ու ամեն մի անհատի կենսագրության առանցքային իրողությունը բնորոշող բառը փրկությունն է:
Իմ քաղաքակրթությունը դարեր ի վեր ձգտել է երևան հանել Մարդուն` ինչպես կսովորեցներ լքված քարակույտի մեջ տեսնել հոգու եկեղեցին:
Նա Մարդուն է քարոզել, Մարդուն, որ իշխում է անհատին.
Ոչ մի անհատ չի կարող առանց Աստծո իր համար ճիշտ կյանքի ուղի հարթել, և ոչ մի ազգ, առանց աստվածային ճշմարտությունների, չի կարող պատմություն կերտել ու հարատևել:
Գրեթե բոլոր մարդիկ, հավատացյալ, թե անհավատ, կամա-ակամա աղոթում են: Ոմանք կրոնական բնազդով են զգում, ոմանք էլ հավատքի բանականությամբ գիտեն աղոթքի նշանակությունը, բայց, ըստ էության, ոչ բոլորը գիտեն աղոթելու կերպը և նպատակը:
Նախ՝ սա խաղաղություն չէ, այլ՝ հրադադար:
Երկրորդ՝ խաղաղության հասնելու համար առնվազն անհրաժեշտ է անցնել երկար և դժվար ճանապարհ։ Մենք էլ հրադադար ենք ստացել 2020 թվականին, սակայն մինչև հիմա խաղաղության դարաշրջանը դեռ չի երևում։
Ավելին, Իրանի և Իսրայելի միջև ընթացած պատերազմում որևէ մեկը լիարժեք հաղթող կամ պարտված չէ...