Բրուտը շաղելով փափուկ կավը` դնում է պտտվող գործիքի վրա և անոթ է շինում մեր բոլորի կարիքների համար, սակայն միևնույն կավից միանման շինված այդ անոթներից թե ո՛րն է ծառայելու սրբություններին, ո՛րը` բոլորովին հակառակ գործերի, թե ո՛րն ինչի հարկավոր կլինի, դրա համար նույն կավագործն է դատավորը և հոգածուն։

Եվ արդ, լվա՛ մեղքերից և մաքրի՛ր այս գարշաշաղախ տիղմից: Քեզ խնդրեցի և Քեզ եմ աղաչում, լցրո՛ւ իմ փափագման կարոտությունը, խառնի՛ր ինձ սրբերի դասին և արդարների ժողովին, ովքեր հարաժամ վայելում են Քո ցանկալի տեսությունը:

Տե՛ր, հանցավոր մի՛ համարիր պատժվածների հետ և մի՛ դատապարտիր ատելիների հետ, այլ ընդունի՛ր Քո կամքը կատարողների և պահի՛ր Քո պատվիրանները պահողների հետ:

Արդարև, կուռքերի անունն ու նրանց պաշտամունքը հենց բոլոր չարիքների սկիզբն են, պատճառն են ու վախճանը։ Դրանք պաշտողները եթե ուրախ են լինում, ապա մոլեգնում են, եթե մարգարեանում են, ապա սուտ են, եթե ապրում են, ապա` անիրավությամբ, եթե երդվում են, ապա դրժում են իսկույն։ Եվ սուտ են երդվում, քանի որ հույսը դրել են անշունչ կուռքերի վրա, որոնցից պատժի ակնկալություն չունեն։

Խոսք միայն Արարիչ Աստված ունի, և Իր պատկերն ու նմանությունը կրող մարդը։ Իսկ մարդկային խոսքը այնպիսի մեծ զորություն ունի, որի մասին նույնիսկ ինքներս պատկերացում չունենք։

Ավետարանական «Լեռան քարոզ» կոչվող հատվածում Հիսուսը ինը երանիների մասին խոսեց, որոնց կարող է արժանանալ յուրաքանչյուր մարդ, ով հավատում և հետևում է Աստծո խոսքին։ Հիմա ծանոթացեք այդ երանիներին ու ինքներդ որոշեք` դրանցից որն է հարազատ ձեր ներաշխարհին, ու ջանք արեք արժանանալու գոնե այդ մեկին։

Այս բառերը բնավ իմը չեն, քանի որ նման խորությամբ խոսքի ակոսներ միայն սրբերը կարող են բացել, որոնք մի օր հավատքի ձեռքերը դրեցին փրկության տանող մաճին ու այլևս հետ չնայեցին ապականվող աշխարհին։

Թշվառական են նաև այն մարդիկ, և մեռյալ իրերի վրա է նրանց հույսը, ովքեր աստվածներ համարեցին մարդկային ձեռքի գործերը, ոսկին և արծաթը, արվեստի ճարտար կերտվածքները, կենդանիների նմանությունները կամ նախնիների ձեռակերտ չնչին ինչ-որ քար։

Չկա մարդ, որ ննջեցյալներ չունենա: Եվ Տիրոջ այս խոստումը, թե ննջեցյալները գերեզմաններում լսում են Աստծո Որդու ձայնը, և որ ամենքն էլ պիտի հարություն առնեն, սակայն նրանց բարիք գործած մասը` կյանքի հարության համար, իսկ նրանք, որ չար գործեր են արել` դատապարտվելու հարության համար: Կամ արդյո՞ք մասնակի հարություններ չեն այն բոլոր բժշկությունները, որ Տերը գործեց, երբ ի ծնե կույրն սկսում է տեսնել, անդամալույծը ոտքի ելնելով իր պատգարակն ինքն է տանում տուն, խուլուհամրը խոսում և լսում է:

Մեղավոր ծառաս եկել ընկել եմ Քո առաջ և թախանձելով ողորմություն եմ խնդրում Քեզնից, մի՛ հիշիր իմ բազում մեղքերը, իմ անօրենությունները երեսովս մի՛ տուր, որ թե՛ կամովի, թե՛ ակամա մեղանչեցի, թե՛ անգիտության, թե՛ ծուլության և թե՛ մոռացության պատճառով (մեղք) գործեցի, քանզի Դո՛ւ, Տե՛ր, սովոր ես գթալ ու ողորմել, ներել բազում մեղքերը և քավել անօրենությունների ամբողջ բազմությունը, որ սրբեցիր պոռնիկին, ազատեցիր ավազակին, արդարացրիր մաքսավորին և թեթևացրիր մեղքերով ծանրաբեռնվածներին: