Ինչպե՞ս ես։
Մեզնից հո չե՞ս խռովել, որ չենք գալիս քեզ տեսության։
Մի՛ նեղանա, ցավդ տանեմ, չթողեցին մոտդ մնանք։
Ասում են` քարդ ջարդել են, հա՞։
Չազդվես, բեռդ թեթևացրել են։ Քարիցդ էլ են վախենում այդ շները, հարազատս։
Վատ չզգաս։
Քո հոգին է մեզ հետ, թանկս։
Այն մեր սրտերի մեջ է ամեն օր, ամեն ժամ։
ՈՒղղակի համբերիր, գալու ենք, այն էլ` ինչպես ենք գալու։
Բա քո ազատագրած Սրխավենդը նորից չազատագրե՞նք։
Սև մնար 1992 թվականի այս օրը։
Թողեցիր մեզ ու հաղթանակդ գրկած` գնացիր։
Աննա ԱՅՎԱԶՅԱՆ