Հեքիաթների մեջ ապրող էն բարի պառավը չկա, որ մի պահ խորիմաստ լռի, հետո հասկանալով ուզածդ` ասի էսպես կգնաս, կգնաս, շատ կգնաս, քիչ կգնաս, մի կանաչ սարի կհանդիպես, ա՛յ էդ սարի վրա է ուզածդ...
Դանիել Վարուժանի ձերբակալման հաջորդ օրը դպրոցում, որտեղ նա դասավանդում էր, սահմռկեցուցիչ լռություն էր։ ՈՒսուցիչները լուռ նստած էին ուսուցչանոցում, աշակերտները՝ դասարաններում...
Լսե՛ք, ախր, եթե դահիճները ծնվում են, ուրեմն՝ դա ինչ-որ մեկին պետք ա, ուրեմն՝ ինչ-որ մեկն ուզում ա, որ նրանք ծնվեն, ուրեմն՝ ինչ-որ մեկը կախարդական փայտիկ ա կոչում նրանց արյունոտ կացինը...
Էն ժամանակ տանն էլեկտրական մսաղացներ չունեինք, ձեռքի մսաղացով էինք աղում։ Չուգունից փայլուն մսաղացը լա՜վ ծանր էր։ Մետաղամշակման հաստոցի նման ամրացնում էինք սեղանի եզրին, հետո հավաքում՝ ցանցը, դանակները, բռնակը․․․
...Երբ Պոլիս հասա, թուրք գրողներ հարցուցին ինձի. ու՞ր կուզես երթալ... Ըսի՝ միայն Բիթլիս: Դժվար է, ըսին, օտարներուն այդ կողմերը չեն թողուր, բայց բան մը կընենք, որ երթաս... Բան մը ըրին, ու գացի...
Քայլում էիր փողոցում, մեկ էլ տեսնում էիր՝ մայթին միայնակ կանգնած ա հեռախոսի երկարուկ, մետաղյա, ապակեպատ խցիկը։ Մտնում էիր, դուռը փակում ու առանձնանում արտաքին աշխարհից...
Ինչպե՞ս է ստացվում, որ 2 տարի չի լուծվում Սյունիքում ռուսական հյուպատոսություն բացելու հարցը: Իշխանությունը Հայաստանի հպարտ քաղաքացիներին՝ 3 միլիոն վարչապետերին չի պարզաբանում, թե Սյունիքում Ռուսաստանի հյուպատոսության բացումը Հայաստանի անվտանգության տեսանկյունից օգո՞ւտ է, թե՞ վնաս...