Վրաստանը մինչև 2028 թվականը հրաժարվում է ԵՄ-ին անդամակցելու շուրջ բանակցություններից և եվրոպական դրամաշնորհներից: Վերջին ընտրություններից հետո այդ երկրի և Արևմուտքի միջև հարաբերությունների վատթարացումն ակնկալելի էր...

Ըստ ռուսական պաշտոնական լրատվամիջոցի հաղորդման՝ Հայաստանը, չմասնակցելով ՀԱՊԿ երկրների ղեկավարների հանդիպմանը, պարտավորվել է միանալ ընդունված փաստաթղթերին:

Մեր նպատակը պետք է լինի եղած պայմաններում առավելագույն հաջողության հասնելը, որի համար միակ պակասողը մեզ համար նպաստավոր միջավայրն է միայն։

Ղազախստանի նախագհի պահվա՞ծքն էլ ձեզ ոչինչ չհուշեց: Չնկատեցի՞ք, թե ինչպես սիրամարգի ինքնասիրահարվածության ու հնդկահավի փքվածության խառնուրդ շարժուձևից հետք անգամ չէր մնացել:

Գնում-գալիս՝ մտածում եմ այս հարցի շուրջ. ի՞նչն է ստիպում ընդդիմադիր առաջնորդներին, կարող ուժը թողած, անդադար հղվել անկարողի վրա ու դրանով արդարացնել սեփական անհաջողությունը:

Մտավոր ամլություն ունեցողի մոտ Նիկոլո Մաքիավելիի «Տիրակալը» աշխատությունը մի իսկական «ավետարան» է, իսկ մաքիավելիզմը պարուրված է ինտրիգների և մանիպուլյացիաների շղարշի մեջ՝ որպես կյանքն ու իշխանությունը պահպանելու փիլսոփայություն։ Նրան ամենևին հասու չէ, որ մաքիավելիզմի էությունը ոչ թե իշխանավորի անհոգի ցանկությունն է՝ գործել հանուն իշխանության պահպանման, ինչպես դա կարող է թվալ առաջին հայացքից, այլ մարդկային հարաբերությունների բնույթի նուրբ ըմբռնման մեջ, որտեղ իշխանությունը միջոց է, նպատակ և գործելու անխուսափելիություն։

44-օրյա պատերազմի ավարտից անմիջապես հետո, փորձելով ոչ միայն հնարավորինս արագ մոռացության տալ իրենց նոր ոճրագործությունները, այլև առիթից օգտվելով, աննախադեպ զիջումներ կորզել, ինչն սկզբից գուցե անհավանական էր թվում, Ադրբեջանի և Թուրքիայի իշխանությունները բացահայտ շանտաժի մեթոդով շրջանառության մեջ դրեցին իբր թե վնասների փոխհատուցման և նույնաբնույթ անհեթեթ պահանջներ, որոնք անպատասխան էին թողնվում: Խոսում էին իբր 50 մլրդ վնասի հատուցման կամ դրա դիմաց տարածքային զիջումների, ընդհուպ՝ արևմտյան ադրբեջանի թեզի մասին և այլն: Իրենց նկրտումները արդարացի փաթեթով հրամցնելու նենգ նպատակով ընդհուպ դիմեցին մեծաքանակ ռազմագերիներին իբրև միջազգային հանցագործների դատապարտելու և նույն տրամաբանությամբ Արցախի ռազմական և քաղաքական գործիչների նկատմամբ դատավարություն իրականացնելու կեղտոտ քայլին:

Մենք էնքան չկանք, որ մեր ոճրագործին պատժելու իրավունք էլ չունենք: Պատանդ են վերցրել սրան ու իր ողջ ընտանիքը, անվտանգության երաշխիքներ տվել և անարգել անել են տալիս բաներ, որոնք ոչ կանխել կարող ենք, ոչ բացառել...

Տարբերությունը «միջազգային իրավունքի» տեսանկյունից նայել-չնայելու մեջ է: Սակայն, եթե նույնիսկ խնդրին նայենք «միջազգային իրավունքի» տեսանկյունից, ապա կրկին հարց է առաջանում: Օրինակ, 2020 թ. սեպտեմբերի 27-ի կամ 2023 թ. սեպտեմբերի 19-ի դրությամբ ի՞նչ տարբերություն կար Արծվաշենի և Արցախի միջև:

Ձմեռը չորս օր շուտ եկավ, աշնան պոչը տրորեց ու ներս մտավ։ Երևի QR կոդն անցյալ տարվանից գրպանում էր պահում, թե չէ նրան ո՜վ էր՝ դեռ նոյեմբերը չվերջացած, 100 դրամ տվողը։ Մենք ենք հազիվ ճարում։ Ի՜նչ արած՝ սապոգները հագնելու ժամանակն ա։