ТАСС-ը տեղեկացնում է, որ Ստամբուլում ավարտվել են բանակցությունները Ռուսաստանի և ՈՒկրաինայի միջև։ Բանակցությունների երկրորդ փուլն սկսվել է նախատեսվածից ավելի քան 1,5 ժամ ուշ, ընթացել է ռուսերենով ու տևել մեկ ժամից ավելի։ Ռուսաստանի և ՈՒկրաինայի միջև ուղիղ բանակցությունների երրորդ փուլը ևս կանցկացվի Ստամբուլում։               
 

«Իբր Հայաստանը եվրոպական ժողովրդավարական դրախտ էր, հիմա էլ դարձավ ասիական դժո՞խք»

«Իբր Հայաստանը եվրոպական  ժողովրդավարական դրախտ էր,  հիմա էլ դարձավ ասիական դժո՞խք»
13.10.2013 | 11:14

Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցության որոշման շուրջ կրքերը դեռ չէին հանդարտվել, երբ քաղաքական դաշտը փոթորկվեց ԵԽԽՎ-ի ամբիոնից հնչեցված ամենևին էլ ոչ քաղաքական հարցից: Քաղաքագիտական տեսանկյունից Հայաստանն այսօր ի՞նչ փուլում է, «Իրատես de facto»-ի հետ զրույցում մեկնաբանում է քաղաքագետ ԼԵՎՈՆ ՇԻՐԻՆՅԱՆԸ:

-Հայաստանում իրողությունների ընկալման երեք շերտ կա,- նշեց պարոն Շիրինյանը:- Առաջինը` ժողովրդի հսկայական զանգվածը, որը բնազդով է զգում, թե ինչ է կատարվում, տեսաբան չէ, քաղաքական վերլուծող չէ: Հասկանում է, որ իր համար գլխավորն անվտանգության հարցն է, ու այլ ճանապարհի պարագայում Արցախի հարցը կունենա շատ աղետալի ընթացք: Իրական փոթորիկը մեկ բաժակ ջրում է, որտեղ քաղաքական գործիչներ ու վերլուծաբաններ են, որոնք հաճախ համապատասխան կրթություն էլ չունեն, իրենց գործը թողած, վերլուծությամբ են զբաղվում: Հիմա այս երկրորդ շերտը փակուղում է, որովհետև չորս տարի վերլուծել է մի բան, չգիտեմ` ինչ հիմքով համոզվել է, որ այդպես պիտի լինի, ու առաջացել է Եվրոպայի պատրանքը: Երևի մտածել են, որ Եվրոպա գնալով «ձրի» լավ կապրեն: Բայց «ձրի» լավ ապրել հնարավոր չէ, այն էլ՝ Եվրոպայում: Իհարկե, նրանց համոզմունքներում կա անկեղծ բան. մեր շփումը ԵՄ կառույցների հետ Հայաստանին թույլ կտար դառնալ իրավական պետություն: Հայաստանի օլիգարխիկ համակարգի ջախջախումը կամ գոնե զսպումը պայմանավորում էին Եվրոպայի հետ շփմամբ, որովհետև եվրոպական քաղաքական համակարգը դա չի հանդուրժում: Կա նաև երրորդ շերտը, որի մեջ տեղավորվում է նաև իմ տեսակը: Ըստ իս, մենք եվրոպական մշակույթ, քրիստոնեական քաղաքակրթություն ստեղծած ժողովուրդ ենք, և Եվրոպայից հեռանալը մեզ համար մշակութային առումով անթույլատրելի է: Իսկ տնտեսական առումով առայժմ տալիք-առնելիք չունենք: Մշակութապես մենք միշտ իրենց հետ ենք եղել, դարերով տվել ու վերցրել: Այստեղ է վտանգը:
-Իսկ Ռուսաստանի՞ն ինչ ենք «տալու» և «վերցնելու»:
-Եղավ մի բան, որը պայմանավորված է ուժային բևեռ դառնալու Ռուսաստանի ցանկությամբ: Պուտինը, ռուսական էլիտան, որն ունի կայսերական ամբիցիաներ, որոշել է, որ Ռուսաստանը պիտի դառնա ուժային կենտրոն, որն իրական հիմքերի վրա է կառուցվում` նավթադոլարներ, երկրի կայունացում, ռուս ժողովրդի մեջ արևմտյան, եվրոպական հովերի «թաղում», այլ խոսքով, ռուսական կյանքի վերածնունդ: Բայց մենք անհանգստանալու շատ բան չունենք, որովհետև այդ ուժային կենտրոնն առանց ՈՒկրաինայի երբեք կայսրություն չի լինելու:
-Կարծում եք՝ չի՞ հաջողվի ՈՒկրաինան բերել ՄՄ տանիքի տակ:
-ՈՒկրաինան Արևմուտքը բաց չի թողնելու: Ռուսաստանն էլ: Տևական ընթացք կռիվ է գնալու:
-Ասել է` Մաքսային միության ստեղծումն անորո՞շ է:
-Մի մասով որոշակի է: Ռուսաստան-Ղազախստան-Բելառուս և Հայաստան, որ հայտարարել է այդ մասին: Բայց պետք է նկատի ունենալ, որ այս ամենը միայն արտաքին շերտն է, ներքինը ստրատեգիական տեղաշարժն է` ուժային կենտրոն դառնալու առնչությամբ: Թուրքիան ՆԱՏՕ-ի անդամ է, իսկ վերջինս մեզ անվտանգության երաշխիք չի տալիս, ավելին, ԵՄ ոչ մի կառույց նման երաշխիք չի տալիս, կարծում եմ, նախագահի այդ հայտարարությունը շատ տեղին էր: Մենք գնում ենք այնտեղ, որտեղ մեր ժողովրդի, պետության անկախությունը կպահպանվի, իսկ մնացածն էլ կախված է մեզնից` կզարգանա՞նք, թե՞ ոչ:
-Այսօր ընդդիմադիրները հայտարարում են, թե այդ որոշման հրապարակումից հետո Հայաստանն արդեն կորուստներ ունի:
-Դա արհեստական խնդիր է: Ընդդիմադիրների վրա հույս են դրել, իսկ նրանք սխալվել են, թեև գրանտ են ստացել՝ պարտավորվելով լավ ինֆորմացիա, վերլուծություն տալ: Իրենք տվել են այն, ինչ հրապարակային խոսվել է, ներքին գործընթացները Արևմուտքի համար անհասկանալի են մնացել: Չնայած կարծում եմ, որ հետախուզությունը լավ էլ ենթադրել է, թե ինչ է լինելու: Ամեն դեպքում, սեպտեմբերի 3-ից մինչև հոկտեմբերի 11-ը քաղաքականության մեջ ոչինչ չի կարող փոխվել, բացառված բան է: Այդ մի քանի օրերին ի՞նչ պիտի փոխվեր: Իբր Հայաստանը եվրոպական ժողովրդավարական դրախտ էր, հիմա էլ դարձավ ասիական դժո՞խք: Ոչ մի բան էլ չի փոխվել. ՀՀԿ-ն ողջ ու առողջ կառավարում է, հայ ժողովուրդն էլ՝ իր համար թափառում, ինչպես տարիներ շարունակ եղել է: Ի՞նչն է փոխվել: Տեղաշարժը հոգեբանության մեջ է: Սա աշխարհագրության պարտադրանք է: Մեր այլընտրանքը, Արևմուտքի որոշմամբ, թուրքն է, որին համաձայնել չենք կարող: Ազդեցության գոտին չի նշանակում անկախության վերացում:
-Դուք նշեցիք, որ քաղաքագետներն այս որոշումից անակնկալի եկան, անվտանգության այս «հաշվարկները» ինչո՞ւ էին անտեսել:
-Այդպես չէին մտածում, կարծում էին, որ Արևմուտքը կպաշտպանի, Ռուսաստանն էլ անտարբեր կնայի: Սաակաշվիլու սխալը կրկնեցին Հայաստանում: Վրաստանում էլ կարծում էին, թե Ռուսաստանն այնքան է թուլացել, անգո դարձել, որ օսերի սպանդ կարող են սարքել, աբխազներին մի օրում ոչնչացնել: Հակառակը եղավ, չէ՞: Այս միտքը նաև Եվրոպայից էր մի քիչ «տաքացվել»: Մերոնք էլ կարծում էին, թե Ռուսաստանն այնքան ժողովրդավար է դարձել, որ մեր այս պահվածքը կհանդուրժի, իսկ Արևմուտքն էլ այնքան ժողովրդավարական է, որ մեզ հանգիստ կթողնի: Տեսնում եք, որ ոչ մեկն էլ մեզ հանգիստ չի թողնում: Այս վիճակի առաջացումն էլ ծնեց այսպիսի արդյունք: Արևմուտքի փորացավը ոչ թե Հայաստանն է, այլ Վրաստանը, որովհետև այս երկիրը հայտնվեց ռուս-հայկական աքցանի մեջ: Վրաստանը տրանզիտ երկիր է, իսկ Արևմուտքը պետք է Վրաստանով շարժվի Բաքու և անդին: Արևմուտքի դարդը Վրաստանն է, որովհետև նա դարձրեց այդ երկիրը ծաղկուն, հաղորդակցության հայրենիք, իսկ Հայաստանում կոպեկ չի ներդնում՝ չհաշված աննշան բաները: Հիմա հայ էլիտան պիտի մտածի՝ ինչպես այս վիճակով Հայաստանը զարգացնի, ինչը, կարծում եմ, հնարավոր է: Ռուսների հետ Հայաստանի լավ աշխատելու դեպքում հնարավոր է մեր երկիրը դարձնել այն օղակը, որի միջոցով կարող են հարաբերվել Հարավային Ասիայից մինչև Հնդկական օվկիանոս: Հայաստանը ռուսական չափանիշներով կարելի է դարձնել գիտաարդյունաբերական միավոր: Մեր համալսարանը շատ լավ կարող է համագործակցել Մոսկվայի համալսարանների հետ, բայց Օքսֆորդի հետ՝ դժվար թե: Սրա մասին պիտի մտածել, ոչ թե իրավիճակը սարքել «Ողբ Եդեսիո»: Դա մեր կամքից չի կախված, աշխարհագրությունը մեզ թելադրում է մեր «փեշերը քաշել» դեպի Արևելք, որպեսզի մեր երկիրը, ժողովուրդն անվտանգ մնան: Մեզնից շատ բան է կախված` աշխատել, զսպել մեր օլիգարխիային, պետական կառույցները կարգավորել: Ի՞նչ է, Պուտի՞նն է ասում՝ Հայաստանում թալանով զբաղվեք, ծառերը կտրեք: Մի երկիր, որ ժամանակին երկու պետությունների՝ Բյուզանդիայի և Պարսկաստանի հավասարակշռությունն է պահել, հիմա որտե՞ղ է հասել...
-Բայց շատ հաճախ Ռուսաստանում առկա բացասական երևույթներն արագ «տեղայնացվում» են Հայաստանում:
-Մենք էլ այս մտքով առաջնորդվենք, եկեք լավ օրինակ ստեղծենք, և Ռուսաստանը մեզ ընդօրինակի: Շանհայը ազատ գոտի հայտարարեցին, և միլիարդուկես չին ժողովուրդը նայում է չափերով փոքրիկ Շանհային: Մեր էլիտային առաջարկում եմ, որ Հայաստանը դարձնի այնպիսի միավոր, որը չափ կթելադրի Ռուսաստանին և մյուսներին: Ես դասախոս եմ, եթե կաշառք չվերցնեմ, կարո՞ղ է խեղդեն, ասեն՝ վերցրու: Իրենք զոռո՞վ են կաշառք վերցնում: Վստահ եմ` մի ժողովուրդ, որն ուզում է ապրել, ոչ մեկը չի կարող նրան մեռցնել: Բայց էլիտա է պետք, վերևում պետք է լինեն արժանավորները, ընտրախավը:
-Եվ վերջում. ԵԽԽՎ-ում Զարուհի Փոստանջյանի հարցը կանխամտածվա՞ծ էր, թե՞ այդ պատգամավորի «ոճին» հարազատ հերթական ելույթ էր ընդամենը:
-Մեր «արևմտամետների» կարծիքով, սա Հայաստանի խայտառակությունն էր, բայց վստահ եմ, արևմտյան վերլուծական ծառայությունների համար Հայաստանի քաղաքական ղեկավարության հասունության նշան: Սա քաղաքական ղեկավարության լայն մանևրի դրսևորում է, այլ հարց է, թե արտաքնապես այն ում կողմից ինչպես կգնահատվի: Բազմավեկտոր հայտարարություն է, որի տակը պետք է նայել: Բայց մեկ բան չի կարելի չարձանագրել. կա անկում, ինչն էլ նման խոսակցությունը հնարավոր է դարձնում:


Հարցազրույցը`
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 2171

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ