Ծիծաղելիից մինչև ողբերգականը կես քայլ է, և այդ քայլը մենք արդեն կատարել ենք: Հավելեմ նաև, որ հատկապես վատ ժամանակներում նման քայլերը կրկնվելու հատկություն ունեն:
Մի դրվագ հիշեցի պատմությունից: Ժամանակին Ստալինը, ոգևորված այն մտքից, որ ինքն անսխալական հանճար է, որոշեց զբաղվել նաև լեզվաբանությամբ: Նույնիսկ մի ծավալուն աշխատություն գրեց՝ «Մարքսիզմը և լեզվաբանության հարցերը» վերնագրով՝ հակադրվելով հայտնի գիտնական Ն. Մառի ուսմունքին: Իսկ հետո եղավ այն, ինչ պիտի լիներ. բոլորը սկսեցին գովերգել առաջնորդին, հողին հավասարեցնել Մառին, և նորահայտ լեզվաբանի թեզերը դարձան դասագրքային դրույթներ:
Շարունակությունը հայտնի է: Տարիներ անց Ստալինը մեռավ, անցավ-գնաց, նրա գիրքը նետեցին աղբանոց, իսկ նրանք, ովքեր այդ նորաձև հիմարության տոնահանդեսի սազանդարներն էին, մինչ օրս էլ հիշվում են ոչ բարի խոսքերով:
Մի քիչ էլ վաղվա մասին մտածեք…
Հովիկ Չարխչյան