Նիկոլը «գտել» է իր ստեղծած աղետալի իրականությունից փախուստի միակ ձևը. քարոզչությամբ ստեղծել է զուգահեռ իրականություն ու այդ իրականության գնալով նվազող «բնակիչների» հետ ջան ասել ջան լսելով ապրում է այնտեղ:

Ժողովուրդների հեքիաթները ոչ միայն արտահայտում են նրա մշակութային ինքնությունը, այլև ձևավորում են մի տեսակ հավաքական գիտակցություն, որտեղ դրվում են բարոյականության, արժեքների և հանրային իդեալների հիմքերը: Ժողովրդի ծոցից ելած հեքիաթային հերոսը, ըստ էության, հանրային դժբախտության դեմ և արդարության համար պայքարի խորհրդանիշ է՝ հաճախ արտացոլելով ժողովրդի մի ամբողջ դարաշրջանի ձգտումներն ու երազանքները:

Բացատրեմ հայերեն բառերով: Վերջին երկու տարեց ՔՊ-ականների քաղաքական «մատաղը» դիտարկեք որպես կանխարգելիչ կրակոց շարքերում ներքին ճակատամարտից առաջ: ՔՊ-ի քաղաքական Հայաստանում, որը ունի երեք հասցե՝ ՔՊ, Փաշինյան Նիկոլ, Աննա Հակոբյան, ձևավորվել է հետևյալ իրավիճակը:

Սպանդանոցային մորթի վերաբերյալ օրենք ես ընդունում, դրա իրականացման համար փողեր ես դուրս գրում պետբյուջեից, ոչինչ կամ գրեթե ոչինչ չես անում դա ապահովելու համար, ամբողջ տարին չես հետևում ընդունածդ օրենքի կատարմանը՝ ծախսածդ փողերի արդյունավետության համար ու մեկ էլ հո՛պ, գալիս ու բռնագրավում ես «վտանգավոր» միսը:

Սիրիա: Պայմանավորված իշխանափոխություն: Ասում եք ՝ Թուրքիան կազմակերպեց: Եթե Թուրքիան է, ինչու՞ իշխանության չբերեց իր մոտ` Ստամբուլում , արդեն քանի տարի գտնվող Սիրիայի վտարանդի կառավարությանը:

Դու ինքդ ի լուր աշխարհի գրեցի՛ր «ԳՆԴԱԿԱՀԱՐՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏ» արտահայտությունը... դու՛ ասացիր:

Մեր ամենամեծ քաղաքակրթական սխալը ռուսների ազդեցության ոլորտից դուրս գալն է։ Երկար դարեր քաղաքական ինքնուրույնություն չունենալով և, հետևաբար, բարձր քաղաքականության ոլորտում մեր գիտելիքներն ու հմտությունները կորցնելով, մենք, ռուսների կողմից մասամբ գրավվելուց հետո, ընկանք հակառակ ծայրահեղության մեջ։

Մենք ուզում ենք մեծացնել կայացած ու հարուստ երեխաներ, ոչինչ, որ այդ երեխաները անհայրենիք մնան...

- Ես իմ գործն արել եմ՝ ամեն ինչ տեղը տեղին՝ ամեն առավոտ քեզ արշալույս եմ նվիրել, ցերեկը՝ արև, գիշերը՝ լուսին ու աստղեր, գարուն եմ բերել, ձնծաղիկ, մանուշակ, ծաղկած բալենի․․․

Պարոնայք Փաշինյաններ, սոսկալի լավ առիթ ու հնարավորություն ընձեռեցիք Ձեր վեցամյա գործունեությանը մանրամասնորեն ու հանգամանալի անդրադառնալու համար: Ես, հոգու խորքում մարդասեր ու բարի ՀՀ քաղաքացիս, իմ համեստ ներդրումն եմ ցանկանում բերել մեր երկրում հենց ձեր ու ձեզ սատարողների գործունեության հետևանքով ստեղծված իրավիճակը պատմության համար արձանագրելու և ապագա պատմաբաններին փոխանցելու համար: Դա կարևոր առաքելություն է, որի իմաստն ու նշանակությունը չեք հասկանա, ինչպես և չեն հասկանա ձեր շրջապատում գտնվող պատմաբան-կեղծարարներն ու սպասարկու մտավորականները: