Հեռացանք Քեզանից, դավաճանեցինք 
մեր մեջ եղած Հոգուն,
ՈՒ մեզ վրա առանք գեհենի, դժոխքի ու 
կորստի անեծքը.
Ներիր մեզ, Տեր…
Թույլ մի տուր, որ մեր մեղքի դևը 
այցելի`
Մեր տուն, մեր երկիր, հոգու 
անդաստաններ` 
Ապականելու լույսդ, որ պիտ ճառագի 
հանապազ:
Արդ այսօր, ոչ թե զրկանոք, այլ 
այնպես, ինչպես կարող էինք`
Կողկողագին Քեզ ենք դառնում` 
աղերսելով, 
Քշիր դևերը մեզնից, Տեր, 
Տուր մեզ ապաշխարության բերկրանք`
Ինչպես խոստացել ես։
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ