Ալիևը փոխեց Սևանի անունը

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը հերթական անգամ բացահայտել է իր իրական մտադրությունները՝ հայտարարելով, թե ադրբեջանցիները երբեք չեն տառապել «անջատողականության հիվանդությամբ» և, իբր, միշտ նպաստել են այն երկրների պետականության զարգացմանը, որտեղ ապրել են։

Նրա խոսքով՝ «ադրբեջանցիների վերադարձը իրենց պատմական հողեր՝ ներկայիս Հայաստան, չպետք է վախեցնի հայ ժողովրդին․ մենք այնտեղ կվերադառնանք ոչ թե տանկերով, այլ մեքենաներով»։

Ալիևը նաև պնդել է, որ 20-րդ դարի սկզբի ռուսական կայսերական քարտեզներում «Սևանա լիճ» գոյություն չունի, այլ՝ «Գոյչա լիճ», և որ Հայաստանի տարածքի գրեթե բոլոր տեղանուններն ունեն ադրբեջանական ծագում։

Այսպիսով, Բաքուն շարունակում է պետական մակարդակով առաջ մղել պատմության և տարածքային պատկանելիության կեղծ թեզեր՝ ձևավորելով Հայաստանի նկատմամբ հերթական պահանջների հիմքը։

Փաստորեն, այն պահին, երբ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարում է, թե խաղաղությունն արդեն հաստատվել է, Ալիևը ձևակերպում է նոր պահանջներ Հայաստանի նկատմամբ։

Տպավորությունն այնպիսին է, որ Վաշինգտոնում տեղի ունեցած գործընթացը ոչ թե հակամարտության կարգավորման փորձ էր, այլ նախընտրական դադար՝ Փաշինյանի համար։

Ալիևը հստակ հասկացնում է, որ այդ «դադարի» գինը վճարվելու է հետընտրական փուլում՝ քաղաքական կամ տարածքային զիջումների տեսքով։

Նրա այս հռետորաբանությունը բացահայտում է այն, ինչ իշխանությունը փորձում է ներկայացնել որպես խաղաղություն․ իրականում դա պարզապես ժամանակավոր կոմֆորտ է, որը հետագայում կվերածվի նոր պարտավորությունների։

Ո՞րն է Ալիևի խոսքի ենթատեքստը:

Ալիևի վերջին հայտարարությունը ցույց է տալիս, որ Բաքուն անցնում է ռազմական ճնշումից դեպի ժողովրդագրական էքսպանսիա։

Երբ նա ասում է՝ «կվերադառնանք ոչ թե տանկերով, այլ մեքենաներով», խոսքը խաղաղության մասին չէ, այլ՝ ներթափանցման նոր ձևերի։

Սա հին ռազմավարության նոր փուլն է՝ առանց զենքի, բայց նույն նպատակով․

Հայաստանի ինքնիշխանության աստիճանական թուլացում՝ տեղեկատվական, հոգեբանական և քաղաքական մեթոդներով։

Ալիևի այս հայտարարությունը պատահական չէ․ այն հստակ քաղաքական ազդանշան է՝

1․ Ադրբեջանը չի հրաժարվել Հայաստանի նկատմամբ տարածքային հավակնություններից,

2․ պարզապես փոխել է գործիքը՝ զենքի փոխարեն օգտագործելով պատմությունն ու քարտեզը,

3․ Ադրբեջանը սպասում է Հայաստանի ներքաղաքական գործընթացների հերթական փուլին՝ նոր զիջումներ պարտադրելու համար։

Այս պայմաններում Փաշինյանի խոսքը «խաղաղության հաստատման» մասին հնչում է ոչ թե որպես իրատեսական գնահատական, այլ՝ որպես քաղաքական ինքնախաբեություն։

Քանի դեռ Ալիևը փոխում է Սևանի անունը, Հայաստանը չպետք է լռությամբ ընդունի իր պատմության վերաշարադրումը։

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Փաշինյանի նոր գրոհը․ ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը
• Փաշինյանի «հոգևոր հեղափոխությունը»՝ աշխարհիկ պետության կործանման հետևանքով
• Փաշինյանի ընտրական շանտաժը
• Հովհաննավանքը դարձել է հակաեկեղեցական որջ
• ՔՊ-ի ինքնախոստովանությունը․ պետությունը ղեկավարել են «պահի տակ»
• Ապաշրջափակման ռուսական տարբերա՞կ․ Բաքվի «կառուցողականությունը»՝ Դուշանբեից հետո
• Գաղտնալսումների «ժողովրդավարություն»․ երբ պետությունը վերածվում է կոմպրոմատի գործարանի
• Քաղաքական հրահանգով արդարադատություն չի լինում. կարևոր բացահայտում
• Փաշինյանի հայտարարությունները՝ Սահմանադրության բացահայտ խախտում
• Ալիևի «խաղաղարար» ժեստը կամ ճնշման նոր ձև
• Փաշինյանի «հոգևոր հավաքի» օրը նշանակված է
• Ինքնախոստովանություն, որ բացահայտում է պետական քաղաքականության վտանգավոր ձախողումը
• «Դուրս շպրտելու» հրահանգով սկսված գործը քաղաքական հաշվեհարդար է
• Պուտին-Թրամփ հեռախոսազրույցի մասին
• Իշխանության հաջորդ թիրախը՝ Կաթողիկոսը
• Արամ Ա-ն քայլ է անում ճգնաժամի հաղթահարման ուղղությամբ․ ի՞նչ պատասխան կտա Փաշինյանը
• Խոսքի համար պատժելը իշխանության «նորման» է դառնում. փաստաբան է ձերբակալվել
• Սա այլևս Եկեղեցու մասին չէ․ սա պայքար է ազատության համար
• Թրամփի խոստովանությունը․ «խաղաղությունը» եղել է ԱՄՆ-Ադրբեջան գործարք՝ Հայաստանի հաշվին
• Մակրոնը կանգնել է ճակատագրական ընտրության առաջ

Մեկնաբանություններ