Աշոտը, ընկերս... տարան ընկերոջս ու բոլորը լուռ են, ձկան պես լուռ ու համր:
Տպավորություն է, որ այսպես հլու-հնազանդ պետք է հանդուրժենք մեր ընկերների մեկուսացումը և ժամանակ առ ժամանակ բարձրաձայնենք կատարվող խայտառակ անարդարությունների համար, երբ դա պետք է քաղաքական անհրաժեշտ դիվիդենտեր հավաքելու համար:
Աշոտը, մեր Աշոտ Երկաթը, լուրջ առողջական խնդիրներ ունի, երկու անչափահաս երեխա իր խնամքի տակ էին, որից մեկն առողջական լուրջ խնդիրներով: Շաբաթական մեկ անգամ երեխային բերում էր Երևան՝ բուժզննման:
Չգիտեմ էլ ինչ ասեմ, մարդու ապրելը չի գալիս:
Աշոտի հիվանդությունը շատ լուրջ է, այնքան, որ ես արդեն լալկվել եմ... չեմ ուզում ավելի բան ասեմ, բայց այսպես ապրելը շանտղություն է, ՇԱՆՏՂՈՒԹՅՈՒՆ։
Հար ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ