Միանգամից պատասխանենք վերնագրով առաջադրված հարցադրմանը. Վաշինգտոնում երեկ մեկնարկած ու կարճ ժամանակ անց տապալված բանակցություններով դա չհաջողվեց: Պատերազմը դեռ անորոշ ժամանակով կշարունակվի, այն ավարտելու առումով ԱՄՆ- ի նախագահ Դոնալդ Թրամփի և այլ բարձրաստիճան պաշտոնյաների լավատեսական սպասումները չարդարացան:
Թուրքիան ամեն կերպ փորձում է ռազմական ներկայացվածություն ունենալ Ուկրաինայում։
Իր այս նկրտումները Անկարան Ուկրաինայի ներկայիս իշխանության միջոցով է դնում շրջանառության մեջ։ Միանշանակ է, որ Թուրքիան կարող է միլիոններ ծախսել, որպեսզի հասնի դրան։
Թրամփի տարբերությունը նախորդող ամերիկյան ղեկավարների ձևականությունների բացակայությունն է: Իր պետության շահերը ներկայացնում է բաց և պարզ ձևաչափով, ինչը շատերին նյարդայնացնում է:
Թրամփը դեռ ամբողջ ճշմարտությունը չի ասել՝ Վլադիմիր Զելենսկուն անվանելով բռնապետ, որը մտադիր է պատերազմը շարունակել հանուն շահի: Զելենսկու նպատակը միայն շահ ստանալը չէ պատերազմից:
ԱՊՀ պետությունների ղեկավարների Դուշանբեի հանդիպումը ևս, ինչպես ՇՀԿ Չինաստանում գումարված գագաթնաժողովը, ունեցավ իր միջազգային ուղերձները: Շանհայյան ուղերձների մասին արդեն գրառումով կիսվել եմ: Եվ այսպես, ի՞նչ ցույց տվեց Դուշանբեն, որ պետք է հաշվի առնել արտաքին քաղաքական քայլերի ժամանակ...