Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Նյարդայնանում են

Նյարդայնանում են
30.01.2015 | 01:20

Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Մամեդյարովի հետ հանդիպումից հետո ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների հայտարարությունը շարժել է հայ և ադրբեջանցի փորձագետների «նյարդերը»։

ԵԱՀԿ ՄԽ-ն ուշացած, շա՜տ ուշացած, ինչ-որ կես քայլ է արել, որն իր պարտականությունների մեջ էր մտնում: Ընդամենը: Սակայն, բոլոր դեպքերում, սույն «ակումբը» զերծ չի մնացել լղոզումներից: Այնուհանդերձ, համարենք` մկան «էնիքն» էլ Ադրբեջանի մարդասպան ջրաղացին ինչ-ինչ օգուտ է:

Ինչ էր ասում ԵԱՀԿ ՄԽ-ն այդ հայտարարությամբ:

ա) Գերմանիան չի լինի ԵԱՀԿ ՄԽ-ի անդամ` Ֆրանսիայի փոխարեն, ինչպես ցանկանում են Ադրբեջանը, Ռուսաստանը և Գերմանիան: Առա՛յժմ չի լինի: Քանի դեռ Ադրբեջանը Ռուսաստանի «հետ» է: Ռուսաստանից լիարժեք պոկվելուց հետո «կմտածվի» խնդրի մասին: Հասկանալի է, չէ՞, որ Մերկելը, որպես գլոբալ խաղացող, իր հայտարարությունն արևմտյան կառավարիչների հետ համաձայնեցրած է եղել, երբ այն արտաբերել է, ասելով` ուզում ենք ՄԽ-ում զբաղեցնել Ֆրանսիայի տեղը:

Ի դեպ, այս նույն համատեքստում էր նաև ԵԱՀԿ ՄԽ-ն Ադրբեջանին «հիշեցնում» իր մանդատի մասին:

բ) ԵԱՀԿ-ն միևնույն ժամանակ հասկացնում էր Ադրբեջանին, որ խաղը ՄԽ-ում տանողն ամենևին էլ Ռուսաստանը չէ, և չի կարելի Ռուսաստանի դրդմամբ (նույն Մերկելն ասել էր, որ Ռուսաստանն է կանգնած հակամարտության գոտում տեղի ունեցող անկայունության և դիվերսիաների հետևում) գնալ արկածախնդրության:

Նկատենք, որ Մինսկի խմբում Ռուսաստանի համանախագահ պարոն Պոպովի ստորագրությունը, փաստորեն, նույնպես առկա է հայտարարության տակ (բա հո Պոպովը չէ՞ր կարող ասել` «յիս իդ պարը չիմ պարում»), ինչն էլ ինքնին նշանակում է, որ խաղն ամենևին և իսկապես չի «պատկանում» Ռուսաստանին, և իզուր է Ադրբեջանը հույս դնում Ռուսաստանի վրա. հարկ եղած դեպքում Ռուսաստանը «կտա» Ադրբեջանին, եթե «միջազգային» հանրությունը «սրտանց» ուզի` հազար ու մի պատճառով, բայց նախ և առաջ այն, որ Ադրբեջանն ՈՒկրաինա չէ Ռուսաստանի համար:

Սրանով պետք է բացատրել նաև Ադրբեջանի վերջին օրերի «խելոքացումը» սահմանային գոտում, որից առաջ, սակայն, նրան լռելու «հրահանգ» տվեց մեր բանակը` կանխարգելիչ հարվածներով: Ինչը նույնպես խիստ կարևոր, եթե չասենք` խորհրդանշական էր:

Եվ վերջապես.

գ) ԵԱՀԿ ՄԽ-ի հայտարարությանը զուգահեռ, «Ֆրիդոմ հաուզն» իր զեկույցում Ղարաբաղը կրկին համարեց մասամբ ազատ երկիր (վերջին չորս տարում Ղարաբաղը խիստ անարդարացիորեն համարվում էր անազատ), իսկ Ադրբեջանը` ոչ ազատ:

Այս առնչությամբ եզրակացությունները թողնում ենք ընթերցողին:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2009

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ