Ալիևը, երբ հրատապ կերպով Հայաստանի հանրապետությունից պահանջում է Ոսկեպար-Բաղանիս հատվածի չորս գյուղերը, միայն Վրաստանի հետ կապող համապետական ճանապարը չէ, որ դնում է վտանգի տակ։
Գարունը բացվել է, Ադրբեջանը պատրաստ է նոր պատերազմի ու դա սկսելու պատրվակի առաջին քայլն է անում՝ ուղիղ տեքստով պահանջելով չորս գյուղերը՝ մեր կենսական նշանակության ենթակառուցվածքների հատվածում...
Հե՜յ, պետականապաշտության դիմակի տակ ծպտված հայրենքանդ, անպատիվ, անդեմ, անարժանապատիվ, նյութապաշտ արարածներ, այդ դիմակն այլևս չի պաշտպանում ձեզ, այլևս նրա տակից երևում է մանկուրտի ձեր դեմքը։
Պատերազմը կանգնացնելու 2020 թ. նոյեմբերի 9/10 Եռակողմ հայտարարությունը կարդացե՞լ եք:
Եղած-չեղածը 9 նախադասություն է:
Եթե կարդացել եք` կասե՞ք, թե որտեղ է գրված, որ ռուս խաղաղապահները, այդ փաստաթղթով պարտավորություն են ստանձնել պաշտպանել Արցախի բնակչությանը:
90-ական թվականներին Ադրբեջանում մի կարծիք կար, որ իրենք պարտվել են պատերազմում, որովհետև հայերն ունեն Խաչատրյան, Կոմիտաս ու նման դեմքեր, և պատերազմում հենց դրա համար են իրենք պարտվել:
Հիմա Ադրբեջանը հետևություններ է արել...
Նիկոլ Անհողի կողմից ադրբեջանցիներին նվիրված դիրքերից հրետակոծության ենթարկվող Խաչիկ գյուղում Նիկոլ են դիմավորում ու լավ ընդունելության համար Նիկոլը կաշառում է գյուղացիներին` նրանց երեխաներին հեռախոս նվիրելով:
Այն, որ պետական համալսարաններն ու ակադեմիական ինստիտուտները խառնափնթոր «համակարգում» են, բացի կրթական և գիտական մակարդակը ցածրակարգ դարձնելու նպատակից, նա՛և հսկայական շենքային տարածքների յուրացման հնարավորությամբ...
Մի՛ մերժեք տոները, նշե՛ք դրանք, շատ մի՛ խորացեք դրանց ենթա-ենթա-տեքստերի մեջ, երբեք չգիտեք՝ վաղն ինչ կլինի: Մանավանդ, որ այդ տոնը դրական, ջերմ ու գեղեցիկ միջավայրի տոն է...
Մինչ Երևանը արդեն երրորդ տարին անընդմեջ քննարկում է Գյումրիում «չոր նավահանգստի» կառուցման նախագիծը, Թբիլիսին իրականացնում է այն՝ առանց ամպագոռգոռ հայտարարությունների:
Օրերս Թբիլիսիում բացվեց «չոր նավահանգիստ»՝ լոգիստիկ տերմինալ, որը կարևոր տրանսպորտային հանգույց կդառնա տարածաշրջանի համար՝ ներառյալ Հայաստանը, Թուրքիան, Ադրբեջանը և Ղազախստանը...