Քանի օր է՝ հետևում եմ, թե ինչպես են իշխանական քարոզիչները (ի միջի այլոց, ոչ միայն քպականներ, նաև իրենց սատելիտները) հիմնավորում, թե՝ դե «արտապատվիրակման» մեջ վատ բան չկա, ամեն բան տեղի է ունենալու ինքնիշխանության, տարածքային ամբողջականության, իրավազորության ու նման էլի բառերի ներքո։ Ինչո՞ւ եմ շեշտում «բառերի», որովհետև դրանք, նրանց արտաբերելու արդյունքում, միայն բառեր են․ ոչ մի այլ բան, քան զուտ բառեր, պետք չէ սպասել։
Այսինքն, ըստ իրենց, ՀՀ տարածքի լրջագույն ռազմավարական մասը հանձնելը որևէ մասնավոր կամ ոչ ընկերությանը օք է, բայց այ ՀԷՑ-ը պետք է «ազգայնացվի», պետականցվի, որովհետև ինչպե՞ս կարելի է ռազմավարական այդպիսի հզորությունը լինի ինչ-որ միջազգային գործարարի սեփականությունը, անկախ նրանից՝ հայ է, թե ոչ։
Սևակ Հակոբյան