Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

«Ադր­բե­ջանն ու Թուր­քիան ա­հա­բեկ­չու­թ­յու­նը պե­տա­կա­նո­րեն որ­դեգ­րած պե­տու­թ­յուն­ներ են»

«Ադր­բե­ջանն ու Թուր­քիան ա­հա­բեկ­չու­թ­յու­նը պե­տա­կա­նո­րեն որ­դեգ­րած պե­տու­թ­յուն­ներ են»
09.10.2020 | 00:03

Մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյու­նը, տար­բեր եր­կր­նե­րի հե­տա­խու­զա­կան ծա­ռա­յու­թյուն­ներ ևս փաս­տում են, որ Թուր­քիան Ադր­բե­ջան է բե­րել բազ­մա­թիվ վարձ­կան­նե­րի, ա­հա­բե­կիչ­նե­րի, ին­չը նշա­նա­կում է, որ դա լուրջ վտանգ է ոչ միայն մեր երկ­րի, այլև տա­րա­ծաշր­ջա­նի բո­լոր եր­կր­նե­րի հա­մար։ Տպա­վո­րու­թյունն այն­պի­սին է, որ աշ­խար­հին ա­վե­լի շատ մտա­հո­գում է ոչ այն­քան ար­ցա­խյան հիմ­նախն­դի­րը, որ­քան այս տա­րա­ծաշր­ջա­նում ա­հա­բե­կիչ­նե­րի հաս­տատ­վելն ու այլ ուղ­ղու­թյուն­նե­րով տա­րած­վե­լը։ Քա­ղա­քա­գետ Ա­ԼԵՔ­ՍԱՆԴՐ ՄԱ­ՆԱ­ՍՅԱ­ՆԻ հա­մոզ­մամբ` այ­սօր Հա­յաս­տա­նի թիվ մեկ խն­դիրն աշ­խար­հին ցույց տալն է, որ, ի դեմս Թուր­քիա­յի և Ադր­բե­ջա­նի, գործ ու­նի ա­հա­բեկ­չա­կան պե­տու­թյուն­նե­րի հետ։

-Մենք պետք է ա­հա­բեկ­չու­թյան հետ կապ­ված հար­ցը մեծ պլա­նով դնենք աշ­խար­հի ա­ռաջ,- ա­սում է քա­ղա­քա­գե­տը,- Թուր­քիան և Ադր­բե­ջա­նը ա­հա­բեկ­չու­թյու­նը պե­տա­կա­նո­րեն որ­դեգ­րած պե­տու­թյուն­ներ են։
-Աշ­խարհն այդ փաս­տը ըն­կա­լու՞մ է։
-Այս պա­հին նույ­նիսկ դա նշա­նա­կու­թյուն չու­նի։ Ան­կախ հան­գա­ման­քից` կհա­ջող­վի՞ Ադր­բե­ջա­նից հա­նել ա­հա­բե­կիչ­նե­րին, թե՞ ոչ, ա­հա­բեկ­չու­թյան թե­ման այս պա­տե­րազ­մում ար­ծար­ծե­լուց դուրս չի կա­րող գալ։ Ադր­բե­ջա­նը ա­հա­բեկ­չու­թյու­նը, այդ գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյու­նը որ­դեգ­րած պե­տու­թյուն է։ Պա­տա­հա­կան չէ, որ հա­րյու­րա­վոր ադր­բե­ջան­ցի­ներ են ու­ղարկ­վում Սի­րիա՝ այդ խմ­բա­վո­րում­նե­րում ընդգրկվե­լու հա­մար։ Պա­տա­հա­կան չէ, որ Ադր­բե­ջա­նը խո­չըն­դո­տում ու թույլ չի տա­լիս, որ օ­տա­րերկ­րյա լրագ­րող­նե­րը լու­սա­բա­նեն այս պա­տե­րազ­մը։ Ա­վե­լին, թի­րա­խա­վո­րում է դր­սից ե­կած ու Ար­ցա­խում աշ­խա­տող լրագ­րող­նե­րին։ Սրանք ա­հա­բեկ­չա­կան հնարք­ներ են, ո­րոնք նույ­նու­թյամբ ի­րա­կա­նաց­նում է նաև Թուր­քիան իր ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ։ Մտ­նում են այլ պե­տու­թյուն­ներ, խառն­վում են այդ եր­կր­նե­րի գոր­ծե­րին և ա­հա­բե­կիչ­նե­րի գոր­ծի դնում։ Մեր խն­դիրն այն է, որ հար­ցը հենց այս աս­պեկ­տով աշ­խար­հին ներ­կա­յաց­նենք։
-Մենք այս ա­ռու­մով դի­վա­նա­գի­տա­կան ճիշտ կռ­վան­նե­րի խն­դի՞ր ու­նենք։
-Այ­սօր իմ նշած այս փաս­տար­կը չի օգ­տա­գործ­վում։ Մենք ոչ միայն պի­տի փաս­տենք, որ Ար­ցա­խի դեմ վարձ­կան­ներ ու ա­հա­բե­կիչ­ներ են կռ­վում, այլև այդ մար­տա­վա­րու­թյու­նը որ­դեգ­րած պե­տու­թյուն­նե­րի մա­սին պի­տի խո­սենք։ Ե­թե նույ­նիսկ հրա­դա­դար կամ զի­նա­դա­դար լի­նի, կր­կին թե­ման պի­տի բարձ­րաց­նել, որ­պես­զի ներ­կա­յաց­նենք այդ եր­կր­նե­րի էու­թյու­նը։ Մյուս կող­մից, էա­կան հան­գա­մանք է այն, որ այ­սօր Ժնևում սկս­վում են բա­նակ­ցու­թյուն­ներ, ո­րին պետք է պատ­րաստ գնանք։ Ոչ թե պետք է խո­սենք սոսկ հրա­դա­դա­րի մա­սին, այլև այն­տեղ տա­նենք հենց Ար­ցա­խի տե­սա­կե­տը։ Ադր­բե­ջանն ու Թուր­քիան ցան­կա­նում են, որ Հա­յաս­տա­նը դառ­նա բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում ան­մի­ջա­կան և գլ­խա­վոր կողմ։ Մենք սխալ թույլ տված կլի­նենք, ե­թե շա­րու­նա­կենք տուրք տալ այս մո­տեց­մա­նը ու չհաս­կա­նալ, թե այդ զույգն ինչ նպա­տակ­ներ է հե­տապն­դում, և բա­նակ­ցա­յին սե­ղա­նին չդ­նենք Ստե­փա­նա­կեր­տի տե­սա­կե­տը։ Եվ ԵԱՀԿ հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րին, և Ադր­բե­ջա­նին պի­տի ա­սենք, որ տա­րա­ծաշր­ջա­նում Ադր­բե­ջա­նի գլ­խա­վոր ընդ­դի­մա­խո­սը, ո­րին ին­քը ան­մարդ­կա­յին մի­ջոց­նե­րով թի­րա­խա­վո­րել է, Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյունն է, թող գնա ու նրա հետ խո­սի։
-Ա­ռա­ջար­կում եք բա­նակ­ցա­յին ձևա­չա­փի փո­փո­խու­թյու՞ն։
-Միևնույն է, Ար­ցա­խը բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րին ան­մի­ջա­կան ներ­կա­յու­թյուն չու­նի, ձևա­չա­փը չի փոխ­վում։ Բայց Հա­յաս­տանն ա­սում է, որ սե­ղա­նին դնում է ոչ թե իր, այլ Ար­ցա­խի դիր­քո­րո­շու­մը։ Ար­ցա­խը ֆի­զի­կա­պես բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի սե­ղա­նի մոտ չի լի­նում, բայց նրա տե­սա­կետն է ներ­կա­յաց­վում։ Սրանք տեխ­նո­լո­գիա­ներ են, ո­րոնց մենք պի­տի տի­րա­պե­տենք։
-Դուք նկա­տե­ցիք, որ պետք է Ժնևի քն­նար­կում­նե­րին պատ­րաստ գնանք. այս առն­չու­թյամբ մտա­հո­գու­թյու՞ն ու­նեք։
-Իմ մտա­հո­գու­թյունն այն է, որ այս մա­սին լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րով բազ­միցս նշում եմ, սա­կայն կամ չեն կար­դում, կամ չեն հաս­կա­նում, կամ ու­շադ­րու­թյուն չեն դարձ­նում ու մտա­ծում են, թե ա­մեն ինչ գի­տեն։ Այլ խոս­քով կա վեր­լու­ծա­բան­նե­րի մի հա­մայնք, ո­րը խնդ­րի մեջ խո­րա­ցած է և գի­տի բո­լոր քա­ղա­քա­կան, պատ­մա­կան նր­բե­րանգ­նե­րը, սա­կայն նրանց կար­ծի­քը ոչ ոք հաշ­վի չի առ­նում։
Զրույցը՝ Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 6769

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ