Ո՞վ է երկրին տեր կանգնելու, կորցրածը ետ բերելու: Նա՝ ով սգավոր է, թևաթափ, հուսահատ, հոռետես ու գլխիկո՞ր, թե նա, ով ապրել է ուզում, ով ապրել գիտի, լավատես է, պատրաստ երկրին տեր կանգնելու: Ծայրահեղություն, այսօր ժպտացող հայը թուրք է, ո՞վ է թուրքը, նա, ով ի հեճուկս թուրքի ուզում է ապրե՞լ: Հայի ո՞ր տեսակն է թուրքին ցանկալի, կոտրված հա՞յը, թե՞ կռվող հայը:

Այսօր դիտել եմ քպ խմբակի մի կին պատգամավորուհու հարցազրույցը, որտեղ նա պատմում էր Գյումրիում իր նախընտրական բուկլետախեղդի մասին։

Ադրբեջանական SOCAR-ը մուտք է գործում Իսրայելի գազային շուկա՝ ստորագրելով համաձայնագիր BP-ի և NewMed-ի հետ Իսրայելի ջրային տարածքներում գազի հետախուզում իրականացնելու վերաբերյալ։ Սա SOCAR-ի առաջին միջազգային հորատման նախագիծն է, որի իրականացումը նախկինում հետաձգվում էր «Հեզբոլլահ»-ի հետ հակամարտության պատճառով...

Նիկոլենք իրոք խուճապի մեջ են, և դրա հերթական վկայությունն ԱԺ հայտարարությունների ժամին էր, երբ ՔՊ-ական Ալեքսանյան Վահագը, Ղազարյան Ալխասը, Ստեփանյան Լիլիթը, Մինասյան Լիլիթը, Պալյան Էմման, վերջում էլ Կոնջորյան Հայկոն կպան թեմային ու սկսեցին ՍարիԳին գովերգել հենց ԱԺ ամբիոնից...

Քանի որ ստանձնել եմ՝ շարունակեմ, որովհետև ժամանակն անցնում է, և ես ավելի եմ համոզվում, որ ժողովուրդն ինքն իրենով ոչ կրթվում է, ոչ դուրս է գալիս մոլորություններից, ոչ էլ զարգանում է, եթե նրա համար պայմաններ ստեղծող չկա. նրան երեխայի պես ձեռքը բռնող և սովորելու տանող առաջնորդություն չկա, և ինչպես տեսնում ենք, նրանք, ովքեր պատասխանատու են հանրության այս հոգեմտավոր աճի համար՝ հոգևոր դասն ու մտավորականությունը, ուսուցիչներն ու դասախոսները, քաղհասարակությունն ու հանրային գործիչները, վաղուց իրենք ունեն այս առաջնորդության կարիքը:

Շատ մի՛ նեղվեք, իրանք փեխբուրտիով են հաղթել։

Իմ դիտարկումներում բազմիցս անդրադարձել եմ այն մտքին, որ Նիկոլն իր քայլերով ու անտրամաբանական գործողություններով ոչնչով չի տարբերվում Հերոստրատից։ Ինչպես բոլոր ժամանակների հայտնի հակահերոսը, նա էլ ամեն ինչ անում է, որպեսզի ապագայում պատմության մեջ հիշեն իրեն։ Նիկոլը մերօրյա Հերոստրատն է, և սերունդները հիշելու են նրան ու նրա կողմից իրականացված հակազգային ու հակապետական բոլոր գործողությունները, ինչպես ինքն է հաճախ սիրում ասել՝ «հատիկ առ հատիկ»։

Նիկոլ Փաշինյանը հակասական ու իրողությունները խեղաթյուրող բազմազան պնդումներով հագեցած հերթական հարցազրույցն է տվել Հ1-ին: Մենք հասկանում ենք, իհարկե, որ անշնորհակալ գործ է Նիկոլ Փաշինյանի հարցազրույցները, ելույթները մեկնաբանելը, քանզի չկա ոչ մի երաշխիք, որ մի որոշ ժամանակ անց նույն անձը չի հայտարարի, թե ինքն այլ բան է նկատի ունեցել կամ, ընդհանրապես, ինքը նման բան չի ասել: Հետո ինչ, որ տեսագրություն կա, ձայնագրություն կա: Մեկ անգամ չէ, որ այդպես է եղել, երբ նա, այսպես ասած, աչքերը կլորացնելով, «զարմանք» է ցուցադրել, թե՝ «ես նման բա՞ն եմ արել (ասել)»: Այդ հնարքը կարող է մեկ-երկու անգամ աշխատել, բայց երբ շարունակաբար կրկնվում է, արդեն ունկնդրին, առհասարակ՝ հանրությանը հիշողությունից ու դատողականությունից զուրկ (մեղմ ասած) մարդկանց տեղ դնելու տպավորություն է թողնում և արդեն այդպես էլ ընկալվում է:

1876 թ. Թիֆլիսում անցկացվեց մարդահամար, ըստ որի քաղաքի 104.024 բնակչից հայեր էին 37․610, ռուսներ՝ 30․823 (այդ թվում՝ զորքը և պաշտոնեությունը), վրացիներ՝ 22․233, թաթարներ՝ 2502, ինչպես նաև 38 ազգերի և ազգությունների ներկայացուցիչներ (Сборник сведений о Кавказе, т. VI, Тифлис, 1880, с. 75):

Երբ Նիկոլ Փաշինյանը խոսում է Հայաստանի նոր Սահմանադրության «տարածաշրջանային նշանակության» մասին կամ նրա արդարադատության նախարարն ասում է, թե «Հայաստանի նոր Սահմանադրությունը պետք է լինի խաղաղության պայմանագիրը, խաղաղության միտված հարաբերությունները չվտանգող», ակնհայտորեն պարզ է՝ նոր Սահմանադրության ընդունումը բացառապես ադրբեջանական պահանջ է: