ՔՊ-ն, իր պարագլխով, անդառնալի վնաս է պատճառել Հայաստանին և Արցախին՝ թշնամուն է հանձնել մեր հայրենիքը: Քաղաքագիտության դասական սահմանմամբ՝ այդ խմբակը կոլաբորացիոնիստական է, դավաճանական:

Ովքե՞ր են փողոցները չափչփող այս նեոբոլշևիկները: Ավելի ճիշտ, ինչպես իրենց ցուցադրած պաստառներն են վկայում՝ «հեղափոխության պահապանները»: Ո՞ր հեղափոխության: Է՛ն, որ սկուտեղի վրա, ծիածանագույն ժապավեններով փաթաթած հանձնեցին Նիկոլի՞ն...

Աշխարհում բախտորոշ իրադարձությունները ծավալվում են սրընթաց կերպով ԱՄՆ- ի նախագահ Դոնալդ Թրամփը մարտի լույս 4- ի գիշերը դադարեցրել է ամբողջ ռազմական օգնությունն Ուկրաինային: Խոսքն ամերիկյան զինանոցներից արդեն իսկ պլանավորված մատակարարումների դադարեցման ու նույնիսկ ճանապարհներին գտնվող ռազմական օգնությունը կանգնեցնելու, հետ վերադարձնելու մասին է:

Մինչև 2018-ը Վազգեն Սարգսյանի գերեզմանին չգնացած քաղաքական գործիչներն այսօր Եռաբլուրում ծաղկեպսակ են դնում՝ որպես հարգանքի տուրք: Սակայն Վազգեն Սարգսյանի հիշատակի նկատմամբ իրական հարգանքը ձևական արարողություններով չի որոշվում...

Սիմոնյան Ալենի նման ոչնչությունը հերթական սկանդալային հայտարարությունն է, արել, որը կարելի է ասել չարժանացավ ուշադրության։ «Եթե ես գերի ընկնեմ, կամ ինքնաթիռում լինեմ, և հարց լինի Հայաստանի գոյության, խփեք այդ ինքնաթիռը՝ վայրկյան անգամ չմտածելով»-ասել է նա։

Պահքի երրորդ օրը աղոթքս նվիրում եմ մեր եղբայրներին և քույրերին։

Իր 4500 տարվա պատմության ընթացքում ավելի քան 300 խոշոր պատերազմներից հայկական բանակը 173 հերոսամարտ է վարել՝ ունենալով փառահեղ հաղթանակներ։ Աշխարհի պատմության մեջ իրենց հաղթանակներով հայկական բանակի հետ մրցել կարող են 2-3 այլ հնագույն պետություններ։

Այժմ ժողովրդի կողմից վարկանիշավորված անունները` որպես քաղաքական դերակատարներ, խոսում է այն մասին, որ հայ հասարակության մեծամասնությունը էմոցիաների հասարակություն է և ոչ թե գաղափարների, ռազմավարական տեսիլքի։

Իմ մանկության ու պատանեկության տարիներին խաղաղություն բառը շատ հանգիստ բառ էր, ինչպես՝ օր, տարի, երկինք, բնություն բառերը։ Պատերազմից մինչև խաղաղություն էնքա՜ն միջանկյալ բառ կար, որ կարելի էր մի ամբողջ բառարան լցնել։ Դրանք, ընդհանրապես, տարբեր էջերում էին՝ իրարից շատ հեռու, իսկ Տոլստոյի վեպը պարզապես գեղարվեստական գրականություն էր՝ սիրուն օքսիմորոն։ Մենք պատերազմի արձագանքը տեսնում էինք մեր ծնողների աչքերում, բայց դա հեռավոր էպոսի նման մի բան էր մեր համար՝ իր հերոսներով, առասպելական ճակատամարտերով, չար ու բարիով...

Ասում են, որ 1985 թվականին Արևմուտքի ջանքերով և Գորբաչով Միխայիլի ձեռամբ մեկնարկեց ԽՍՀՄ-ի հեգեմոնիայի փլուզումը: