Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարարությունը կոչ է արել ТАСС լրատվական գործակալությանը ներողություն խնդրել ծովանկարիչ Իվան Այվազովսկու հուշարձանի քանդման մասին հաղորդագրության մեջ Ստեփանակերտ հին անվանման հիշատակման համար։ Գերատեսչությունն ակնկալում է, որ գործակալությունը կկատարի համապատասխան ուղղումներ, հակառակ դեպքում, «կձեռնարկվեն համապատասխան միջոցներ»՝ կապված Ադրբեջանում ТАСС-ի գործունեության հետ։               
 

Ասե­լիք կա, ան­կախ հան­գա­ման­քից դրան կողմ ես, թե դեմ

Ասե­լիք կա, ան­կախ հան­գա­ման­քից դրան կողմ ես, թե դեմ
04.09.2020 | 00:41
Հան­գս­տյան այս շր­ջա­նում բա­վա­կան ակ­տիվ էին նախ­կին նա­խա­գահ­նե­րը։
Երկ­րորդ և եր­րորդ նա­խա­գահ­ներն ա­սու­լիս­ներ հրա­վի­րե­ցին ու եր­կար խո­սե­ցին։ Ե­թե Սերժ Սարգ­սյա­նը ո­րո­շել է ո­րո­շա­կի թե­մա­նե­րով ա­ռան­ձին ա­սու­լիս­ներ հրա­վի­րել, ա­պա Ռո­բերտ Քո­չա­րյանն այս ըն­թաց­քում խո­սեց գրե­թե բո­լոր խն­դիր­նե­րից։
Ան­կախ հան­գա­ման­քից, թե նրանց ով ինչ­պես է վե­րա­բեր­վում, միան­շա­նակ է, որ և՛ Քո­չա­րյա­նը, և՛ Սարգ­սյանն ա­սե­լիք ու­նեն, ին­չին կա­րող ես դեմ կամ կողմ լի­նել։ Նրանք իշ­խա­նու­թյուն են ստանձ­նել եր­կար տա­րի­ներ ու նրան­ցից լավ ոչ մե­կը չի կա­րող օգ­նել այս իշ­խա­նու­թյա­նը։ Ա­յո՛, օգ­նել։ Մինչ­դեռ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը իր չկա­յա­ցած ման­դա­տա­վոր­նե­րով ըն­դա­մե­նը փոր­ձեց ան­հա­ջող խայ­թել թե՛ Քո­չա­րյա­նին, թե՛ Սարգ­սյա­նին։
Իսկ ո՞րն է նախ­կին նա­խա­գահ­նե­րի օգ­նու­թյու­նը։ Նրանք հս­տակ ցու­ցա­նում են բո­լոր այն խն­դիր­նե­րը, ո­րոնց առջև այ­սօր կանգ­նած է իշ­խա­նու­թյու­նը։ Ի­հար­կե, կա­րող են հա­կա­դար­ձել նախ­կին ղե­կա­վար­նե­րին, ան­գամ նրանց սխալ­նե­րը մատ­նան­շել, սա­կայն հաշ­վի չառ­նել նրանց ար­ժե­քա­վոր փորձն ու դրա­նով հաս­տատ­ված ճշ­մար­տու­թյուն­նե­րը, առն­վազն ան­մ­տու­թյուն է։ Ոչ մի իշ­խա­նու­թյուն ան­թե­րի, անս­խա­լա­կան չէ, ոչ մե­կը մյու­սին չպետք է կրկ­նօ­րի­նա­կի, սա­կայն նաև նա­խորդ­նե­րի սխալ­նե­րը չկրկ­նե­լով, նրանց հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րի ժա­ռան­գա­կա­նու­թյունն ա­պա­հո­վե­լով կա­րե­լի է երկ­րում խա­ղա­ղու­թյուն, ներ­դաշ­նա­կու­թյուն ու զար­գա­ցում ա­պա­հո­վել։ Սա­կայն ի՞նչ ենք տես­նում ի­րա­կա­նում. ա­մեն ե­լույ­թից հե­տո հայ­տն­վում են մար­դիկ (քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ ա­սելն էլ է ան­հար­մար), ո­րոնք «փչա­ցած հե­ռա­խո­սի» պես ա­նընդ­հատ կրկ­նում են՝ «դուք խո­սե­լու ի­րա­վունք չու­նեք»։ Իսկ դու՞ք։ Ե­թե 20 տա­րի պե­տու­թյան ա­ռանց­քա­յին դե­րա­կա­տար­նե­րը, ի­րենց բո­լոր թե­րու­թյուն­նե­րով հան­դերձ, այդ ի­րա­վուն­քը չու­նեն, հա­պա ո՞վ ու­նի։ Բո­լո­րին ու ա­մեն ինչ սևաց­նող նի­հի­լի՞ս­տը։
Եվ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը, և Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նը, և Սերժ Սարգ­սյա­նը լիո­վին ի­րա­վունք ու­նեն խո­սելու և ի­րենց դիր­քո­րո­շում­նե­րը հայտ­նելու՝ ան­կախ հան­գա­ման­քից, թե նրան­ցից ում եք նա­խընտ­րում, ում՝ մեր­ժում։ Նրանք ան­կախ Հա­յաս­տա­նի պատ­մու­թյան ա­մե­նաա­ռանց­քա­յին դեմ­քերն են, ու որ­քան էլ նրանց տես­լա­կա­նը մեզ խորթ լի­նի ու ա­նըն­դու­նե­լի, դա դեռ չի նշա­նա­կում, որ նրանք ծան­րակ­շիռ ա­սե­լիք չու­նեն, նրանք մեր երկ­րի կարևոր ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի է­պի­կենտ­րո­նում են ե­ղել, ան­ձամբ են դրանք ղե­կա­վա­րել, ըն­դու­նել են ո­րո­շում­ներ, և ե­թե այ­սօր մենք մեզ ի­րա­վունք ենք վե­րա­պա­հում քն­նա­դա­տե­լու նրանց, նրանք էլ լիար­ժեք ի­րա­վունք ու­նեն հա­կա­փաս­տարկ­ներ բե­րե­լու և ի­րենց ի­րա­վա­ցիու­թյունն ա­պա­ցու­ցե­լու։ Չկա աշ­խար­հում մի ղե­կա­վար, ո­րը միան­շա­նակ կըն­դուն­վի իր հա­սա­րա­կու­թյան կող­մից, բայց քիչ են նաև այն եր­կր­նե­րը, որ­տեղ նախ­կին­նե­րին ա­սում են՝ դուք միայն դատ­վե­լու «ի­րա­վունք» ու­նեք, ո­րով­հետև ես, որ քան­դել-փսո­րե­լուց զատ ո­չինչ չեմ ա­րել այս երկ­րի հա­մար, ձեզ հետ հա­մա­ձայն, հա­մա­միտ չեմ։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 6473

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ