- Հարևան, էրեկ տաքսիստը մի շշմելու բան ասեց, սաղ գիշեր դրա վրա եմ մտածել։
- Ի՞նչ ասեց որ։
- Պարզվում ա՝ աշխարհում արհեստական բանականություն կա, եթե ուզածդ բանը նկարագրում ես՝ ինքը ստեղծում ա էդ բանը ու տալիս ա ձեռդ։
- Հա, ես էլ եմ լսել դրա մասին, էդ ի՞նչ ես ուզում ունենաս, որ սաղ գիշեր մտածել ես։
- Ոնց թե։ Մի հատ կարգին գերագույն եմ ուզում, որ վերջապես պրծնենք էս փորձանքից։
- Էդպես չի լինի, Վաղո։ Եթե գրես «մի հատ կարգին գերագույն»՝ էդ բանականությունը չի հասկանա, պիտի կոնկրետ նկարագրես, թե ինչ տեսակի գերագույն ես ուզում։
- Ես շատ էլ լավ գիտեմ՝ ինչ տեսակի եմ ուզում։
- Հլը ասա՝ ես էլ իմանամ։
- Էնպիսի գերագույն եմ ուզում, որ հողատու չլինի, թալանչի ու մուտիլովչիկ չլինի, հա․․․ մեկ էլ՝ սրբապիղծ չլինի։
- Էդ չեղավ, Վաղո։ Արհեստական բանականությունը պիտի կոնկրետ իմանա՝ ինչ ես ուզում, բայց դու նկարագրում ես, թե ինչ չես ուզում։
- Այսի՞նքն, պարզ չե՞մ նկարագրում։
- Չէ։ Տես՝ մենք 2018-ին ունեցանք էս գերագույնին, որովհետև ուզողը շատ պարզ էր նկարագրել, թե ինչ ա ուզում։
- Ո՞նց էր նկարագրել։
- Դե գրել էր, որ ուզում ա հողատու, թալանչի, փնթի, մուտիլովչիկ ու սրբապիղծ գերագույն։ ՈՒ քանի որ էս պահանջները շատ հստակ էին ու կոնկրետ՝ արհեստական բանականությունն էլ ստեղծեց ճիշտ էդպիսի գերագույն ու կապեց ջաններիս։
- Վայ քու արա։ Էդ նկարագրողը ինչ կարգի չի սիրել մեզ, որ էդպիսի բան ա նկարագրել։ Էն ուղտին, դդումին ու խոզին էլ ա՞ դա նկարագրել, որ արհեստական բանականությանը էդպիսի բաներ ստեղծի։
- Չէ, Վաղո, արհեստական բանականությունը մենակ գերագույն ա ստեղծում, իսկ մնացած բաները գերագույնն ա ստեղծում։
Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ