Երբ խոսում են բազմաբևեռ աշխարհակարգի մասին, դրա բովանդակությունը լավ չի ըմբռնվում։ Բազմաբևեռ համակարգը ենթադրում է մի քանի ուժեղ խաղացողներ, որոնք վերահսկելու են երկրագունդը։ Խոսքը ապագա նոր կայսրությունների մասին է, որոնք միմյանց հետ մրցակցելու են։

Ցավոք, Ալիևը դարձավ մեր հասարակության լավագույն ուսուցիչը վերջին տարիներին։ Եթե Հայաստանը գրավելու իր տենչն էլ չլիներ, մենք կվերածվեինք «Ղարաբաղը տվինք, հիմա հանգիստ կապրենք» փիլիսոփայությունը դավանող անինքնասեր զանգվածի իշխող թագավորությանը։

Մեծն Թումանյան, այդ ի՞նչ պայծառատեսությամբ ես գրել «Չարի վերջը», որ այսօր նորանում է ներսուդրսից: Ուղղակի աղվեսը բեղավոր է, իսկ կկուն գիտի իր ծառը լքելու ճիշտ ժամանակը։ Ձագե՞րը, նրանք էլ պատրաստ են թռչելու։

Սիրտս կրծքիս տակ պայթում է։ Ալիևը Հայաստանը համարում է` ֆաշիստական երկիր, «Արևմտյան Ադրբեջան», վճռականորեն հետամուտ լինելով միջանցքի պատրվակի տակ Սյունիքը գրավելու իր ծրագրին:

Ադրբեջանի նախագահի ելույթն իր էությամբ քաղաքական հակամարտությունը ռազմական գործողություններով հանգուցալուծելու, մասնավորապես, մեր երկրի տարածք ներխուժելու ծրագիրն իրագործելու մասին ազդարարում է՝ մեր ազգի լիակատար ոչնչացման սպառնալիքն իրականություն դարձնելու հստակ մտադրությամբ։

Սա ազգայնականության վերջին նշույլների վրա ձու է կոտրում ու խժռում, իսկ իր քիրվան Հայաստանը հռչակում է ֆաշիստական պետություն։ Էլ պատերազմ հայտարարելը ո՞նց է լինում։ Թե՞ հույս ունենք, որ Ալիևը, «ֆաշիզմ» ասելով, նկատի ունի մեր որկրամոլությունն ու ընչաքաղցությունը։ Ընդդիմությունն էլ, ինչպես միշտ, զբաղված է արձանագրելով, որ նա պատրաստվում է հարձակվելու, իսկ սրա մտքով էլ չի անցնում արձագանքել կամ միջազգային հանրությունից պահանջել արձագանք ու գնահատական։

Նիկոլ հայադավի և իր հակահայ ոհմակի իշխանությունը հանդուրժելու դեպքում մենք շուտով մեր իսկ երկրում, մեր հայրենիքում դառնալու ենք ազգային փոքրամասնություն: Հայերիս և Հայաստանի թիվ 1 ներքին թշնամու և իր իշխանության վարած քաղաքականությունը տանում է ուղիղ հենց դրան:

Ալիևն ասել է… Չէ՛, հոխորտացել է: Ավելի վատ իր համար: Հաչող շունը վախենալու չէ: Մանավանդ, երբ վզին շղթա կա:

Բա որ Արցախը մտնելու էր Ադրբեջանի կազմ,ինչու՞ էիք գոռում ՝ Արցախը Հայաստան է եւ վերջ։

Բաքվի բռնապետը, արտաբերելով այն ձևակերպումը, որ Հայաստանը չպետք է գործի որպես աշխարհագրական պատնեշ Թուրքիայի և Ադրբեջանի միջև, Հայաստանի Հանրապետությանը փաստացի տարածքային պահանջ է ներկայացնում՝ ուժի սպառնալիք գործադրելով...