Ինչպես նշել էի ավելի վաղ, այսօր Բաքվում «Վերադարձի իրավունք. զարգացնել արդարությունը Հայաստանից վտարված ադրբեջանցիների համար» թեմայով երկրորդ «միջազգային» կոնֆերանսն էր անցկացվում...

Մեր հանրությունը այնքան խոցելի է, որ յուրաքանչյուր մեկի հայտարարությունը կարող է չափազանց լուրջ ընդունել ու համարել իրականություն։

«Հայաստան-Ադրբեջան հարաբերություններում էսկալացիայի որևէ հիմք չկա»,- հայտարարել է Նիկոլ Փաշինյանը: Իսկ ի՞նչ կարծիք ունի դրա վերաբերյալ Ադրբեջանը: Ալիևը բոլորովին այլ բան է ասոււմ...

Որ ընկերախմբիս առնվազն մեկ-երրորդը նիկոլավարակի բացիլակիր է՝ գիտեի վաղուց: Երկուսուկես տարի համբերությամբ հետևում էի վարակվածության տարբեր դրսևորումներին և բուն վարակի դինամիկային՝ հուսալով, որ ժամանակն իր բուժիչ ներգործությունը, այնուամենայնիվ, կունենա...

«Հովիկ Աղազարյանը պետական գաղտնիք պարունակող արտահոսքեր է կազմակերպել»: Կոնջորյան Սա հաղորդում է հանցագործության մասին։

Նիկոլենք ընտանեկան մելոդրամա են բեմադրում պետության ապամոնտաժման փուլում, դուք դրա տակ ինչ ասես չեք քննարկում՝ տոլմա, նասկի, կոշիկ, Փարաջանովի ֆիլմ, հատակին նստած մարդկանց դիրքեր...

Հոգեբանները, սոցիոլոգները, մարդաբաններն ու հասարակագետները մեծ ուսումնասիրությանների դաշտ ունեն, չնայած իրենց կոլեգաները նմանատիպ լավ աշխատանք արդեն կատարել են ու կարողանում են ազդել հանրային հոգեբանության վրա:

Առավոտվա երկինքն էնքան խորն ա, որ հայացքդ խեղդվում ա մեջը։ Երկար նայել չի լինում, գլուխդ պտտվում ա, ոտքերդ ասես կտրվում են գետնից։ Չես պատկերացնում, թե ոնց կարող ա էդ բաց կապույտ, թափանցիկ անհունի հետևում սև տիեզերք լինի: Չէ՛, տիեզերքը առավոտյան չի լինում, լինում ա անծայրածիր երկնագույն թափանցիկություն, որի մեջ տարրալուծված են աստղերը, ու էդ թափանցիկությունն էնքան թափանցիկ ա, որ մի քանի կիլոմետր բարձրությամբ թռչող ինքնաթիռը պարզ երևում ա։

Թույլերի ամենախոցելի կետը աշխարհի գործերից նրանց անտեղյակ լինելն է և, ըստ դրա էլ՝ մակերեսայնությունն ամեն ինչում, այդ թվում նաև՝ իր գոյության հիմնարար բնույթի պրոբլեմների հետ բախվելիս։

Հովիկ Աղազարյանի թեման համատարած խինդ և զվարճանք է պատճառել, բայց առաջարկում եմ ռացիոնալ մոտենանք այս երևույթին: