Հայոց ցեղասպանության 110-րդ տարելիցն է այսօր։ Սա տարեթիվ է, որը հայ ժողովուրդը պիտի նշեր աշխարհի մասշտաբով, ինչպես տասը տարի առաջ այս օրերին ու այս ժամերին արվում էր պետական ամենաբարձր մակարդակով, ինչին պատրաստվել էինք դեռ տարիներ առաջ...
Հավանաբար շատերին է ժամանակ առ ժամանակ հետաքրքրել այն հարցը, թե ինչու՞ ենք մենք 1915 թվականի Ցեղասպանության օրը նշում հատկապես ապրիլի 24-ին: Եվ ոչ միայն այդ հարցը...
Հայաստանի ոչ մի իշխանություն երբևէ չի համարձակվել և չի փորձել կասկածի տակ դնել այն, ինչը մեր ժողովրդի սրբությունն է՝ Հայոց ցեղասպանության անքննելի ճշմարտությունն ու Արցախի հայության ինքնորոշման իրավունքը...
Իմ տատը տառաճանաչ չէր: Ստորագրության փոխարեն խաչ էր դնում: Երբ խնդրում էինք, որ պատմի իր մանկության ու կորցրած ծննդավայրի մասին, սկսում էր ինչ-որ բան մրմնջալ ու ծնկները ծեծել: Բայց երբեք ոչինչ չէր պատմում...
Հայոց ցեղասպանությունը դարերի պատմության մեջ օրինակը չունեցող երևույթ է։ Մեր ցավն էլ է մեզ պես «օրիգինալ» ու բացառիկ։
Իր բնական միջավայրում մի ողջ ժողովուրդ խաբվեց, հետո տեղահանվեց, հետո չարչարվեց, հետո խաչվեց...
Դավաճանը հերթական խիստ վտանգավոր օվերտոնի պատուհանն է բացել իր ուղերձում:
Պետական դավաճանը հանդես է եկել սկանդալային ուղերձով, որի շուրջ պետք է մի քանի կարևոր դիտարկում իրականացնել...
Դա երբևէ ամենաքծնող և Հայոց ցեղասպանության էությունն ու փաստը նսեմացնող ուղերձն էր, որ կարող էր լինել։
Ամաչում եմ, որ այսպիսի ուղերձ հղում է ո՛չ թե ինչ-որ հեռավոր երկրի կառավարիչ...
«Իրանը Ադրբեջանին տրամադրում է ճանապարհ դեպի Նախիջևան իր տարածքով. այդ հարցում արդեն աշխատանքներ են տարվում, և կա պայմանավորվածություն»:
Հիշու՞մ եք Իրանի նախագահ Փեզեշքիանի՝ վերջերս արած այս հայտարարությունը:
Առնվազն էլեկտրաէներգետիկ հաղորդակցությունների մասով այս սցենարն այսօր կյանքի է կոչվում «գետնի վրա»...