ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան լրագրողներին իրազեկել է, որ իրենք խնդրել են պաշտոնական Բաքվին Ադրբեջանում Ռուսաստանի դեսպանատան հյուպատոսական բաժնի աշխատակիցներին հնարավորություն ընձեռել այցելելու Ռուսաստանի քաղաքացիներին։ «Ցավոք, այս պահին Ռուսաստանի դեսպանին հնարավորություն չի տրվել այցելեուլ Ռուսաստանի քաղաքացիներին, այդ թվում՝ ռուսական լրատվամիջոցների լրագրողներին»,- հավելել է Զախարովան:

Նորություններ » ՀՀԿ-Ն` ՔՍԱՆ ՏԱՐԵԿԱՆ ՊԱՏԱՆԻ

ՀՀԿ-Ն` ՔՍԱՆ ՏԱՐԵԿԱՆ ՊԱՏԱՆԻ

21.12.2010 | 00:00

ՀՀԿ-ն ուսումնասիրության անսպառ նյութ է, որպես կուսակցություն, որպես էվոլյուցիա, որպես իշխող մեծամասնություն: Ժամանակը կտա հարցի պատասխանը. ի վերջո, ո՞րն էր այս կուսակցության ֆենոմենը, ի՞նչ փակ-կարմայական «սվյազկա» ուներ այն, որ այսքան երկար կարողացավ «բեմին վրա քալել»:

Հինգ տարի առաջ, 2005 թ. նույն օրը` դեկտեմբերի 18-ին, երբ ՀՀԿ-ն 15 տարեկան էր, հրավիրել էր իր իններորդ համագումարը: Օրն էլի շաբաթ էր: Էլի խորհրդարանական ընտրություններ էին առջևում: ՀՀԿ-ն էլի վերադասավորվում էր: Էլի խոսակցություններ կային կոալիցիայի մասին («փոքր-ինչ» անց ՕԵԿ-ը դուրս եկավ կոալիցիայից): Ֆորտունան էլի լայնաբերան ժպտում էր ՀՀԿ-ին` անհասկանալի բրենդ դարձնելով նրան: Անդրանիկ Մարգարյանն էլ, որպեսզի շատ աչքով չտան ՀՀԿ-ին, Ամանորի նախաշեմին` 2006-ի Շան տարում մաղթեց` «հաչացողները թող քիչ լինեն»: Մեր հարցին` այդ ո՞ւմ նկատի ունեք, կարճ ասաց` «բոլորին»: Հա, օրը ձնոտ էր ու խոնավ:

Այս մի դեկտեմբերի 18-ն արևոտ էր, ինչպես արևոտ էր այս աշունն ընդհանրապես: «Նշանների լեզուն» ու ճակատագրական օրինաչափությունները թողնելով մի կողմ (չնայած շատ հետաքրքիր էր, որ ուղիղ 5 տարի հետո ՀՀԿ-ն քսանամյա իր հոբելյանի եզրափակիչ ակորդը նույն օրը հնչեցրեց)` արձանագրենք` ՄՀՀ-ում ՀՀԿ-ն իր վաստակած տարեդարձի գործին էր: Տարբերությունն էլ այն է, որ այն ՀՀԿ-ն այն օրերին հնգամյա վարչապետական կուսակցություն էր, այս անգամ` երեքամյա նախագահական:

Այո, ՀՀԿ ճակատագրականությունը, ինչպես նաև նրա սիրելի լիդերների (որոնցից էլ սկսեց օրը Սերժ Սարգսյանը) դերակատարությունը թողնելով մի կողմ, պարզապես մեկ տողով արձանագրենք` այս կուսակցության վրա կա խիստ խարիզմատիկ շարմ` Աշոտի, Վազգենի, Անդրանիկ Մարգարյանի աուրաները, որոնք երկրավոր կյանքում գուցե սխալներ թույլ տված, սակայն լիդերներ էին, որոնք «այն կողմից» ստալկերների պես պահում են ՀՀԿ «զոնան»: Եվ ելույթն սկսելով հենց նրանցից` շարժման մեջ էին դրվել այդ «շարմն» ու էներգետիկ ուժը:

Դառնալով Սերժ Սարգսյանի այդ օրվա ելույթին, պետք է ասել, որ այն իսկապես հետաքրքիր էր: Նախ` կառուցվածքի առումով: Ասել, որ ծրագրային էր, չի ստացվի, չնայած նաև նախանշեց զարգացման հիմնական մոդուլները, իշխանական ներքին մտայնությունները (այդ մասին` ներքևում):

Կատարման տեսանկյունից ևս ելույթը հետաքրքիր էր: Բացի չնչին հռետորաբանությունից, այնտեղ կային օրվա գրեթե բոլոր հարցերի պատասխանները: Ընդ որում, խիստ մատչելի, երբեմն-երբեմն` ժողովրդական, երբեմն էլ` «պո գիմալայսկի»` գրական-գեղարվեստական ձևարտահայտություններով. ասենք` «թասիբի գցել» կամ` «ընդդիմության այդ խմբին թվում է, թե երկրագունդը պտտվում է ոչ թե արեգակի, այլ նախագահական աթոռի շուրջը»:

Ելույթի ամենաուժեղ հատվածը հենց ընդդիմությանը նվիրվածն էր:

Ամենաանկեղծ հատվածը` կոալիցիային նվիրվածը:

Ամենադժվար իրականացնելին` կոռուպցիայի և կաշառակերության դեմ պայքարի խոստումը:

Ամենասպասվածը` թիկնապահների մասը:

Ամենաառանցքայինը զարգացման մոդուլի ընտրությունն էր: Որն էլ, որպես բանալի, կարող է հասկանալի դարձնել, թե իրականում ինչ է կատարվում այսօր վերին էշելոնում, մեկնարկած վերադասավորությունների հիմքում:

Այսպիսով, մշտապես դանդաղ շտապող Սերժ Սարգսյանը, որը շատ հետաքրքիր մանևրով դուրս եկավ դեպ արտաքին աշխարհ, մասնակից դառնալով խիստ կարևոր պարտիաների` հայ-թուրքական, ղարաբաղյան, նույնքան նրբագեղ կարողացավ հետ քաշվել, երկու ֆրոնտում էլ ապացուցելով, որ ինքը կանխատեսելի, կայուն խաղացող է, որը պահում է թե՛ գեոքաղաքական, թե՛ տարածաշրջանային խաղի կանոնները, պայմանավորվածությունները:

Ավարտելով ֆրոնտալ այդ «մարտերը», այդ պահից սկսած և հայաստանյան ընտրություններից մեկուկես տարի առաջ նա սրընթաց մխրճվում է ներքաղաքական ոլորտ` փորձելով այնտեղ տալ իր հերթական, որոշիչ մարտը:

Ոչ միայն ազատում է բանտարկված տղերքին, այլև ճշգրտորեն խոստովանում է, որ Հայաստանը, ի տարբերություն ժողովրդավարության արևմտյան «օրրան» համարվող Վրաստանի, «խան-սուլթանական» Ադրբեջանի, ունի «լավ կազմակերպված և միավորված ընդդիմություն, ինչը բարեբախտություն է, և հրաշալի է, որ մեր երկրում կա նման ընդդիմություն և այն ամրապնդվում է»:

Այսպիսով, սկսելով այստեղից և հարակից «տեղերից»` հասկանալի է, որ արտաքին քաղաքական դադարը եզակի ու փայլուն շանս է դառնում Հայաստանի (իսկ ինչու ոչ, նաև Սերժ Սարգսյանի) համար` պոկում ապահովելու թե՛ տարածաշրջանային, թե՛ գեոզարգացումների տեսանկյունից: Ընդ որում, հաջողելու դեպքում Հարավային Կովկասում կարելի է և դառնալ լիդեր: Եթե, իհարկե, ՀՀԿ 20-րդ համագումարում խոստացվածը կատարվի:

Այո, այդ «կատարումը» քարտ-բլանշ կապահովի նաև Սերժ Սարգսյանի համար: Որքան հասկանում ենք` դեռ 2008-ին Սերժ Սարգսյանը փոփոխությունների համանման փաթեթով էր ցանկանում ստանձնել նախագահական աթոռը, բայց քանի որ «արեգակը պտտվում էր այդ աթոռի շուրջը», և շատերին, բացի Սերժ Սարգսյանից, շատ ձեռնտու էր մարտի 1-ը (գումարած` արտաքին խաղացողներ), բարեփոխումների փաթեթը «հետաձգվեց»: Հետաձգվեց նաև ղարաբաղյան, հայ-թուրքական հարցերի պատճառով, որոնք էլ իրենց հերթին հնարավորություն չտվեցին «դեմքով շրջվելու» դեպ բարեփոխումներ:

Որպեսզի ասվածը մերկապարանոց չհնչի, կրկին արձանագրենք, որ Հայաստանը, այո, տարածաշրջանում ամենականխատեսելի, ամենակայուն, «հրաշալի ընդդիմություն» ունեցող երկիրն է:

Սերժ Սարգսյանն էլ տևական ժամանակ նույն տարածաշրջանից միակ լիդերն էր, որի հետ հանդիպել էր Օբաման (Մեդվեդևին ու Պուտինին էլ չմոռանանք):

Ի դեպ, որքան մենք ենք հասկանում, Օբամայի և Սերժ Սարգսյանի միջև նույն այդ հանդիպմանը կարող էր տեղի ունենալ կամ իրոք տեղի է ունեցել նոր աշխարհակարգի, «մոդեռնիզացիոն» գործընթացների տրամաբանության կարևորում, և այդ գործընթացներին համահունչ քայլերի անհրաժեշտության արձանագրում, ասենք` «զրույցի» տեսքով:

Կարծես հենց դա է կատարվում այսօր Հայաստանում, այդ տրամաբանությամբ են տեղի ունենում գործընթացները իշխանական «ձեռակերտում»:

Այսպիսով, եթե հեռանկարի առումով դիտարկենք Սերժ Սարգսյանի ելույթը, ապա այնտեղ նույնքան նրբագեղ տրված են կոդեր, որոնցով փորձ է արվելու սարքել ապագա քաղաքական բուրգը` ՀՀԿ-ի՞ շուրջ` կողմի՞ց, կամ միջոցո՞վ: Փաստենք` «ձևն» էական չէ:

Ահա և Սերժ Սարգսյանն իր ելույթում մի քանի անգամ շեշտադրում է կատարում կոռուպցիայի և «մնացածի» վրա: Նկատեք, որ ՀՀԿ խարիզմատիկ ու սիրելի լիդերների թեմայից հետո հաջորդ ամենաէականը հենց այս թիրախն է: Շարունակությամբ` «հետխորհրդային մի շարք երկրներում, մեր աչքի առաջ այդ խնդիրը լուծվեց. ժողովուրդն սկսեց հավատալ իր ոստիկանին, չինովնիկին, դատավորին: Դա մեր վաղվա իրականությունն է: Այդ վաղը մենք պետք է մոտեցնենք մեր ուժերի ողջ լարումով»:

Այո, մենք բոլորս վաղուց և թաքուն նախանձով ենք հետևում «հետխորհրդային որոշ երկիր» Վրաստանին, այնտեղ լինելիս ցավ ապրում սեփական երկրի, սեփական ոստիկանի, չինովնիկի, կոռուպցիայի և ամեն ինչի համար:

Այո, և մասամբ, ներքին կյանքի զարգացման տեսանկյունից վրացական մոդելը, իսկ իրականում եվրոպական մոդելը միակ «համադամն ու բալասանն» է։

Սա հասկանում ենք մենք, սա այլևս հրամայական է բոլորիս համար: Բայց նաև գիտենք, որ «ՊպսՏ ՑՏվՍՏպ», դժվար է լինելու։ Փոքրիկ բացատրություններ նույնպես պետք էին, և տրվեցին այդ բացատրությունները նույնպես: Յուրովսանն, Հայաստանի օրակարգում չկա Եվրամիությանը լիարժեք անդամակցելու հարց, Հայաստանը ԱՊՀ, ՀԱՊԿ անդամ է, և մենք «օրինակելի համագործակցության մեջ ենք Ռուսաստանի հետ»:

Բայց դե ուրախացնող բան էլ կա. մեր հռչակումները հռչակումներ և արժեհամակարգ են նաև Ռուսաստանի համար:

Որովհետև դա է աշխարհի զարգացման բանալին, միակ տրամաբանությունը. և նոնսենս է այդ տրամաբանությունից դուրս լինելը և այն էլ` 21-րդ դարում, ուր 20 տարեկան պատանի ՀՀԿ-ն, Հայաստանն ու գլոբալ աշխարհը պատրաստվում են դիմավորել Նապաստակի (արևելյան հորոսկոպով` Կատվի) տարին:

Ափսոս, որ չհաջողեցրինք Սերժ Սարգսյանից (ինչպես ժամանակին Անդրանիկ Մարգարյանից) իմանալ` ի՞նչ սպասելիքներ ու մաղթանքներ ունի նա այս Նոր տարում:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1808

Մեկնաբանություններ

2025 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am

ՀՀԿ-Ն` ՔՍԱՆ ՏԱՐԵԿԱՆ ՊԱՏԱՆԻ

Մեկնաբանություններ

Ասում են...

Տարածաշրջանային

Մշտապես առկա թուրքական գործոն

Սոցցանցային գրառումներ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ