ՀՀ-ում ռուսական կողմնորոշման (քննարկելի հարցադրում է, թե դա ինչ է. մարդ կա՝ Վատիկանից փող է ստանում, ռուսամետ թեզեր է առաջ քաշում) որևէ կարող քաղաքական դերակատար ուժ չկա: Սա գնահատական չէ, այլ՝ փաստ:

Եթե ք.պ. պատգամավորներին թվում է, թե ազգային կարգավիճակը իրենց միասնական գազոնային քվեարկությամբ է որոշվում, ուրեմն առավել ի քան տգետ են:

Այն, ինչ դուք դիտարկում եք ի դեմս եկամուտների համընդհանուր հայատարարգրում կոչվող երևույթի, ունի ենթատեքստեր և շերտեր, որն այս իշխանությունը փորձում է կրկին պոպուլիզմի և շեղման գործիքակազմով կոծկել:

ՀՀ արտաքին հետախուզության տարեկան զեկույցը կարդալիս՝ երկակի տպավորություն է ստեղծվում: Եթե այն կարդաս որպես մեկ այլ երկրի հետախուզության կամ հետազոտական կենտրոնի զեկույց-նախազգուշացում, ապա ամեն ինչ ճշմարտացի կթվա...

Աշխարհի ուժային վերաբաժանման պրոցեսում շատ կարևոր ու հեռուն գնացող նշանակություն ունի նախկինում բարեկեցիկ միլիարդի երկրներում կրթական գործի նահանջը և այդ նույն կրթական գործի կարևորության գիտակցումը մնացած աշխարհում։

Արդեն ԱՄՆ-ի նախկին նախագահ Բայդենը, իր կառավարման ավարտից ժամեր առաջ, կանխարգելիչ (սպասվելիք մեղադրանքներից) ներում է շնորհել հունվարի 6-ին Սենատի վրա հարձակված նախագահ Թրամփի աջակիցների և Թրամփի վրա քրեական վարույթներ հարուցելու հանձնաժողովում ներգրավված անձանց...

Հայաստանում կան շուրջ 100-ի հասնող կուսակցություններ, որոնց մասին սովորական պայմաններում երբեք չեք լսի։ Ընտրությունների նախօրեին նրանց 10%-ը սկսում է կենդանության նշաններ ցույց տալ։ Ընդ որում, այդ կենդանության նշանները բացառապես պատառ փախցնելու համար են, 0-ական գաղափարական միտք, խոսք, պայքար։ Սրանց առաջնորդներին անգամ «Ցռան Վերգո» չես անվանի։ Իրենք առանձին զրույցներում ամեն ինչ գիտեն, միշտ ճիշտ են, «ժողովուրդը» հենց իրենց հետևից է գնալու, իսկ հետո իրենք ուղղակի անհետանում են։ Երկրի համար ամենաբախտորոշ պահերին իրենք անհասանելի են և միայն հենց իշխանության կամ դրամի համ են առնում, միանգամից հայտնվում են։ Սրանք վերելքի ժամանակ բարձրախոս փախցնող են, իսկ վայրէջքի ժամանակ՝ առաջինը մեջքից հարվածող։

Ցանկացած լուրջ երկրի կրթական համակարգ միարժեքորեն ծառայում է իր երկրի նյութական և ոչ նյութական շահերին:

Քաղաքական իշխանությունը նվաճելու, պահելու և գործադրելու հիմնական պայմանը առավել մեծ ընտրազանգվածի վստահություն և աջակցություն ունենալն է, ինչը, բնականաբար, կպայմանավորի նրա վարքը ընտրությունների ժամանակ...

Իրական ռազմական հանցագործ Ալիևը, որ տասնամյակներով ատելություն է քարոզել էթնիկ հայի դեմ, որ անհնար է դարձրել Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության խաղաղ կարգավորումը, սանձազերծել է ագրեսիա, հովանավորել ու պարգևատրել է հայ մարդկանց նկատմամբ վայրագությունների իրականացումը, ով կազմակերպել ու իրականացրել է 120.000 հայի էթնիկ զտումն ու բռնի տեղահանումը (այդ ամենը փաստերով է ապացուցվում), այսօր Բաքվում «դատավարություն» է կազմակերպել, անունն էլ դրել «նյուրմբերգ», բացի այդ, խոսում է ադրբեջանցիների՝ Հայաստանի հանդեպ «իրավունքներից»։