Գալիք արհավիրքներին դիմագրավելու նպատակով մենք հիմա զինվո՞ւմ ենք

Մեկը կասի՞ (ստույգ իմացող-քաջատեղյակներից, անշուշտ)՝ գալիք արհավիրքներին (դրանք սարերի հետևում չեն) դիմագրավելու նպատակով մենք հիմա զինվո՞ւմ ենք (2020-ի նոյեմբերի 9-10-ից էր գերադասելի գոնե):

Թե՞ լոկ անընդհատ զարմանում-զայրանում ենք թշնամու հոխորտանքներից (առաջին անգամ չենք լսում, անշուշտ), բայց ձեռքներս ծալած՝ նստել ենք թախտին, սպասում ենք բախտին (դարերի փորձով՝ անբախտությանը, անշուշտ):

Թե՞ զինվորական գաղտնիք է (գործունեությունն էլ, անգործությունն էլ, անշուշտ):

Թե չէ ի՜նչ ասես, ինչի՜ մասին ասես տարփողվում է, զորանալու մասին՝ քա՜ր լռություն (կամ բամբասանքի մակարդակի, անշուշտ): Նախորդներին մեղադրածի կարգավիճակը կրկնելու-կրկնվելու հեռանկարով (մինչնոյեմբերյան դրությամբ, անշուշտ):

Թե՞ վարժվել-հմտացել ենք հայ-հայը գնալուց-վայ-վայը մնալուց հետո մատներս ծալելով չարած-վատ արած-տապալածները թվարկելում (դարերինը՝ վկա, անշուշտ):

Քարով չխփեք:

Չապրելս թող ձեզ մխիթարանք լինի:

Բայց ի՜նչ դժվար է՝ ապրելով չապրելը:

Ավելի դժվար, քան բուն չապրելը:

Որովհետև չապրելով (Երկրի վրա չապրելով, անշուշտ)

հանդերձ՝ Երկնային անմահություն վաստակածներ կան:

Անմահների անունը վառ պահելու համար ապրել է պետք, անշուշտ՝ շեշտը զինվելու-զինավառվելու վրա դնելով:

Առաջին հերթին:

Երկրորդ հերթին:

Երրորդ հերթին:

ԱՐՏԱՀԵ՜ՐԹ:

Կարինե Ներսիսյան

Մեկնաբանություններ