Թուրքիայի կառավարությունը կրկին հրաժարվել է կիրառել, այսպես կոչված, «հույսի իրավունքը» Քրդստանի բանվորական կուսակցության առաջնորդ Աբդուլլահ Օջալանի նկատմամբ, որը ցմահ բանտարկություն է կրում։ Անկարան կրկին անտեսում է ՄԻԵԴ-ի պահանջը, ըստ որի, ցմահ ազատազրկումը, առանց պայմանական վաղաժամկետ ազատման, խախտում է Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիան: Թուրքիայի արդարադատության նախարար Յըլմազ Թունչը հաստատել է Անկարայի կոշտ դիրքորոշումը. «Օջալանի համար «հույսի իրավունք» գոյություն չունի»։               
 

Հատված նամակից

Հատված նամակից
11.12.2024 | 22:00

Ինձ գալով՝ ես փոթորկոտ, արկածալից կեանք եմ ունեցել, բայց դա իմ ձգտումն է․ տառապել եմ ուժգնօրէն, բայց ինքս եմ փնտրել այդ համայնական տառապանքը․ իմ ազգի դաժան վիթխարի ցաւը հոգիս է ծւատել, բայց ես սիրել եմ այդ առաքինի ժողովուրդը, ինչպէս մայրը սիրում է իր ամենից նւազ, ամենից աւելի տանջւած զաւակը և նրա ցաւագին ժպիտը իր հոգու լաւագոյն ցոլքն է միշտ։ Իմ ամենածանր օրերին իսկ լքումի, մոռացումի խեղդող մղձաւանջը հոգիս չի պաշարել երբէք։

Եւ եթէ ինձ վիճակւած է վերստին հայ կեանքի արիւն արցունքով ցօղւած ասպարէզը նետւել, դարձեալ կօրհնեմ իմ ճակատագիրը, իսկ թէ բաղդին հաճելի է, որ ես այսքան վաղաժամ լքեմ և՛ գրիչ, և՛ խօսք, ապա դարձեալ երախտագէտ եմ հայ ժողովրդին, որի համար թէկուզ տառապեցի ու տքնեցի, բայց և նրա մայրական ժպիտը շատ հաճախ իմ հոգին ջերմացրեց։ Եւ թէև թոյլ ու անզօր, բայց շրթունքներս կը կրկնեն․ «Երանի՜ նրանց, որոնք պայքարում, վաստակում, տառապում են հայ ժողովրդի համար, այդ երկաթ, այդ առաքինի ժողովրդի»։

Գրող ԱՎԵՏԻՍ ԱՀԱՐՈՆՅԱՆԻ (1866-1948) 1916 թ․ նոյեմբերի 28-ի նամակից

Խաչատուր ԴԱԴԱՅԱՆԻ ՖԲ էջից

Դիտվել է՝ 21261

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ