Ադրբեջանին որևէ մեկը չի պատժելու, ոչ Ռուսաստանը, ոչ Իրանը, առավել ևս, ո՛չ էլ որևէ ուժային կենտրոն Արևմուտքից։ Համենայնդեպս, ոչ այնպես, ինչպես հայկական միջավայրում շատերին թվում է` ուժային ներգործության միջոցով...
Ադրբեջանը երկար տարիներ քոզարկված քաղաքականություն է վարել՝ իր քաղաքական ինքնուրույնությունն ամրապնդելու հեռահար նպատակադրմամբ: Քանի դեռ մեր փոքր տարածաշրջանում նրան հակազդող ուժ (բառի բոլոր իմաստներով) կար՝ ի դեմս Հայաստանի և Արցախի...
Մինչ բոլորս մտահոգված ենք եկեղեցու վրա սկսված ապազգային հարձակմամբ և բռնապետության հաստատման դեմ պայքարով՝ ակտիվ գործընթացներ են տեղի ունենում արտաքին ուղղությամբ, որոնք արագացել են ՀՀ դե-ֆակտո կառավարչի Ստամբուլ այցից հետո...
Իր տեսակին բնորոշ՝ Նիկոլը շարունակում է պահել մտասևեռման կոնցեպտը՝ որպես սեփական օրակարգի առանցք։ Օրեր առաջ հանրային դաշտում «զինադադար» հայտարարածը հերթական անգամ խախտում է իր իսկ պայմանը և դրսևորում պերմանենտ պարականոն վարքագիծ՝ վերստին թիրախավորելով Վեհափառին...
Երևի երկրի քաղաքացու համար չկա ավելի ուրախալի բան, քան ժամանակին օտարված ու երկրից դուրս վաճառված ռազմավարական նշանակության օբյեկտի վերադարձը։ Դա ազգային անվտանգության հարց ա...
Այսպես եթե շարունակվի, Ալիևը անընդհատ նոր պահանջներ առաջ քաշելով մի օր էլ կպահանջի, որ եթե ուզում եք խաղաղության պայմանագիր ստորագրենք, ուրեմն հայ տղամարդիկ պիտի այսուհետ յուբկա հագնեն...
Վերջ տվեք ռուս-ադրբեջանական լարվածությանը անիրատեսական հրճվանքով վերաբերվելուն։
Այս ամենը Իրան-Իսրայել պատերազմի և դրա արդյունքում ձևավորված իրավիճակի տրամաբանական շարունակությունն է...
Նիկոլը հաճախ է շահարկում «իմպերիաների քաղաքականության» թեման՝ փորձելով արձանագրել նիկոլական «ինքնիշխանության» դրական կողմերը: Բայց իրականությունն այլ է...
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...